لحاظ شدن جنگ اوکراین، در بودجه سال آینده آلمان

به گزارش بولتن نیوز به نقل از واحد مرکزی خبر، وزیر خارجه آلمان گفت: تنظیم بودجه سال آینده دولت آلمان را با لحاظ کردن وضعیت جنگی که بر اثر تهاجم روسیه به اوکراین در اروپا داریم، دنبال می‌کنیم.

آنالنا بربوک، وزیر خارجه آلمان طی نطقی در پارلمان فدرال سراسری آلمان (بوندس تاگ) در برلین گفت: دو جمعه گذشته برای میلیون‌ها دختر و پسر در اوکراین، روز خاصی بود. یکم سپتامبر در اوکراین، واقعا برای تمامی کودکان، نوید دهنده آغاز سال تحصیلی جدید است. شروع مدرسه در اوکراین، معمولا، نوعی (برپایی) روز جشن است که البته به مراتب بزرگتر و مهمتر از جشن روز اول مدرسه کلاس اولی هاست؛ روزی که گل سر‌های مو و شیرینی‌های بسیار به همراه خانواده و دوستان حضور دارند. بیش از ۵۶۰ روز است که اوکراین در شرایط عادی بسر نمی‌برد و کودکان، اغلب در زنگ مدرسه، هشدار و آژیر (خطر) بمبگذاری را می‌شنوند.

بیش از ۵۶۰ روز است که آن‌ها در در جنگ به زندگی اشان ادامه می‌دهند. بنا به گزارش «صندوق کودکان ملل متحد – یونیسف»، تنها یک سوم کودکان اوکراینی که باید تحت تحصیل اجباری قرار گیرند، به طور پیوسته، به مدرسه می‌روند. از آغاز جنگ (روسیه علیه اوکراین)، هر دو روز، یک مدرسه به شکلی کاملا آگاهانه و هدفمند، ویران شده است. این کار نقض حقوق بین الملل و نقض بشریت است. دیمیترو کوله با، همکار اوکراینی ام، چند روز قبل، در دیدار وزرای خارجه اتحادیه اروپا در شهر «تولِدو» (ی اسپانیا) در مورد مدرسه‌ای در روستای خودش برای تعریف کرد و اینکه در آنجا نیز مدارس، یکم سپتامبر کار خود را شروع می‌کنند.

اما چند روز قبل، زمانی که تمامی معلمان اوکراین داشتند برای شروع کار مدرسه آماده می‌شدند، پهپادی به طور هدفمند در حال چرخش بر فراز مدرسه بود. این پهپاد، آنقدر (بر بالای مدرسه)، چرخید و چرخید؛ آنهم در استان سومی Sumy «اوکراین که از خط جنگ به مراتب فاصله دارد. تا اینکه پس از چند بار چرخش، این پهپاد، مدرسه را هدفگیری کرد که بر اثر این حمله (پهپادی)، چندین معلم، کشته و شماری نیز زخمی شدند و این شد که بهترین روز زندگی کلاس اولی‌ها به روز عزا و ماتم تبدیل شد. اما اینکه چرا در اینجا دوباره، وارد این بحث شده ام، علتش آن است که به نظر من، ما در مباحث هفته‌های گذشته امان، گاهی اوقات، این مساله را به فراموشی می‌سپاریم که در میانه اروپا جنگی در حال خروشیدن است؛ به طوری که برای این بیش از ۵۶۰ روز باید گفت که هر روزش، یک جنگ و کشته شدن مردم، شامل زنان، مردان و کودکان را در خانه هایشان شاهدیم؛ جنگی که در سیاست خارجی و امنیتی ما و در پاسخ‌های اقتصادی امان، ما را به اندیشیدن دوباره وامی دارد و این همان وضعی است که می‌خواهیم بودجه (کشور) را برای سال آینده تنظیم کنیم.

همه ما باید شکاف و زخم‌های دردناک را پذیرا شویم. من می‌توانم همه آن‌هایی را که به آزادی عمل بیشتر، امیدوار بودند، درک کنم و ما در یک و نیم روز گذشته، به طور مشترک در این باره باهم بحث کردیم. با این حال معتقدم که اینکه صرفا آرزوی چیزی را داشته باشیم، این، چندان کمک کننده نیست. این یعنی آنکه ما صرفا نمی‌توانیم کشیدن ترمز بدهی‌ها را آرزو کنیم. برغم این تحولات، اما باید آنقدر صادق باشیم که بدانیم برای تغییر نیاز به موافقت دو سوم آراء اعضای پارلمان فدرال سراسری آلمان (بوندس تاگ) نداریم. ما با چارچوب‌هایی نظیر عملگرایی و هدفمندی که داریم، کار می‌کنیم و این همانی است که شهروندان کشورمان از ما انتظار دارند. معتقدم که نباید این مساله را کتمان کنیم که در این اوضاع، جنگی در اروپا فعال است.

زخم‌ها و شکاف‌های دردآور این جنگ حتی بر برنامه ریزی‌های من برای (تامین) بودجه وزارت خارجه آلمان نیز تاثیرگذاشته است. از این رو تحت شرایط موجودی که داریم، به طور عملگرایانه و هدفمند به دنبال اولویت‌ها هستیم. نخستین اولویت آن است که مادامی که مردم اوکراین به کمک نیاز دارند، ما به حمایتمان از اوکراین ادامه خواهیم داد. این حمایت از نوع تسلیحاتی برای دفاع از خود و گیرانداختن و دفع حملات پهپادی نیز می‌تواند باشد. این حمایت از نوع ارسال کمک‌های بشردوستانه، مین زدایی بزرگ و به ویژه از نوع حمایت‌های سیاسی در سازمان ملل، اتحادیه اروپا و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) نیز می‌تواند صورت گیرد. نمی‌خواهم این مساله را فراموش کنم که به ویژه، تشکری مخصوصی از نمایندگان ذیصلاح این خانه (ملت) و همین طور سازمان امنیت و همکاری اروپا و نیز شورای اروپا داشته باشم. زیرا این حمایت‌ها به مساله تامین امنیت نظام مبتنی بر صلحمان در اروپا مربوط می‌شود.