دخترک 11 ساله، مردم را می‌نگریست که کیسه انار و بسته آجیل در دست و لبخند بر لب، به سوی خانه‌هایشان رهسپار بودند. اشک بر گونه‌اش نشست. سهم او حتی در این بلندترین شب سال مثل همیشه کار بود و کار... کاری اجباری که او را از مدرسه، آسایش و بازی محروم کرده و از پنج سالگی، او را به پنجاه سالگی تبعید کرده بود.