سایه ترسناک سازمان خصوصی‌سازی بر سر ورزش قهرمانی و ملی کشور

گروه ورزشی: ماجرای واگذاری زمین تنیس استقلال در خیابان ولیعصر تهران به جا‌های حساسی رسیده و توضیحات هر یک از طرفین ماجرا یعنی فدراسیون تنیس و سازمان خصوصی‌سازی ابعاد بیشتری از این قضیه را افشا می‌کند. این مجموعه ورزشی در اختیار فدراسیون تنیس قرار دارد و مکانی است برای پرورش استعداد‌ها و مسابقات و تمرینات قهرمانان رشته تنیس. اقدام سازمان خصوصی‌سازی برای واگذاری ناگهانی و سرعتی این مجموعه با مخالفت جدی وزارت ورزش و فدراسیون تنیس مواجه شده و شخص احمد دنیامالی محکم ایستاده است تا مانع از این کار گردد. در این میان افشاگری رییس فدراسیون تنیس درباره قیمت‌گذاری این مجموعه، اما بسیار عجیب است.

به گزارش بولتن نیوز، طبق اظهارات رییس فدراسیون تنیس، در قیمت‌گذاری برای ملکی با آن وسعت، امکانات و موقعیت مکانی، تنها متری ۶۲ میلیون تومان در نظر گرفته شده است. قیمتی که اصلا منطقی نیست و بسیار کمتر از چیزی که باید تعیین شده و عایدی خاصی برای دولت نخواهد داشت. اما جوابیه‌ای که سازمان خصوصی‌سازی به این موارد و فضای ملتهب ایجاد شده صادر کرده، حاوی اطلاعاتی است که نگرانی‌ها را نسبت به آینده ورزش ایران علی‌الخصوص ورزش حرفه‌ای، قهرمانی و ملی افزایش می‌دهد و نیازمند اقدامی جدی از سوی وزارت ورزش و جوانان است.

طبق آن‌چه که سازمان خصوصی‌سازی مطرح کرده بر اساس مصوبه هیأت وزیران در سال ۱۳۸۸ شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور با کلیه بنگاه‌ها و دارایی‌های زیرمجموعه اعم از مجموعه تنیس استقلال در فهرست گروه یک موارد مشمول واگذاری به بخش خصوصی قرار گرفته است. به موجب این آیین‌نامه نه‌تنها مجموعه ورزشی تنیس استقلال که حتی مجموعه ورزشی آزادی با همه امکانات درون آن نیز مشمول این اقدام است و باید به بخش خصوصی واگذار شود. متولی عاقلانه بودن و نبودن این کار قطعا سازمان خصوصی‌سازی نیست، چون این سازمان مجبور به رعایت قانون است. مشکل از آن مصوبه غیرعاقلانه‌ای است که در سال ۱۳۸۸ بدون تفکر درست چنین وضعی را رقم زده.

بخش زیادی از ورزش کشور هم‌اکنون نیز به واسطه اماکن بخش خصوصی در حال انجام است و بسیاری از فعالیت‌های تمرینی ارتباطی با امکانات دولتی ندارند. اما برای مثال شهری که یک استادیوم ورزشی استاندارد دارد و تیم فوتبال آن شهر هم به لحاظ مالی امکان ساخت استادیوم اختصاصی را دارا نیست، واگذاری این مجموعه به بخش خصوصی چه پیامد‌های مالی هنگفتی می‌تواند برای آن شهر و باشگاه به همراه داشته باشد؟! اگر بحث واگذاری موقت به شرط بازسازی و نوسازی و اجازه حق انتفاع تا مدتی مشخص باشد، این تصمیم می‌تواند درست و عاقلانه باشد، اما در غیر این صورت اقدامی است غیرعاقلانه.

برای مثال در کشوری همانند انگلستان که همه باشگاه‌ها استادیوم اختصاصی خود را دارند، باز هم استادیوم ومبلی خارج از چارچوب بخش خصوصی و در اختیار تیم ملی این کشور قرار دارد. حال چگونه قابل تصور است که مجموعه ورزشی آزادی و استادیوم آزادی را ناگهان به بخش خصوصی واگذار کرد بدون در نظر گرفتن متغیر‌های فراوان؟! فدراسیون‌هایی مانند کشتی که این حجم از هزینه را برای توسعه مجموعه خود صورت داده‌اند، ناگهان باید با چنین مصوبه‌ای همه چیز را به بخش خصوصی واگذار کنند و بی‌خانمان شوند؟!

زمانی که این مصوبه تنظیم و بدون کار کارشناسی و شتاب‌زده مورد تصویب هیأت وزیران دولت وقت قرار گرفت، کسی به کمبود زیرساخت‌های ورزشی کشور فکری نکرده و جزئیاتی که می‌تواند بسیار تعیین کننده باشند را نظر نگرفته بود. کارویژه احمد دنیامالی نه فقط جلوگیری از واگذاری مجموعه استقلال به بخش خصوصی که اصلاح آن مصوبه کذایی در هیأت دولت است. مصوبه‌ای که باید با در نظر گرفتن همه جهات مورد بازبینی قرار بگیرد تا اگر بنا هست واگذاری‌ای اتفاق بیافتد، به شکلی منطقی و با در نظر گرفتن منفعت ورزش ملی و قهرمانی کشور باشد و نه صرفا با نگاهی اقتصادی و با هدف تأمین منابع مالی.