«اختیار توافق را از رهبری دارم»؛ ادعایی که نیازمند شفاف‌سازی است

گروه بین الملل: در گفت‌وگویی که به‌تازگی میان دکتر سید عباس عراقچی، وزیر امور خارجه دولت آقای پزشکیان، و شبکه فاکس‌نیوز صورت گرفته، ایشان مدعی شده‌اند که در مذاکرات با ایالات متحده، اختیار کامل از سوی رهبر معظم انقلاب به ایشان واگذار شده است. این اظهارات در فضای رسانه‌ای داخلی و بین‌المللی بازتاب گسترده‌ای داشته و پرسش‌هایی را در پی داشته است.

 آیا عراقچی نماینده رهبری در مذاکرات است؟

به گزارش بولتن نیوز ،با توجه به ساختار رسمی جمهوری اسلامی ایران، وزیر امور خارجه نماینده دولت محسوب می‌شود، نه مستقیماً نماینده مقام معظم رهبری. این ادعا که اختیار تام از سوی رهبری به دکتر عراقچی داده شده، نیاز به روشنگری دارد، چرا که ممکن است این سخن در اذهان عمومی، بار مسئولیت برخی نتایج مذاکرات پیشین نظیر برجام یا مذاکره با آقای "ویتکاف" را به جای دولت، به رهبری منتسب کند؛ موضوعی که هم از نظر حقوقی و هم سیاسی قابل تأمل است.

 مذاکره یا فریب؟ تناقض میان ادعا و واقعیت‌های میدانی

دکتر عراقچی در ادامه مصاحبه با فاکس‌نیوز از «حوصله توافق» با مذاکره‌کننده آمریکایی، آقای ویتکاف، سخن گفته‌اند. اما این در حالی‌ست که پنتاگون پیش‌تر اعلام کرده بود طرح حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران پیش از شروع مذاکرات در حال آماده‌سازی و تمرین بوده است. آیا مذاکرات انجام‌شده از سوی طرف آمریکایی تنها جنبه ظاهری داشته‌اند؟ اگر چنین باشد، چگونه می‌توان از "توافق نزدیک" سخن گفت؟

 واقعیت یا توهم نقش‌آفرینی انحصاری؟

ادعای ضمنی دکتر عراقچی مبنی بر اینکه تنها فرد واجد توانایی رسیدن به توافق با آمریکاست، موجب ایجاد این شائبه شده که تیم مذاکره‌کننده فعلی دولت، خود را یگانه گزینه دیپلماسی می‌دانند. این تصور، در تضاد با سیاست کلی نظام جمهوری اسلامی مبنی بر رویکرد جمعی، هم‌افزا و نهادی در تصمیم‌سازی‌های کلان است.

 تهدیدات واقعی؛ نه ادعا، بلکه حقیقت میدان

در شرایطی که دکتر عراقچی از فرصت‌های دیپلماتیک سخن می‌گوید، نمی‌توان واقعیت میدانی را نادیده گرفت. حملات رسمی و همه‌جانبه رژیم صهیونیستی به تأسیسات، شخصیت‌ها و زیرساخت‌های جمهوری اسلامی ایران، ترور چهره‌های نظامی و علمی، و شهادت بیش از ۱۷۰۰ نفر از نیروهای هسته‌ای، نظامی و اقشار مختلف مردم، نه شایعه، بلکه سندی از واقعیت جاری است.

 جمع‌بندی مطالبه‌گرانه

1. شفاف‌سازی لازم است؛ آیا اختیار توافق از سوی رهبری به دکتر عراقچی تفویض شده؟ یا صرفاً برداشت شخصی ایشان است؟

2. نقش دولت در مذاکره باید روشن باشد؛ نظام جمهوری اسلامی مبتنی بر هماهنگی نهادی است، نه تصمیم‌گیری‌های فردی.

3. حقیقت میدانی را نمی‌توان نادیده گرفت؛ تهدیدهای اسرائیل و برنامه‌های تجزیه ایران نیاز به پاسخ در تراز راهبردی دارند، نه صرفاً گفتگوهای رسانه‌ای.