قطار انقلاب برای برخی فقط یک واگن کوچک است

گروه سیاسی _ سید محسن عبدالهی: این روز‌ها که فتنه‌گران ۸۸ با پیوند خوردن به رژیم صهیونیستی و دشمنان ایران و پسمانده پهلوی‌ها به دنبال راه‌اندازی یک بازی جدید در کشور هستند و حرف از رفراندوم قانون اساسی و مجلس مؤسسان می‌زنند، مهم‌ترین عاملی که می‌تواند کشور را از گزند و شر این خائنین دور نگه دارد، اتحاد در کشور است. اصلی بسیار مهم که پرچمدار آن در ایام حاضر شخص مقام معظم رهبری است. ایشان چه پیش از جنگ ۱۲ روزه و چه پس از آن بار‌ها بر اجماع بر سر ایران و آینده آن تأکید کردند و در دیدار اخیر خود با مسئولان و کارکنان قوه قضاییه نیز مجددا به این موضوع، اشاره‌ای جدی داشتند.

به گزارش بولتن نیوز، اما تو گویی این حرف‌ها بی‌مخاطب هستند و متأسفانه از میان کسانی که توقع می‌رود بیش از همه عامل به سخنان و فرمایشات ولی فقیه و مرجع تقلید خود باشند، هستند افرادی که کمترین اهمیتی به این توصیه مکرر ایشان نمی‌دهند و باز هم حتی در جبهه خودی، با حداکثر توان مشغول بیرون راندن افراد از قطار انقلاب هستند. طبق آخرین واکنش‌ها، جدیدترین فردی که دیگر حق ندارد در قطار انقلاب مدنظر این دوستان بنشیند، دکتر میثم مطیعی، استاد دانشگاه و مداح سرشناس و انقلابی اهل بیت (ع) است.

میثم مطیعی در آخرین برنامه هیئت آیین حسینی از دکتر علی لاریجانی، مشاور رهبر معظم انقلاب اسلامی برای تبیین جنگ ۱۲ روزه با عنوان ناگفته‌های جنگ به عنوان سخنران مراسم دعوت به عمل آورده بود. اقدامی که از فردی بصیر، تحصیل‌کرده و مطیع رهبری کاملا قابل انتظار است. اما به نظر می‌رسد برخی این حرکت را نپسندیده‌اند، زیرا علی لاریجانی را خارج از مسیر انقلاب می‌دانند و بیش از حضرت آقا بر خصوصیات وی اشراف دارند تا حدی که فردی همچون میثم مطیعی را علنا جزو ریزش‌های انقلاب ذکر می‌کنند.

اینکه بخشی از این دست نظرات متعلق به پروژه بگیران است تا نان‌شان آجر نشود، بحثی دیگر است، اما بسیاری از افرادی که چنین اظهاراتی دارند، حقیقتا دلسوز انقلاب هستند، اما راه این دلسوزی را کسی درست یادشان نداده. گوش‌هایشان پر شده از شعار‌های زرد وفاق و نفاق و با یک متر کهنه و نادرست عالم و آدم را می‌سنجند که فلانی، چون مطابق با نظر ما رفتار نکرد، پس نفاق دارد و اهل وفاق است و باید دورش بیاندازیم. متوجه نیستند که این دایره را آن‌قدر کوچک کرده‌اند که شخص حضرت آقا نیز دیگر در آن جا ندارد و هر بار با توجیهاتی سعی می‌کنند که مسائل ناسازگار با عقل خودشان را، به این و آن نسبت بدهند.

حقیقتش این ره که برخی دوستان انقلابی ما می‌روند، به ترکستان است و اگر بنا باشد دست فرمان کل جبهه انقلاب با چنین نگاهی تنظیم شود، دیگر از اتحاد و همدلی و در نتیجه پیروزی ایران خبری نخواهد بود. اتفاقا در چنین شرایطی تلاش‌های براندازانه و تجزیه‌طلبانه دشمنان داخلی و خارجی نظام برای جدا کردن مردم از جمهوری اسلامی مؤثر واقع خواهد شد. دشمن از همین اختلاف افکنی تحت لوای انقلابی‌گری استقبال می‌کند تا در صفوف ملت ایران رخنه کند و شکاف بیاندازد. تا دیر نشده باید عقلای جبهه انقلاب فکری به حال اصلاح وضعیت برخی از دوستان بکنند تا خدای نکرده ناگهان زود دیر نشود.