پوست‌اندازی مشکوک در ویترین‌ها؛ آیا لباس‌های سفید و ارزان، سلامت شهروندان تهرانی را نشانه رفته‌اند؟

گروه اجتماعی: در هیاهوی این روزهای پایتخت و در میان انبوه کالاهایی که در گوشه و کنار شهر به فروش می‌رسند، پدیده‌ای نوظهور اما نگران‌کننده، توجه‌ها را به خود جلب کرده است: لباس‌هایی عمدتاً سفیدرنگ، با قیمتی باورنکردنی و وسوسه‌انگیز، کمتر از ۲۰۰ هزار تومان، که به وفور در برخی لباس‌فروشی‌ها، به‌ویژه در حاشیه ایستگاه‌های متروی تهران، به چشم می‌خورند. این پوشاک که هویت و مبدأ تولیدشان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد، با اتکا به قیمت اغواکننده‌شان، به سرعت در سبد خرید شهروندان جای باز می‌کنند. اما در پس این ارزانی ظاهری، نگرانی عمیقی نهفته است که سلامت جامعه را تهدید می‌کند.

به گزارش بولتن نیوز، خبرنگار ما در بازدیدهای میدانی از نقاط مختلف شهر، به‌خصوص اطراف ایستگاه‌های پرتردد مترو نظیر قیطریه با حجم قابل توجهی از این لباس‌ها مواجه شد. اغلب این پوشاک شامل تی‌شرت‌ها، پیراهن‌ها، لباس‌های زیر و حتی برخی لباس‌های خانگی ساده و سفیدرنگ هستند که بدون هیچ‌گونه برچسب معتبر تولیدکننده، کشور مبدأ یا حتی اطلاعاتی درباره جنس و نحوه شستشو عرضه می‌شوند. فروشندگان نیز اغلب اطلاعات دقیقی درباره منشأ این کالاها ارائه نمی‌دهند و صرفاً بر قیمت پایین و "مقرون‌به‌صرفه" بودن آن‌ها تأکید دارند.

همزمان با فروش گسترده این لباس‌های ارزان و بی‌نام‌ونشان، زنگ خطر از سوی جامعه پزشکی به صدا درآمده است. یک متخصص پوست و مو که نخواست نامش افشا شود در گفتگو با خبرنگار ما اظهار داشت: "در هفته‌های اخیر، شاهد افزایش چشمگیر مراجعانی با علائم بیماری‌های مختلف پوستی، از جمله عفونت‌های قارچی، اگزماهای تماسی حاد و متأسفانه مواردی از زگیل تناسلی بوده‌ایم."

وی می‌افزاید: "لباس‌هایی که از مواد اولیه نامرغوب تهیه شده باشند، یا در شرایط غیربهداشتی تولید، انبار و حمل‌ونقل شوند، می‌توانند بستر مناسبی برای رشد و انتقال انواع میکروب‌ها، انگل‌ها و ویروس‌ها باشند. ویروس HPV که عامل زگیل تناسلی است، می‌تواند از طریق تماس با سطوح آلوده، از جمله لباس زیر آلوده، منتقل شود، هرچند راه اصلی انتقال آن تماس جنسی است. اما احتمال انتقال از طریق البسه آلوده، به‌خصوص اگر به‌صورت دست دوم یا با استانداردهای بهداشتی پایین عرضه شوند، منتفی نیست و نیاز به بررسی دقیق دارد."

سؤال اساسی این است که این حجم از لباس ارزان‌قیمت از کجا تأمین می‌شود؟ آیا این لباس‌ها از طریق مبادی رسمی و با نظارت‌های بهداشتی لازم وارد کشور شده‌اند یا محصول کارگاه‌های زیرزمینی و فاقد استاندارد در داخل یا خارج از کشور هستند؟ آیا پای قاچاق پوشاک در میان است که بدون هیچ‌گونه غربالگری بهداشتی، راهی بازارهای مصرف می‌شود؟

فقدان اطلاعات شفاف درباره زنجیره تأمین این کالاها، بر شدت نگرانی‌ها افزوده است. در شرایطی که تولیدکنندگان داخلی پوشاک از گرانی مواد اولیه و هزینه‌های تولید گلایه دارند، عرضه لباس‌هایی با این قیمت نازل، شبهه‌برانگیز است و می‌تواند نشانه‌ای از ورود کالاهای بی‌کیفیت و بالقوه خطرناک به بازار باشد.

وضعیت موجود، ضرورت اقدام فوری و قاطع نهادهای نظارتی، از جمله وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان استاندارد، سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان، و ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز را بیش از پیش نمایان می‌سازد. لازم است این نهادها با انجام بازرسی‌های دقیق از مراکز عرضه، نمونه‌برداری از این لباس‌ها و انجام آزمایش‌های میکروبیولوژی و شیمیایی، منشأ و سلامت آن‌ها را مورد بررسی قرار دهند.

شفاف‌سازی برای افکار عمومی و اطلاع‌رسانی درباره نتایج این بررسی‌ها، می‌تواند به رفع ابهام موجود در جامعه کمک کرده و از آسیب‌های احتمالی به سلامت شهروندان پیشگیری نماید. همچنین، برخورد با متخلفان احتمالی، اعم از واردکنندگان غیرقانونی یا تولیدکنندگان زیرپله‌ای، امری ضروری است.

شاید در نگاه اول، خرید یک لباس سفید ارزان‌قیمت، معامله‌ای پرسود به نظر برسد، اما اگر بهای این ارزانی، به خطر افتادن سلامت فردی و عمومی جامعه باشد، دیگر نمی‌توان آن را یک "فرصت" دانست. گزارش‌های میدانی و هشدارهای پزشکان، زنگ خطری جدی است که نباید نادیده گرفته شود. امید است نهادهای مسئول با ورود به‌موقع و رسیدگی به این مسئله، آرامش خاطر را به شهروندان بازگردانند و از تبدیل شدن یک دغدغه به یک بحران سلامت جلوگیری کنند. تا آن زمان، توصیه می‌شود شهروندان در خرید لباس، به‌ویژه لباس‌های با قیمت بسیار پایین و از منابع نامشخص، احتیاط بیشتری به خرج دهند و سلامت خود را فدای ارزانی نکنند.