فراتر از تفاوت‌ها؛ چگونه تهدید مشترک، ایران را یکپارچه کرد؟

گروه سیاسی: راهپیمایی‌های گسترده روز گذشته در سراسر ایران، در پی تجاوز اخیر اسرائیل به خاک کشور، نه تنها بازتابی از خشم عمومی بود، بلکه صحنه‌ای کم‌نظیر از همبستگی ملی را به نمایش گذاشت. آنچه این حضور میلیونی را بیش از پیش قابل تأمل می‌سازد، شرکت اقشار و گروه‌هایی از جامعه بود که شاید در نگاه اول، همسویی کاملی با رویکردهای فرهنگی و مذهبی حاکمیت ندارند. اما دیروز، همه برای «ایران» آمده بودند. این اتفاق مهم، ضرورت بازنگری و ارائه تعریفی نوین از «مای ملی» را بیش از پیش آشکار می‌سازد.

به گزارش بولتن نیوز،«مای ملی» مفهومی فراتر از مرزهای جغرافیایی و حتی باورهای سیاسی و مذهبی است. این مفهوم، به هویت جمعی و حس تعلق مشترکی اشاره دارد که افراد یک جامعه را در لحظات حساس و بزنگاه‌های تاریخی، فارغ از تفاوت‌هایشان، به یکدیگر پیوند می‌دهد.

دیروز، این پیوند، در خیابان‌های سراسر ایران به وضوح قابل مشاهده بود. از جوانان با پوشش‌های متنوع گرفته تا خانواده‌های سنتی، از دانشجویان تا بازاریان، همه و همه با یک هدف مشترک قدم برمی‌داشتند: دفاع از عزت و اقتدار ایران.

این همبستگی، پیامی روشن به داخل و خارج از مرزها مخابره می‌کند: در برابر تهدیدات خارجی، ملت ایران یکپارچه است. این یکپارچگی، نه بر اساس همسویی کامل ایدئولوژیک، بلکه بر پایه منافع ملی مشترک و حس عمیق میهن‌پرستی شکل گرفته است. در چنین شرایطی، هرگونه اختلاف نظر داخلی، در برابر حفظ کیان و امنیت ملی رنگ می‌بازد.

این رویداد، فرصتی بی‌نظیر برای تعمق در مفهوم «مای ملی» است. شاید زمان آن رسیده که به جای تمرکز صرف بر تفاوت‌ها و تفکیک‌ها، بر نقاط اشتراک و ارزش‌های بنیادین که همه ایرانیان را به یکدیگر پیوند می‌دهد، تأکید بیشتری شود. ارزش‌هایی چون حفظ تمامیت ارضی، استقلال کشور، و حس تعلق به یک تمدن کهن، می‌تواند بنیان‌های یک «مای ملی» قوی‌تر و فراگیرتر را تشکیل دهد.

دولت و نهادهای حاکمیتی نیز می‌توانند از این همبستگی به عنوان بستری برای تقویت انسجام ملی بهره‌برداری کنند. درک این نکته که دغدغه‌های مشترک و تهدیدات خارجی می‌توانند عاملی برای وحدت باشند، راه را برای سیاست‌گذاری‌های هوشمندانه‌تر و فراگیرتر هموار می‌کند. زمانی که همه اقشار جامعه، فارغ از گرایش‌هایشان، احساس کنند بخشی جدایی‌ناپذیر از «مای ملی» هستند و صدایشان شنیده می‌شود، می‌توان به آینده‌ای روشن‌تر و باثبات‌تر برای ایران امید بست.

راهپیمایی روز گذشته، نه تنها یک اعتراض بود، بلکه بیانیه‌ای قوی از اراده جمعی یک ملت برای ایستادگی در برابر تجاوز و تأکید بر هویت مشترک خود بود. این تجربه، درسی مهم برای همه ما دارد: «مای ملی» فراتر از تعاریف محدود و تنگ‌نظرانه است و در بزنگاه‌های تاریخ، خود را در کامل‌ترین و زیباترین شکل ممکن به نمایش می‌گذارد.