عفو یا زندان: آزمون مشروعیت اسرائیل در خاورمیانه در دنیا رو به اضمحلال

گروه بین الملل: در سال‌های اخیر، خاورمیانه شاهد دگرگونی‌های ژئوپلیتیکی عمیقی بوده است. کاهش محسوس نقش ایالات متحده در معادلات منطقه‌ای، ظهور بازیگران جدیدی چون چین و روسیه، و تلاش کشورهای عربی برای بازتعریف روابط خود با قدرت‌های منطقه‌ای، همگی نشان از آغاز دورانی تازه دارند. در این میان، اسرائیل با چالشی بنیادین مواجه است: چگونه می‌تواند در این نظم نوین، جایگاه خود را حفظ کند، در حالی که چهره‌های افراطی در رأس قدرت، مشروعیت بین‌المللی آن را به خطر انداخته‌اند؟

افول نقش آمریکا و خلأ قدرت

به گزارش بولتن نیوز، ایالات متحده، که دهه‌ها به‌عنوان بازیگر اصلی در خاورمیانه شناخته می‌شد، به‌تدریج تمرکز خود را به شرق آسیا و رقابت با چین معطوف کرده است. این تغییر رویکرد، خلأیی در منطقه ایجاد کرده که بازیگران مختلف در پی پر کردن آن هستند. در چنین شرایطی، اسرائیل دیگر نمی‌تواند صرفاً با تکیه بر حمایت بی‌قید و شرط آمریکا، سیاست‌های خود را پیش ببرد. به‌ویژه در سایه‌ی جنگ غزه و افزایش فشارهای بین‌المللی، نیاز به بازنگری در چهره‌ی سیاسی و حقوقی خود بیش از پیش احساس می‌شود.

چهره‌ای که مشروعیت را می‌فرساید

یکی از چالش‌های اصلی اسرائیل، حضور چهره‌هایی در رأس قدرت است که نه‌تنها در داخل، بلکه در سطح جهانی نیز به‌عنوان نماد افراط‌گرایی و سرکوب شناخته می‌شوند. فردی که در بیس مطروحه از او به‌عنوان «آدم سفاک» یاد شده، تنها یک شخص نیست؛ بلکه نماد سیاستی است که بر حذف، سرکوب و بی‌اعتنایی به حقوق بشر استوار است. ادامه‌ی حضور چنین چهره‌هایی، نه‌تنها مشروعیت اخلاقی اسرائیل را در افکار عمومی جهانی تضعیف می‌کند، بلکه مانع از هرگونه نزدیکی پایدار با کشورهای منطقه نیز می‌شود.

عفو یا زندان: دو راهی اخلاقی و راهبردی

در این میان، اسرائیل در برابر یک انتخاب تاریخی قرار دارد: آیا باید با حذف چهره‌های افراطی و پذیرش مسئولیت جنایات گذشته، راهی برای آشتی و بازسازی مشروعیت خود بیابد؟ یا همچنان بر مسیر سرکوب و انکار پافشاری کند و خود را در انزوای فزاینده‌ی بین‌المللی گرفتار سازد؟

عفو، در این معنا، نه به‌معنای فراموشی، بلکه به‌مثابه‌ی پذیرش مسئولیت، عذرخواهی رسمی، و آغاز روندی برای عدالت انتقالی است. تجربه‌ی آفریقای جنوبی پس از آپارتاید، نمونه‌ای موفق از چنین رویکردی است. در مقابل، پافشاری بر سیاست‌های فعلی، تنها به تشدید فشارهای دیپلماتیک، تحریم‌های احتمالی، و کاهش مشروعیت اسرائیل در نهادهای بین‌المللی خواهد انجامید.

نقش فرانسه و دادگاه‌های مستقل

در این میان، کشورهایی چون فرانسه، با نظام قضایی مستقل و سنت دیرینه‌ی حقوق بین‌الملل، می‌توانند نقش مهمی در این فرآیند ایفا کنند. اگر اسرائیل بخواهد از مسیر عدالت عبور کند، دادگاه‌های بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری می‌توانند بسترهایی برای رسیدگی به جنایات جنگی و آغاز روند آشتی باشند. در غیر این صورت، همین نهادها به ابزارهایی برای پیگرد و مجازات چهره‌های افراطی بدل خواهند شد.

نتیجه‌گیری: آینده‌ای که در گرو انتخاب امروز است

اسرائیل، اگر بخواهد در نظم نوین منطقه‌ای جایگاهی پایدار داشته باشد، باید چهره‌ی خود را بازسازی کند. این بازسازی، تنها با حذف چهره‌های افراطی، پذیرش مسئولیت، و حرکت به‌سوی عدالت ممکن است. در غیر این صورت، نه‌تنها مشروعیت بین‌المللی خود را از دست خواهد داد، بلکه در داخل نیز با بحران‌های مشروعیت، اعتراضات، و شکاف‌های اجتماعی مواجه خواهد شد.

عفو یا زندان، انتخابی است که نه‌تنها سرنوشت افراد، بلکه آینده‌ی یک ملت را رقم خواهد زد.