سیاه‌بازی صلح‌آمیز: ترامپ و نتانیاهو در جستجوی غزه بدون حماس

گروه بین الملل: در میان دود و آوار غزه، جایی که بوی باروت و ناله‌های زخمیان هنوز هوا را پر کرده، یک طرح صلح ناگهانی از کاخ سفید برمی‌خیزد. دونالد ترامپ، مردی که همیشه با شعارهای آتشین و وعده‌های بزرگ شناخته می‌شود، حالا با لبخندی دیپلماتیک، پیشنهادی برای "صلح پایدار" در غزه مطرح کرده است. اما آیا این واقعاً صلح است یا فقط یک نمایش تئاتری، یک سیاه‌بازی حساب‌شده بین دو سیاستمدار که سال‌ها با هم هم‌پیمان بوده‌اند؟ نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، که زیر فشار دادگاه‌های داخلی و اعتراضات جهانی دست و پا می‌زند، این طرح را همچون نجات‌بخشی آسمانی می‌پذیرد.

به گزارش بولتن نیوز، اما پشت این پرده‌های ابریشمی، سایه‌ای از توطئه پنهان است: آزادی اسرا به عنوان بهانه‌ای موقت، و سپس، هجوم تمام‌عیار به غزه برای تصرف نهایی. آنچه ترامپ و نتانیاهو در دو سال نبرد خونین نتوانستند به دست آورند – خلع سلاح حماس و کنترل کامل نوار غزه – حالا با یک فریبکارانه صلح‌طلبانه در حال تحقق است. این مقاله، لایه‌های پنهان این بازی را می‌کاود و نشان می‌دهد چگونه فشار افکار عمومی جهانی، آمریکا را وادار به این نمایش کرده، در حالی که هدف واقعی، تکرار سناریوی خلع سلاح حزب‌الله در لبنان است.

غزه، این تکه کوچک از سرزمین فلسطین که بیش از ۱۸ ماه است درگیر جنگی فرسایشی شده، حالا به صحنه‌ای برای دیپلماسی نمایشی تبدیل گشته. ترامپ، که پس از بازگشت به قدرت در نوامبر ۲۰۲۴، قول داده بود "خاورمیانه را صلح‌آمیز کند"، طرحی را رونمایی کرده که بر پایه "آزادی تدریجی اسرا" بنا شده است. طبق این طرح، حماس باید در ازای آتش‌بس موقت، تعدادی از گروگان‌های اسرائیلی را آزاد کند، و در مقابل، اسرائیل کمک‌های بشردوستانه محدودی به غزه ارسال خواهد کرد. نتانیاهو، که ارتشش نتوانسته حماس را به زانو درآورد، این پیشنهاد را "گامی تاریخی" خوانده و آن را با "صلح کمپ دیوید" مقایسه کرده است. اما منتقدان، از جمله تحلیل‌گران مستقل در واشنگتن و تل‌آویو، این را چیزی جز یک "سیاه‌بازی دوجانبه" نمی‌دانند.

بیایید به عقب برگردیم. دو سال پیش، در اکتبر ۲۰۲۳، حمله حماس به اسرائیل، موجی از خشونت را برانگیخت که هنوز هم امواجش به ساحل‌های جهانی رسیده. اسرائیل با حمایت بی‌قیدوشرط آمریکا، بمباران‌های سنگینی را بر غزه آغاز کرد، هزاران غیرنظامی کشته شدند، و سازمان ملل متحد بارها هشدار داد که این "جنایت جنگی" است. اما نتانیاهو، تحت فشار داخلی برای نابودی حماس، نتوانست به هدفش برسد. حماس نه تنها مقاومت کرد، بلکه با تونل‌های زیرزمینی و حمایت مردمی، به نمادی از ایستادگی تبدیل شد. ترامپ، که در کمپین انتخاباتی‌اش قول "پایان سریع جنگ" را داد، حالا با این طرح وارد میدان شده. اما چرا حالا؟ پاسخ ساده است: فشار افکار عمومی جهانی. اعتراضات دانشجویی در دانشگاه‌های آمریکا، تحریم‌های اروپایی علیه شرکت‌های اسرائیلی، و گزارش‌های عفو بین‌الملل در مورد "آپارتاید"، واشنگتن را به زانو درآورده. ادامه روند فعلی – بمباران بی‌وقفه و محاصره – دیگر برای بایدنِ سابق یا ترامپِ فعلی، توجیه‌پذیر نیست. طرح ترامپ، نقابی است بر این چهره خشن: وانمود به صلح‌طلبی، در حالی که موتورهای جنگی در پس‌زمینه گرم می‌شوند.

