آرمان حق وردی طیب نسل جدید انقلاب اسلامی

گروه سیاسی: در یکی از روزهای پر التهاب انقلاب اسلامی ایران، سرهنگ نصیری با چشمان پر از ترس و وحشت به طیب رضایی نزدیک شد و با صدایی که از هر آهنگی که می‌شنید آویزان بود، به او گفت: "فقط یک ناسزا به امام بگو، تا ما از این اعدام نجات پیدا کنیم." اما طیب با استقامتی که تنها در دل مردان واقعی یافت می‌شود، جواب داد: "من این کار را انجام نمی‌دهم، مرام ما اجازه نمی‌دهد که در برابر فرزند حضرت زهرا توهین کنیم."

به گزارش بولتن نیوز، وقتی خبر این حرف‌ها به گوش امام رسید، وقتی او با دلی پر از احترام و ارادت، از کنار قبر طیب رضایی عبور کرد، این جایی بود که امام اولین بار پای خود را بر روی خاک این شهید واقعی گذاشت. احترام و ارادت امام به این شجاعت و ایمان، نشان از عظمت و بزرگی این مرد بزرگ بود که در برابر تهدیدات و فشارهای بی‌پایان، به اصول و ارزش‌های انسانی و انقلابی پایبند ماند.

بعد از ۴۴ سال، در یک روز پر از فشار و تنش، به آرمان حق وردی گفتند که به رهبر انقلاب فحش بدهد. در این لحظه تاریخی که از برخورداری از ایمان و اراده استوار آرمان حق وردی خبر می‌دهد، او با یک لبخند مهربان و چشمانی پر از اراده جواب داد: "آقا نور چشم ماست؛ این ارزش‌ها و این ایمان، مهم‌ترین چیزهایی‌اند که ما را در این راه ایستاده نگه می‌دارند."

اما آرمان حق وردی، همانند سرنوشت طیب رضایی، با دلی پر از ایمان به پایان رسید. او نه تنها نمونه‌ای از اراده و ایمان بی‌پایان بود، بلکه با مرگ خود، نشان داد که در برابر تهاجمات و تهدیدات، اراده و ایمان انقلابی نمی‌تواند فرو ریخته و زیر سوال برود. این آرمان و ایمان، نه تنها در زندگی‌اش، بلکه در شهادتش نیز نمایانگر استواری و اصالت انقلابی بود که در دل هر فردی تغذیه می‌شود.