چشم‌اندازهای کشاورزی بدون تنوع زیستی درآستانه فروپاشی هستند!

به گزارش بولتن نیوز به نقل از رجان، نوارهای گل که بین مزارع کاشته می‌شوند، به‌عنوان یکی از رایج‌ترین اقدامات زیست‌محیطی در کشاورزی شناخته می‌شوند. این نوارها حشرات گرده‌افشان مانند پروانه‌ها و زنبورهای وحشی را جذب می‌کنند، منظره‌ای زیبا ایجاد می‌کنند و به‌سرعت قابل اجرا هستند. با این حال، پژوهش‌های جدید نشان می‌دهند که اگر تنها به نوارهای گل اکتفا شود، تنوع زیستی در سطح چشم‌انداز افزایش نمی‌یابد و چشم‌اندازها همچنان از نظر گونه‌ها فقیر باقی می‌مانند.

گسترش کشاورزی در سراسر جهان اصلی‌ترین عامل کاهش گونه‌ها است. برای ارتقای تنوع زیستی، زیستگاه‌هایی که منابع اضافی برای گیاهان و حیوانات فراهم می‌کنند، باید از زمین‌های زراعی جدا باشند. نوارهای گل یک‌فصلی که در اتحادیه اروپا رایج هستند، تنها از تعداد محدودی از گونه‌های گیاهی و جانوری حمایت می‌کنند و نمی‌توانند نیازهای گونه‌های مختلف را در طول سال پوشش دهند.

مطالعه دانشگاه گوتینگن نشان می‌دهد که حفاظت از تنوع زیستی نیازمند مجموعه‌ای از اقدامات در سطح چشم‌انداز است. ایجاد زیستگاه‌های متنوع شامل زمین‌های زراعی با محصولات متفاوت، مناطق طبیعی برای گیاهان یک‌ساله و چندساله، و زیستگاه‌های آبی ساکن و جاری، می‌تواند منابع مورد نیاز گونه‌ها را در طول سال فراهم کند. کاهش اندازه قطعات زمین‌های زراعی و ایجاد ساختارهای پیرامونی مانند نوارهای چمن و بوته‌ها، فرصت‌های بیشتری برای تغذیه، لانه‌سازی و پناهگاه حیوانات ایجاد می‌کند.

▫️وجود زیستگاه‌های متنوع این امکان را می‌دهد که گونه‌ها بین آن‌ها جابجا شوند و در نتیجه جوامع زیستی متنوع و مقاوم‌تری شکل گیرد. این تنوع ساختاری به کاهش خطر انقراض گونه‌ها کمک می‌کند و خدمات حیاتی اکوسیستم مانند گرده‌افشانی محصولات و کنترل بیولوژیکی آفات را ارتقا می‌دهد.

علاوه بر این، پژوهشگران بر لزوم همکاری نزدیک میان کشاورزان، برنامه‌های محیط‌زیستی و سایر ذی‌نفعان تأکید می‌کنند. پروفسور تاجا شارنتکه از دانشگاه گوتینگن می‌گوید: «برای بازسازی و حفظ غنای گونه‌ای در چشم‌اندازهای کشاورزی، باید همه گروه‌های علاقه‌مند با هم همکاری کنند تا زیستگاه‌های متنوع و دوستدار تنوع زیستی ایجاد شود.»

 نتیجه این تحقیقات روشن است: نوارهای گل مفید هستند، اما تنها یک اقدام کوچک در مسیر حفاظت از تنوع زیستی‌اند. برای داشتن چشم‌اندازهای کشاورزی غنی از گونه‌ها و اکوسیستم‌های سالم، به مجموعه‌ای از اقدامات هماهنگ و زیستگاه‌های متنوع نیاز است که منابع غذایی، پناهگاه و امکان جابجایی گونه‌ها را در طول سال فراهم کنند