جو گیر شدن کت و شلورای ها در مراسم رونمایی از کاپ جام جهانی

گروه فرهنگی- مصطفی مطهری: این همه شلختگی در مدیریت از کجا نشات می گیرد؟ یا فرهنگ مدیران در کشور ما آن قدر پخته و ساخته و پرداخته نشده که با آداب رسمی آشنا نیستند یا مراسمات مذکور را با پوشش بالای خبری را با مراسمات بزن و بکوب اشتباه گرفته اند. بلبشویی که در مراسم رونمایی از کاپ جام جهانی در سالن همایش های برج میلاد برگزار شد چنان آبروریزی به راه انداخت که نماینده فیفا را مجاب کرد تا با عصبانیت کاپ را بردارد و برود.

به گزارش بولتن نیوز، کاشکی ضرب المثل مشت نشانه خروار است اینجاست صدق نکند و نمایند فیفا این اتفاق را به تمام عرصه های کشور و به تمام مردم و جامعه تعمیم ندهد. جوگیر شدن به سبک کت و شلواری های ایرانی در این مراسم، آنچنان شلوغی را به نمایش در آورد که کمتر کسی گمان می کرد که ظرفیت عکس انداختن در کنار یک کاپ هر چقدر هم معروف، همه چیز را بهم بزند.

واقعیت امر این است که این هجوم به سمت جایگاه یا همان سکویی که کاپ روی آن اکران شد، آنقدر حیرت آور بود که همه را شوکه کرد. این نقیصه یک واقعیت دردناک و پنهان دارد که از منظر جامعه شناسی باید به آن نگاه کرد. در سال های گذشته ما یکبار دیگر شاهد هجوم و اشتیاق غیرقابل وصف برخی از نمایندگان مجلس با نماینده سیاست خارجی اروپا در ماجرای برجام بودیم(همان خانم)، حال تکرار این اتفاق آن هم در شکلی مشابه اما در قالب یک سوژه دیگر، گویای این است که سبک و سیاق مدیریت در کشور ما را فرهنگ مدیریت شناخته شده جهانی تعریف نمی کند. در واقع این کمبودهای روانی و نقصیه هایی که می تواند منشاء درونی داشته باشد و بیشتر برای دیده شدن و استفاده از آن در روزهایی است که از آن با نام روز مبادا یاد می کنیم. این به چه معناست؟ در حقیقت معنای مفهومی این مضمون آن است که که ذبح منافع ملی و ارائه تصاویر نازل از این قبیل از ایران به نمایندگان خارجی در مراسماتی این چنینی تنها با هدف التیام به عقده های روانی افراد و با نیت در نظر داشتن مقاصد و نیاتی انجام می گیرد که در آینده بر حسب احتمالات ممکن است روی دهد.

فارغ از آنچه گفته شد، عدم نظارت و مدیریتی است که در این عرصه ها شاهد آن هستیم. مگر نباید برای هر گونه مراسمی آن هم در یک سطحی خاص و با شاخص اکران عمومی، ناظران و مجریان هر برنامه ای تمام تدابیر را در نظر داشته باشند تا از وقوع چنین اتفاقاتی جلوگیری شود؟ آیا در مراجع مذکور هیچ گونه احتمالاتی را لحاظ نمی کنند؟ چرا آداب مدیریت را به مدیران ما نیاموخته اند؟ مگر غیر از این است که ما به کودکانمان آداب درست حرف زدن، بجا عمل کردن و احترام به قوانین و سنن و ... را آموزش می دهیم؟ آیا این مدیرنماها که به عنوان نمایندگان ایران در این مراسم حضور یافتند، آداب معاشرت در مراسمات را نمی دانند؟ از جایی نیاموخته اند و کسی به آنها آموزش نداده است که اصول و آداب مدیریت و دیپلماتیک رعایت کنند؟ سوال اصلی این است که کودکان ما با دیدن این تصاویر آیا دیگر حاضر به قبول الگوهای آموزشی هستند یا از این اتفاقات الگوبرداری می کنند؟