ناصیه ‌ی [= پیشانی یا موهای جلوی پیشانیِ] شخصی که او را از ناصیه ‌اش محکم می‌گیرند و ذلیلانه به سمت جهنم می‌کشانند، ناصیه ‌ی دروغگویی و خطاکاری است؛ یعنی هم سخنان [و آراء و باورهای] وی خلاف حقیقت است و هم اعمال و رفتارش ...

خدا چه اندازه مهربان و بردبار است: با چنان معصیت‌های شدیدی، نفرمود که حتما او را چنین و چنان می‌کنیم، بلکه فرمود «اگر از کارش دست برندارد، او را چنین و چنان می‌کنیم.» یعنی باب توبه حتی برای چنان انسان پلیدی که برترین بنده خدا (پیامبر اکرم ص) را اذیت کرده بود (جلسه 356، شأن نزول، لینک زیر) نیز باز است.