قدرت موشکی ایران، خط قرمز غیرقابل مذاکره

گروه بین الملل، در ادامه، گزارشی تحلیلی و مستند بر اساس بازخوانی اخبار بولتن نیوز و تحولات چند سال اخیر تهیه شده است که نشان می‌دهد چرا پرونده موشکی ایران قابل مذاکره نیست و چرا انتظار کشورهای غربی برای مهار یا برچیدن توان موشکی جمهوری اسلامی ایران نه‌تنها واقع‌بینانه نیست، بلکه اقدامی در تضاد با منافع حیاتی، امنیت ملی و تجربه تاریخی کشورمان است.

به گزارش بولتن نیوز، از نخستین روزهای آغاز مذاکرات هسته‌ای ایران با قدرت‌های جهانی در قالب گروه ۱+۵، مسئله «توان موشکی جمهوری اسلامی ایران» به‌طور مکرر به حاشیه مذاکرات کشیده شد. اگرچه هدف اولیه مذاکرات، حل‌وفصل مسئله هسته‌ای ایران بود، اما به‌مرور زمان طرف غربی، به‌ویژه ایالات متحده آمریکا، سعی کرد پرونده موشکی را به‌عنوان ابزار فشار و امتیازگیری وارد معادلات توافق کند.

این در حالی است که از نگاه جمهوری اسلامی ایران، مسئله موشکی نه بخشی از توافق هسته‌ای است و نه قابل معامله.

واقعیت‌هایی که زودتر از زمان آشکار شدند

در گزارش منتشر شده در اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۳ توسط بولتن نیوز، به‌روشنی پیش‌بینی شد که با وجود مذاکرات هسته‌ای و توافقات اولیه برای لغو تحریم‌ها، آمریکا به دنبال توقف پروژه‌های موشکی ایران خواهد بود.

این تحلیل‌ها، بر پایه‌ی مصاحبه‌ای با یک مقام نزدیک به وزارت خارجه آمریکا منتشر شد که تصریح کرد:

«آمریکا تنها در زمینه پرونده هسته‌ای حاضر به گفتگو درباره لغو تحریم‌هاست؛ اما در مورد پرونده موشکی هیچ‌گونه تعهدی ندارد و این موضوع را به‌صورت باز و مستقل نگاه می‌دارد.»

این هشدار راهبردی، در سال‌های بعد با فشارهای بی‌وقفه آمریکا برای ورود به حوزه‌های دفاعی، تحریم سپاه و تلاش برای مشروعیت‌بخشی به طرح‌های موشک‌زدایی از ایران، به واقعیت تبدیل شد.

قطعنامه‌های شورای امنیت؛ پوششی برای فشار سیاسی

در طول دوران مذاکرات، یکی از ترفندهای آمریکا و متحدانش، ارجاع مستمر به قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد بود که در آن خواستار توقف توسعه موشک‌های بالستیک ایران شده بودند.

در قطعنامه ۱۹۲۹ و دیگر قطعنامه‌های مرتبط، با زیرپا گذاشتن اصول حقوق بین‌الملل، قدرت دفاعی یک کشور مستقل هدف قرار گرفت. در حالی که این بندها:

• خارج از صلاحیت فنی شورای امنیت بودند؛
• و صرفاً بهانه‌ای سیاسی برای مهار جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شدند.

استناد به این قطعنامه‌ها، نشان‌دهنده سوء استفاده از ابزار بین‌المللی برای حذف مولفه‌های قدرت جمهوری اسلامی ایران است، آن‌هم در شرایطی که سایر کشورهای منطقه، از جمله رژیم صهیونیستی، به پیشرفته‌ترین تجهیزات تهاجمی دسترسی دارند و هیچ نظارت بین‌المللی بر توان موشکی آن‌ها وجود ندارد.

 تجربه برجام؛ توافقی با حفره‌های امنیتی

تجربه توافق هسته‌ای موسوم به برجام، بهترین گواه بر نیت واقعی غرب از مذاکرات بود. در حالی که ایران با حسن نیت و اجرای دقیق تعهدات خود، همکاری بی‌سابقه‌ای را با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی آغاز کرد، آمریکا نه‌تنها به تعهدات خود پایبند نماند بلکه با روی کار آمدن دولت ترامپ، از برجام خارج شد و تحریم‌های شدیدی علیه ایران اعمال کرد.

تحریم‌های جدید، نه به دلیل فعالیت‌های هسته‌ای، بلکه بر مبنای بهانه‌هایی چون برنامه موشکی، فعالیت‌های منطقه‌ای و نقش سپاه پاسداران وضع شدند.

