سفره‌های تهی و رویاهای گمشده: روایت مستند بی‌بی‌سی از فقر پنهان در بریتانیا

گروه اقتصادی: در حالی که زرق و برق ویترین‌های کریسمس و آمارهای کلان اقتصادی تصویری از ثبات را به نمایش می‌گذارند، در لایه‌های زیرین جامعه بریتانیا، تراژدی انسانی عمیقی در حال وقوع است. گزارش‌های اخیر و آمارهای تکان‌دهنده بی‌بی‌سی نشان می‌دهند که فقر دیگر یک واژه انتزاعی نیست، بلکه واقعیتی است که گلوی میلیون‌ها خانواده را در این کشور می‌فشارد.

 سایه سنگین فقر بر سر کودکان

به گزارش بولتن نیوز، آمارهای دولتی حکایت از یک فاجعه خاموش دارند. طبق آخرین برآوردها، ۱۴.۲ میلیون نفر در بریتانیا زیر خط فقر زندگی می‌کنند. دردناک‌ترین بخش این آمار، سهم کودکان است؛ حدود ۴.۵ میلیون کودک (معادل ۳۱ درصد از کل کودکان کشور) در خانواده‌هایی با درآمد پایین روزگار می‌گذرانند. این بالاترین سطح فقر کودکان از سال ۲۰۰۲ تاکنون است و تنها در عرض یک سال، ۱۰۰ هزار نفر به این آمار افزوده شده است.

 کارگرانی که گرسنه می‌مانند

یکی از کلیشه‌های رایج درباره فقر، پیوند آن با بیکاری است. اما روایت «نیکول»، مادری از منچستر، این پیش‌فرض را به چالش می‌کشد. او می‌گوید همسرش به صورت تمام‌وقت کار می‌کند، اما درآمد آن‌ها حتی برای تامین نیازهای اولیه هم کافی نیست. او از «شرم» و «قضاوت‌های اجتماعی» سخن می‌گوید که هنگام مراجعه به بانک‌های غذا (Food Banks) گریبان‌گیر خانواده‌های شاغل می‌شود. این پدیده نشان‌دهنده ظهور طبقه جدیدی از «فقرای شاغل» است که علی‌رغم تلاش شبانه‌روزی، توان خروج از چرخه محرومیت را ندارند.

 ایثار مادری در برابر گرسنگی

تصاویر منتشر شده، چهره واقعی فقر را در صف‌های طولانی بانک‌های غذا نشان می‌دهند. والدینی که از وعده‌های غذایی خود می‌گذرند تا فرزندانشان گرسنه نمانند. «دنیل»، مادر چهار کودک ۲ تا ۱۳ ساله، نمونه‌ای از این استیصال است. او که برای مراقبت از فرزند خردسال و معلولش ناچار به ترک شغل خود شده، اکنون در آستانه سال نو با واقعیتی تلخ روبروست: ناتوانی در خرید هدیه کریسمس برای فرزندانی که تنها آرزویشان اندکی شادی در میان این حجم از فشارهای اقتصادی است.

 سیاست‌های تنبیهی و امیدهای تازه

بسیاری از کارشناسان، ریشه تشدید این وضعیت را در سیاست‌های انقباضی سال‌های گذشته می‌بینند. از سال ۲۰۱۷، بر اساس سیاستی که در دوران دولت محافظه‌کار دیوید کامرون تصویب شد، خانواده‌های کم‌درآمد امکان دریافت کمک‌های اجتماعی برای بیش از دو فرزند را نداشتند؛ سیاستی که ۱.۶ میلیون کودک را از حمایت‌های دولتی محروم کرد.

با این حال، جرقه‌هایی از تغییر در افق دیده می‌شود. «ریچل ریوز»، وزیر دارایی فعلی، اعلام کرده است که این محدودیت‌ها از آوریل ۲۰۲۶ و همزمان با ارائه بودجه جدید لغو خواهد شد. اگرچه این اقدام گامی مثبت تلقی می‌شود، اما برای میلیون‌ها کودکی که اکنون با یخچال‌های خالی و آینده‌ای مبهم روبرو هستند، زمان به کندی می‌گذرد.

 نتیجه‌گیری: فراتر از آمار

فقر در بریتانیا تنها یک عدد در جداول اقتصادی نیست؛ بلکه صدای لرزان مادری است که نمی‌داند فردای فرزندش چگونه تامین می‌شود. آدام کورلت، اقتصاددان، هشدار می‌دهد که محرومیت شدید در میان خانواده‌ها در حال گسترش است و پیش‌بینی می‌شود شمار کودکان فقیر تا پایان دوره دولت کنونی به ۴.۸ میلیون نفر برسد. بریتانیا اکنون بر سر یک دوراهی اخلاقی و سیاسی قرار دارد: آیا می‌تواند پیش از آنکه یک نسل کامل در زیر بار فقر کمر خم کند، راهکاری پایدار برای عدالت اجتماعی بیابد؟