وقتی فقر فرمان قتل می‌دهد؛ الهه با مدرک دانشگاهی مرد، قاتلش با دست خالی کشت
گروه اجتماعی: خبر کوتاه بود؛ زن جوانی به نام الهه حسین‌نژاد که نزدیک به ده روز از وضعیتش خبری نبود معلوم شد به طرز فجیعی به قتل رسیده است. جسدش در یکی از محله‌های جنوبی تهران پیدا شد. در نگاه اول، شاید بسیاری آن را یک قتل دیگر در آمار جنایت‌ها ببینند، اما کافی است چند قدم عقب‌تر برویم و از زاویه‌ای وسیع‌تر به ماجرا نگاه کنیم: این، فقط یک جنایت نیست؛ این، صدای شکستن استخوان‌های جامعه‌ای است که زیر بار معیشت له شده.
به گزارش بولتن نیوز ،الهه حسین‌نژاد، دختری که نه بزهکار بود، نه بی‌هدف. او مدرک کارشناسی حسابداری داشت، یعنی تمام آن مسیر دشوار تحصیل را طی کرده بود، با امید به آینده‌ای روشن‌تر. اما وقتی بازار کار قفل است، وقتی اقتصاد حتی برای یک فارغ‌التحصیل هم جایی ندارد، الهه مجبور شد به شغلی روی آورد که هیچ ارتباطی با رشته‌اش نداشت: ناخن‌کاری در یک سالن کوچک آرایشی. کاری که بسیاری از دختران جوان با حداقل امکانات و بدون امنیت شغلی، به آن پناه می‌برند.
قاتل چه کسی بود؟ مردی که تنها برای دزدیدن یک موبایل مرتکب جنایتی هولناک شد. او نه روانی بود، نه معتاد، بلکه انسانی بود که نداری از او یک قاتل ساخته بود. قاتلی که نه از سر خشم یا کینه، بلکه به خاطر چند صد هزار تومان دستمزد یک گوشی هوشمند، جان یک انسان را گرفت.
اما آیا واقعاً قاتل الهه حسین‌نژاد همین مرد است؟ یا باید حلقه را بزرگ‌تر کرد؟
وقتی بانیان فقر، پنهان می‌مانند
قاتل واقعی، سیاست‌ها و ساختارهایی هستند که سال‌هاست امید به آینده را در ذهن جوانان این سرزمین کمرنگ کرده‌اند. آن‌ها که میلیاردها تومان صرف پروژه‌های تبلیغاتی و سیاسی می‌کنند، اما برای ایجاد یک شغل پایدار، پاسخی ندارند. آن‌ها که دانشگاه می‌سازند اما به بازار کار فکر نمی‌کنند. آن‌ها که شعار حمایت از تولید می‌دهند اما در عمل، زنان و مردان تحصیل‌کرده را به شغل‌های بی‌ثبات، بی‌حقوق و بی‌آینده سوق می‌دهند.
الهه قربانی شد، اما نه فقط به دست یک سارق. او قربانی جامعه‌ای است که فرصت برابر نمی‌دهد. او قربانی اقتصادی است که سال‌هاست از رمق افتاده. و قاتلش، فقط آن مرد با چاقو نبود؛ قاتل، تمام کسانی‌اند که چشم بر بحران معیشت بسته‌اند.
وقت آن رسیده که بپرسیم: چقدر دیگر باید بمیریم تا فکری شود؟
حالا نوبت ماست که به جای اشک ریختن پای این جنایت، به ریشه‌های آن حمله کنیم. تا وقتی که مسئله‌ی اشتغال و معیشت، تنها در حد شعار باقی بماند، این اتفاق‌ها ادامه‌دار خواهند بود. قتل الهه، نه آخرین خواهد بود و نه تنها، اگر تغییری بنیادین رخ ندهد.
وقت آن است که از حاشیه عبور کنیم. مسئله اصلی، اقتصاد است. مسئله اصلی، شغلی است که نیست. آینده‌ای است که دود می‌شود. و اگر این صداها شنیده نشوند، فردا نوبت الهه‌ای دیگر است، با مدرک دیگر، با آرزوهای دیگر، اما با همان پایان تلخ.
آیا کسی پاسخ خواهد داد؟ یا باز هم با تیترهای زرد، اصل ماجرا فراموش خواهد شد؟
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
داشتیم دهه هفتاد دختری سوار ماشین میشه بخاطر تن ندادن به خواسته مسافر کش خودش پرت کرد از ماشین کشته شد اوضاع مالی خانواده قاتل خوب بود می آمدن می رفتن تا تنها برادر مقتول که اوضاع مالی خوبی هم نداشت با پول رضایت بگیرند ازش ولی رضایت نداد گفت به ناموس من نظر بدی داشته پول میشه چی برای من رفت صندلی رو کشید از زیر پای قاتل اعدام شد اون موقع دهه هفتاد موبایل نبود مشکلات اقتصادی مثل امروز نبود شیطان وسوسه میکنه آدم رو چه انسان‌هایی که زیر برق این آفتاب تند عراق ایرانی هستند دارند یک لقمه با شرف در می آورند برای زن بچه شون گرمای پنجاه درجه این حرف ها چیه شما میگی انسان باید شرف غیرت ناموس داشته باشه که عده ای ندارند ناموس مردم باید مثل ناموس خودت باشه بکوشید این سگ کثیف .......اشغال رو دست خالی دست خالی غلط،کرده به گور پدرش خندید ه بی شرف..... 
بله فقر میتونه یکی از علتهای دزدی و قتل باشه ولی علت تامه نیست. فقیرِ خلافکار میتونه به یک یا دو یا صد نفر آسیب برسونه اما اون پولدارهای اتو کشیده که با بالا و پایین کردن دلار و قیمتها خون هزاران و بلکه میلیونها نفر رو تو شیشه میکنن و باعث از هم پاشیدن خانواده ها و بوجود اومدن اینجور فقرای خلافکار میشن عامل اصلی هستند.والّا شرافت به فقر و غنی ربطی نداره. چه بسا این قاتل اگه پولدار هم بود جور دیگه به مردم ظلم میکرد و اون پولدارِ مال مردم خور هم اگر فقیر بود مثل این قاتل خون مردم رو میریخت. طرف داشته با ماشین کار می کرده، مثل کری که هزاران راننده تاکسی انجام می دهند. مغلطه نکن. 