این تغییر مسیر، دقیقاً همان پیش‌بینی بود که در بولتن نیوز سال‌ها پیش مطرح شد: آمریکا حتی در صورت توافق، پرونده موشکی را باز نگاه خواهد داشت تا بتواند فشار خود را حفظ کند.

 دفاع موشکی، مولفه حیاتی امنیت ملی ایران

برخلاف تبلیغات رسانه‌ای غرب، توان موشکی ایران نه یک ابزار تهدید، بلکه عامل بازدارنده‌ی مشروع است. ایران در منطقه‌ای پرتنش با ده‌ها پایگاه نظامی آمریکا، حضور نظامی ناتو، رژیم صهیونیستی مسلح به سلاح‌های هسته‌ای و کشورهای متخاصم در خلیج فارس، هیچ گزینه‌ای جز ایجاد بازدارندگی موثر ندارد.

همان‌طور که در سال‌های اخیر نیز مشاهده شده، توان موشکی ایران توانسته است:

• از حمله مستقیم دشمنان جلوگیری کند؛
• امنیت مرزها را تضمین نماید؛
• و ابزار پاسخ سریع و دقیق به تهدیدهای فرامرزی باشد.

اگر قدرت موشکی ایران در اختیار نبود، همانند برخی کشورهای منطقه، باید هزینه‌های سنگین حضور نظامی بیگانه را می‌پرداختیم یا امنیت‌مان در گرو تصمیم‌های بازیگران خارجی قرار می‌گرفت.

پرونده موشکی، خط قرمز جمهوری اسلامی

همان‌طور که بارها توسط مقامات رسمی جمهوری اسلامی ایران تصریح شده، توان دفاعی و موشکی ایران قابل مذاکره نیست. این خط قرمز نه از موضع تقابل، بلکه از منطق امنیت ملی و تجربه تاریخی نشأت می‌گیرد.

از جنگ تحمیلی تا تهدیدهای مستمر رژیم صهیونیستی و سیاست‌های تجاوزگرانه آمریکا، ثابت شده است که تنها راه تضمین امنیت کشور، تکیه به توان داخلی و تقویت بنیه دفاعی است.

بر همین اساس:

• هرگونه تلاش برای وارد کردن موضوع موشکی به مذاکرات بی‌فایده و مردود است؛
• انتظار برای امتیازگیری از ایران با ابزار تهدید و تحریم، تجربه‌ای شکست‌خورده است؛
• و حتی کشورهای اروپایی نیز باید بدانند که تکرار خواسته‌های آمریکا، آنان را از نقش میانجی به شریک فشار تبدیل می‌کند.

 وظیفه رسانه‌ها در آگاهی‌بخشی راهبردی

بولتن نیوز به عنوان یک رسانه‌ی منتقد و تحلیلی، از سال‌ها پیش با مستندسازی روندها، به مسئولین و مردم نسبت به سیاست‌های خطرناک غرب هشدار داده است. در شرایطی که بسیاری از رسانه‌های جریان اصلی، تنها به بازنشر روایت‌های رسمی بسنده کردند، بولتن نیوز با اتکا به منابع مطلع، عمق واقعی تحولات را افشا کرد.

همین ویژگی باعث شد تا بولتن نیوز هدف فشارهای متعدد، شکایت‌ها و محدودیت‌های مالی و فنی قرار گیرد؛ چرا که افشای حقایق، در تضاد با منافع برخی جریانات داخلی و خارجی بود.

نتیجه‌گیری: آینده در گرو اقتدار ملی است

اگر بخواهیم در یک جمله نتیجه بگیریم، باید گفت:

قدرت موشکی ایران، شرط بقا و امنیت ملی است؛ نه ابزار مذاکره.

هیچ کشوری با عقل سیاسی حاضر نمی‌شود اصلی‌ترین ابزار دفاعی خود را در ازای وعده‌های غیرقابل اعتماد قربانی کند. همان‌طور که تجربه‌ی برجام نشان داد، اعتماد به تعهدات غربی بدون تضمین اجرایی، تنها به تضعیف کشور می‌انجامد.

بنابراین، بر اساس تجربه، تحلیل راهبردی، مستندات منتشرشده و منافع ملی، پرونده موشکی ایران باید برای همیشه از میز مذاکره کنار گذاشته شود.

این یک موضع اصولی است، نه احساسی؛ راهبردی است، نه شعاری؛ و حاصل هزینه‌هایی است که کشور برای استقلال خود پرداخته است.