اشتباه رسانه ای، تنها باخت ما در سه مذاکره هسته‌ای اخير

 اگرچه بسیاری ازتحلیل گران معتقدند هدف غرب از این شیوه  مذاکرات هسته ای گرفتن بخشي ازتوان مدیریتی و مشغول كردن ظرفيت اداره كشور است اما واقیعت ها  نشان می دهد با رویکردهای ناصحیح رسانه ای داخلی درماه‌های اخیر، غرب به هدفی بزرگ‌تر دست یافته كه آن، معطوف کردن ذهن وتوجه کامل مردم ایران به این مذاکرات ونتایج آن است. رویکرد رسانه های داخلی ازجمله صداوسیما که مبتنی بر پوشش کامل این مذاکرات، تعدد خبرنگاران، درصدرکنداکتور گذاشتن این مذاکرات وحتی امید بخشی به تغییر رفتار مذاکره کنندگان با ایران بود، موجب شد که حتی عامه مردم فرج و گشایش کار خود را درگروي این مذاکرات ببینند.


    این اشتباه رسانه ای ازمذاکرات استانبول ترکیه شروع شد، یعنی زمانی که تیم غربی در "لفظ و حرف" تا حدودي انعطاف به خرج نشان داد تا صرفاً مذاكرات متوقف نشود و در مراحل بعدي بتواند به هدف مورد نظر خود دست يابد.

 

    اما ذوق زدگی رسانه ای و معطوف کردن بیش از حد ذهن مردم به نتیجه مذاکرات استانبول موجب شد با همان توان و انتظار توجه افکار عمومی داخلی را به نتیجه مذاکرات بغداد سوق دهیم.


    در قبال نتیجه مذاکرات بغداد هم تلاش های رسانه‌هاي ما مضاعف شد تا در رقابت با  رسانه های فارسی زبان، نتیجه مذاکرات را به نفع کشور مصادره کنیم، غافل از اینکه این زمین بازی با همین هدف طراحی شده و رفتارهاي ناپخته رسانه ای، بیش از حد موضوع مذاکرات و نتایج آن را ورد زبان مردم و محافل کسب و كار و خانواده‌ها كرد.


    با اين شرايط، به نظر مي‌رسد كه تنها باخت ما در سه مذاکره هسته‌ای اخير، اشتباه رسانه‌ای بوده و آن کشاندن زندگی روزمره مردم به نتیجه این مذاکرات بود چراکه این همان سنگری است که دشمن در جنگ اقتصادی نیاز به تسخیر آن دارد.

 

    به نظرمی رسد این خبط رسانه ای به این خاطر صورت گرفت که متولیان رسانه تصور کردند برای عقب نماندن از رسانه های جهان باید  توجه بیش از حدی به پوشش خبری این مذاکرات ونتایج آن کرد.

   این حس که بالاخره چه زماني موضوع پرونده هسته ای ایران حل می شود، همان بی حوصلگی مورد نیاز رسانه های غربی برای از بین بردن مقاوت  مردمی  است، اما چرا باید ادبیات رسانه ای ما عملا افکار عمومی را به سمت این بی حوصلگی سوق دهد.

   مادامی که غرب احساس کند می تواند بخشی از انرژی  ما را بگیرد و با مشغول كردن و درگيرسازي جمهوري اسلامي در موضوع‌هاي انحرافي، از تمركز بر مسائل داخلي و تحولات بين المللي جلوگيري كند، موضوع هسته‌اي ايران حل و فصل نمي‌شود و تازه وقتی که حنای این کار رنگ باخت باید منتظر پرونده ای دیگر بود.

 

    پوشش رسانه ای و مطبوعاتی برخي رسانه‌هايداخلي در این مدت به گونه ای بود که عملا فراموش شد كه 1+5 با انقلاب اسلامی ایران تعارض ایدئولوژیک و استراتژیک دارند و روح  نظام سرمایه داری با سلطه گری عجین شده است.


    آیا دولت‌هاي غربی که حق مردم خود را در جنبش های تسخير وال‌استریت به رسمیت  نمی شناسند، حق ملت دیگري را به رسمیت می شناسند. آیا دولت‌هايي که جنگنده متجاوز به یک کشور (تركيه) را تبرئه و پدافند دفاعی كشور مورد تجاوز (سوريه) را مجرم می دانند، می توانند منصفانه با جمهوري اسلامي گفت‌وگو كنند و آيا بايد با ساده‌انگاري به اين گفت‌وگوها دل بست
 

   مهمترین راهبرد رسانه ما در این مذکرات، بیش از آنکه معطوف کردن افکار عمومی به نتایج آن باشد، باید فرصتی برای نقد ماهیت نظام سرمایه داری باشد. فرصتی برای تبیین  اختلاف ایدئولوژیک ایران با غرب و به چالش کشاندن ماهیت سیاست های آنان درسراسرجهان.


   امروزه دیگر دور از ذهن نیست که بگوییم گروه 1+5 و در یک کلام نظام سلطه برای ترمیم وجهه خود و برای اینکه وانمود کند همچنان در مدیریت جهانی، نقش اصلي را دارد، تمایل به در بوق شدن این مذاکرات دارد.


    خلاصه اینکه ما درقبال این سه مذاکره و مذاکرات هسته ای آينده چنان  باید عادی  عمل کنیم که به هيچ وجه قرار نيست سرنوشت ملت ما و دیگر ملت‌هاي امیدوار به انقلاب ما با این مذاکرات تعیین شود و از این منظر، برگزاری نشست بعدی در سطح کارشناسی را باید یک توفیق دانست.


   به امید اينكه ديگر رویکرد و پوشش رسانه ای ما بزرگ تر و قطور تر از خود پرونده هسته ای نباشد.


    احمد ملاشاهی