عنصر کلیدی این سیاه‌بازی، "آزادی اسرا" است. حماس، که بیش از ۱۰۰ گروگان را در اختیار دارد، این را به عنوان اهرم چانه‌زنی می‌بیند. ترامپ پیشنهاد می‌دهد: آزادی ۵۰ اسیر در فاز اول، در ازای توقف موقت حملات هوایی. نتانیاهو، با چشمانی پر از امید به رأی‌دهندگان راست‌گرا، این را می‌پذیرد. اما آنچه پنهان می‌ماند، این است که این آزادی، فقط یک وقفه کوتاه است. منابع اطلاعاتی اسرائیلی، که به تازگی در نشریه هاآرتص فاش شده، نشان می‌دهد که ارتش اسرائیل (IDF) در حال برنامه‌ریزی برای "عملیات نهایی" پس از آزادی اسرا است. تصور کنید: اسرا آزاد می‌شوند، رسانه‌های غربی تیتر می‌زنند "پیروزی دیپلماتیک ترامپ"، و سپس، در سحرگاه روز بعد، تانک‌ها به سمت مرز غزه هجوم می‌برند. تصرف کامل غزه – از رفح تا خان یونس – در دستور کار است. این نه تنها غزه را به یک "منطقه امنیتی" اسرائیلی تبدیل می‌کند، بلکه حماس را خلع سلاح می‌نماید. و اینجاست که شباهت با "طرح خلع سلاح حزب‌الله" آشکار می‌شود.

یادتان هست طرح‌های مشابه علیه حزب‌الله در لبنان؟ در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۲۴، اسرائیل بارها تلاش کرد با یک "آتش‌بس موقت"، حزب‌الله را تضعیف کند، اما هر بار با مقاومت روبرو شد. ترامپ، که در دوران ریاست‌جمهوری اولش، با ترور سلیمانی و فشار بر ایران، حزب‌الله را هدف قرار داد، حالا همان الگو را برای حماس تکرار می‌کند. خلع سلاح حماس، نه تنها یک هدف نظامی، بلکه یک پیروزی سیاسی برای نتانیاهو است. او که متهم به فساد و ناکارآمدی است، با تصرف غزه می‌تواند بگوید: "من قول دادم و عمل کردم." برای ترامپ هم، این طرح، پلی است به سوی "معامله قرن ۲.۰" – همان طرح جنجالی ۲۰۲۰ که فلسطینی‌ها را به حاشیه راند. اما این بار، با چاشنی صلح، طعم بهتری می‌گیرد. منتقدان عرب، مانند تحلیل‌گران الجزیره، این را "فریب قرن" می‌نامند: آمریکا و اسرائیل، با وانمود به میانجی‌گری، آنچه با دو سال نبرد به دست نیاوردند، از طریق دیپلماسی دروغین کسب می‌کنند.

اما آیا این طرح واقعاً کارساز خواهد بود؟ در گذشته، حماس، تحت رهبری یحیی سنوار، بارها اعلام کرده بود که "آزادی اسرا بدون تضمین‌های بلندمدت" را نمی‌پذیرد. در مصاحبه‌ای گذشته وی با شبکه المیادین، شهید سنوار هشدار داده بود: "این یک تله است؛ ما تسلیم نمی‌شویم." فشارهای داخلی در حماس، جایی که جناح‌های تندرو بر مذاکره مشکوک‌اند، می‌تواند طرح را به بن‌بست بکشاند. از سوی دیگر، افکار عمومی فلسطینی، که خسته از محاصره ۱۷ ساله، حالا با امید به صلح روبروست، ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. اما فعالان حقوق بشر، مانند کسانی که در سازمان "بتسلم" فعالیت می‌کنند، هشدار می‌دهند: "آزادی اسرا نباید به بهانه‌ای برای نسل‌کشی بیشتر تبدیل شود." در واشنگتن هم، دموکرات‌های میانه‌رو، مانند سناتور برنی سندرز، ترامپ را متهم به "سیاست‌های نتانیاهو" کرده‌اند.

در نهایت، این سیاه‌بازی ترامپ و نتانیاهو، بیش از آنکه صلح بیاورد، زخم‌های کهنه را عمیق‌تر می‌کند. غزه، که بیش از ۴۰ هزار کشته در این جنگ داده، حالا در آستانه یک فصل جدید از اشغال قرار دارد. طرح ترامپ، با تمام جذابیت رسانه‌ای‌اش، نمی‌تواند فشار جهانی را نادیده بگیرد. اعتراضات در نیویورک، لندن و حتی تل‌آویو، نشان می‌دهد که جهان دیگر فریب "صلح نمایشی" را نمی‌خورد. اگر نتانیاهو و ترامپ موفق شوند، غزه به سرنوشت کرانه باختری دچار می‌شود: تصرف تدریجی، شهرک‌سازی، و فراموشی. اما اگر حماس مقاومت کند، جنگ طولانی‌تر می‌شود و آمریکا، که حالا زیر بار بدهی‌های نظامی خم شده، ضرر می‌کند. سؤال اینجاست: آیا این پایان حماس است، یا آغاز یک دور جدید از مقاومت؟

در میان این بازی‌های سایه‌وار، صدای مردم غزه گم شده است. مادرانی که فرزندانشان را در آوار دفن کرده‌اند، کودکانی که آینده‌شان را در تونل‌ها تصور می‌کنند، و جوانانی که با سنگ و آرزو می‌جنگند. ترامپ و نتانیاهو، دو جنایتکاری که متن تاریخ را با خون نوشته‌اند، حالا با قلم دیپلماسی، می‌خواهند امضایشان را بزنند. اما تاریخ، قاضی سختی است. طرح صلح غزه، یا هر چه نامش بگذاریم، در نهایت، فقط یک فصل دیگر از تراژدی خاورمیانه است – تراژدی‌ای که تا وقتی قدرت در دستان کسانی چون ترامپ و نتانیاهو باشد، پایان نمی‌یابد. جهان باید بیدار شود، قبل از اینکه غزه، آخرین نفسش را بکشد.