کمی از «سلبریتی‌های» سوری یاد بگیرید

گروه بین الملل: سال‌ها پیش وقتی در اوج درگیری و جنگ جهانی علیه سوریه بودیم و شبکه‌های الجزیره، العربیه، بی‌بی‌سی، اسکای نیوز، شبکه‌های خبری وابسته به جریان‌های ضدمقاومت لبنان، شبکه‌های وابسته به جریان اخوان الشیاطین در سراسر کره خاکی، صدها روزنامه، سایت، خبرگزاری و... شبانه‌روز علیه دولت، ملت و ارتش سوریه سم‌پاشی می‌کردند و علیه دکتر بشار الاسد دست تحریف می‌زدند، یک چیز برای من عجیب بود، هیچ یک از هنرمندان و نویسندگان سرشناس عرب در مقابل دولت سوریه قرار نگرفتند و بر عکس به صورت تمام قد از آقای اسد حمایت کردند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از اخبار سوریه، این مساله در مورد هنرمندان، نویسندگان، اساتید دانشگاه و اهل فضل و فرهنگ سوریه دیگر جای تعریف و تمجید نداشت. فقط یکی از هنرمندان زن سوری به دلیل برخی مسائل و موارد شخصی و خانودگی علیه دولت سوریه و شخص رئیس جمهور این کشور موضع گرفت که او را هم چنان بایکوت کردند و چنان بلایی همین هم‌قطارانش سرش درآوردند که حتی موفق نشد یک کنسرت هم برگزار کند. این ماجرا را که از نزدیک رصد می‌کردم و کمک‌ها و حمایت‌های ایران و حزب‌الله (هنوز ارتش روسیه هم وارد گود نشده بود) را کنار هم قرار دادم به بسیاری از دوستان گفتم که حاکمیت سوریه سر جایش است.

در تمام جلسات، نشست‌ها، رفت و آمدها و گعده‌هایی که برگزار می‌شد به دوستان توصیه می‌کردم که به برخورد هنرمندان و به قول امروزی‌ها «سلبریتی‌ها»ی سوریه با آنچه در کشورشان در حال روی دادن است نگاه کنند و از آن درس بگیرند؛ چه عاملی باعث شد که در آن هجمه رسانه‌ای سنگین که از طرف دستگاه‌های امنیتی علیه دولت و ملت و ارتش سوریه سازماندهی شده بود، بسیاری از هنرمندان عرب راهی دمشق شده و با رئیس جمهور این کشور دیدار کنند و در کنسرت‌ها و نشست‌ها و مصاحبه‌های خود به صورت تمام قد از حاکمیت سوریه حمایت کنند؟!

امروز که رفتار و کردار «هنرمندان» و «سلبریتی‌های» طلبکار داخل کشور را که می‌بینم چقدر غصه می‌خوردم که چرا نباید به اندازه نصف هم‌سلکان سوری خود شعور داشته باشند و بفهمند که دنیا دست کیست؟ چرا هنرمندان جهان عرب متوجه شدند و فهمیدند که داستان از چه قرار است و چه برنامه‌ای برای سوریه کشیده‌اند (دیدید که چه بلایی سر این کشور آمد و هنوز که هنوز است این کشور که اندازه استان کرمان ما است برای رفتن به شهرهای مختلفش باید احتیاط به خرج داد) و به همین دلیل محکم در کنار حاکمیت خود ایستادند و از هنر خود برای دفاع از تمامیت ارضی‌شان استفاده کردند؟

سوال بعدی که همیشه در نظرم بوده و دوست دارم به آن پاسخ دهم این است که حاکمیت سوریه چه رفتاری داشت و چه برنامه‌ای در پیش گرفته بود که با ای حجم از ماجراجویی و فتنه‌گری هزاران رسانه مختلف که صدها میلیارد دلار پول پشتش بود موفق شد این قشر و جریان اثرگذار را با خود همراه کند؟ هنر دولت و حکومت سوریه در چه چیزی نهفته بود؟ آن‌ها چه برنامه دراز مدتی داشتند و چه چیزی را در سطح فرهنگ خود پیاده کردند که خروجی‌اش در هنگامه بحران حضور قدرتمند هنرمندان و اهالی فرهنگ در کنار ارتش و دولت بود؟

همانگونه که این روزهای خودمان را با آن روزهای سوریه مقایسه می‌کنم؛ دوست دارم حرف بزنم و نکات و مسائل متعددی را بر زبان برانم اما به دلایل مختلف سکوت کنم و چیزی نگویم بهتر است. هنرمند یا همانکه اسمش را «سلبریتی» گذاشته‌اند اگر شعور نداشته باشد که دارد چه می‌کند و نفهمد که در چه منجلابی علیه کشورش قرار گرفته و حتی یک سوال از خود نپرسد که آنچه در حال اجرا است خروجی‌اش چیست؟ چه کسی یا چه کشوری پشت آن است و چرا او باید در این زمینه بیاید و در زمین آن‌ها بازی کند به درد هیچ نمی‌خورد.

به نظر من در جمهوری اسلامی برای این قشر کم نگذاشته‌اند و هر کاری دوست دارند می‌کنند (این حوزه را باز نمی‌کنم و خودشان بهتر می‌دانند و به چشمم چیزهایی دیده‌ام که اگر بازگو کنم این‌هایی که برای مرگ این و آن هیاهو می‌کنند باید به سوراخ موش بروند و تا آخر عمر پیدایشان نشود) و وضع‌شان از همه مردم بهتر است اما متاسفانه به دلایل مختلف فاصله آن‌ها با حکومت و نگاه ایرانی به امنیت بسیار دور است. باید برای این جماعت کلاس‌های توجیهی گذاشت و به آن‌ها گفت که دنیا چه خبر است، منبع خبر این‌ها خروجی‌اش نابودی آینده خودشان و به دنبال آن، سوءاستفاده دشمن از احساسات و بیان این جماعت است. کمی از سلبریتی‌های سوری یاد می‌گرفتند هم بد نبود.