تراز سياست آينده

اگر همين امروز بشود ديويد پترائوس، جان ساورز و تامير پاردو رئيسان سرويس هاي اطلاعاتي سيا، ام آي 6 و موساد را يكجا گرد آورد و از آنها پرسيد كه چرا در قبال انتخابات ايران غافلگير شديد و راهبرد شما در اين باره اثر معكوس به دنبال داشت، به احتمال قوي مهم ترين علت را اطلاعات جمع آوري شده و گزارش هاي غلط و برآوردها و محاسبات مبتني بر آن خواهند دانست.

انتخابات 12 اسفند به روزترين و دقيق ترين ترازنامه از سياست ايران است. انتخابات مجلس نهم دست كم از يك سال پيش مهم ارزيابي شد چون تمام دعاوي پس از انتخابات رياست جمهوري (22 خرداد 88) به انضمام تهديدها و فشارهاي مهندسي شده خارجي براي رسيدن به نتايج خاص در روز دوازدهم اسفند 90 روي- باسكول كه نه- ترازوي ديجيتالي دقيق مي رفت. تصوير دقيق از كاركرد متغيرها و اجزاء دقيق سياست ايران همان است كه جمعه گذشته در كش و قوس ميان دو جبهه بزرگ صورت بست. اكنون هر كس مي خواهد له يا عليه ايران راهبرد بنويسد يا تاكتيك پياده كند، بايد اين تصوير دقيق را به عنوان «اصل موضوعه» و بديهي و مبناي بحث خويش نصب العين داشته باشد.
به يك تعبير، ماجراي عميق 12 اسفند، لزوم خانه تكاني استراتژيست هاي خارجي و بعضاً داخلي از همه خيالات و اوهام نامنطبق با واقعيات سياست ايران را مورد تأكيد قرار مي دهد. آنها ناچارند برآوردها و محاسبات خود را به روز رساني كنند و اساساً دور بريزند و از نو بنويسند. تعبير سومي كه درباره اصل رويداد شگفت 12 اسفند مي توان بكار برد، كار ويژه تعادل بخشي و بالانس كردن آن است. از اين جهت ماجراي 12 اسفند 90 به يك معنا به مراتب مهم تر از ماجراي 22 خرداد 88 است. اين اتفاق متأخر به رغم برخي تزلزل و ترديدها و كج روي ها و در اوج جنگ نرم و نيمه سخت دشمن براي پكاندن ريشه هاي ايمان و اميد و اتحاد ملت پديد آمد و همچنان كه چهار چرخ سياست ايران را محكم كرد، تنظيم باد حلقه هاي سياسي از هر نوع و قبيله اي هم بود.
اگر همين امروز بشود ديويد پترائوس، جان ساورز و تامير پاردو رئيسان سرويس هاي اطلاعاتي سيا، ام آي 6 و موساد را يكجا گرد آورد و از آنها پرسيد كه چرا در قبال انتخابات ايران غافلگير شديد و راهبرد شما در اين باره اثر معكوس به دنبال داشت، به احتمال قوي مهم ترين علت را اطلاعات جمع آوري شده و گزارش هاي غلط و برآوردها و محاسبات مبتني بر آن خواهند دانست. مقدمه محاسبه اتاق فكرهاي اطلاعاتي-سياسي در غرب اطلاعاتي بوده كه از طريق گروهك ها، حلقه ها و جريان هاي آلوده جمع آوري شده اما در حقيقت آشغال هاي كادوپيچ شده و حتي غيرقابل بازيافت بوده است. عرضه كنندگان اين شبه اطلاعات به خريداران اطلاعاتي و ديپلماتيك غرب نه اين كه گران فروشي كرده باشند بلكه اساساً آرزوي خود و خريدار را جاي اطلاعات واقعي- ولو تلخ- جا زده و به او انداخته اند.
اينكه در فراز و فرود حوادث 3-2 سال گذشته كدام حلقه ها آدرس تحريم هاي فلج كننده را به غرب دادند و سپس تحريم هاي ديپلماتيك و سرانجام تحريم انتخابات را به پكيج فشارهاي جامع الاطراف عليه جمهوري اسلامي - از داخل و خارج- افزودند، ناشناخته نيستند و چهره آنان امروز از حالت محو يا شطرنجي خارج شده است. طيف هاي گوناگوني از عقده داران نسبت به كياست و شجاعت «امام-امت» با انواع آلودگي ها بسيج شدند تا به زور اجنبي به «جمهوري اسلامي» (جمهور-امام) بقبولانند كه بدون آنها، كار كشور لنگ مي ماند، امور قفل مي شود، دموكراسي از رونق مي افتد و... يعني اينكه بايد به هر كدام آنها باج سبيل داد و قلمروهايي را براي قانون شكني و اشرافيگري و قبيله گرايي و تبرج آنان خارج از محدوده قانون قرق كرد! حلقه ها و آدم هاي مختلف و ظاهراً متضادي هم هستند. آنها بدشان نمي آيد سياست در كشور را در خدمت خود دونرخي! كنند. برخي از اطرافيان چنين رجالي به شدت مستعد بستن باخارج و داد و ستد پالس با بيگانه هستند.
حماسه باشكوه 12 اسفند حتماً به دشمنان خارجي تفهيم كرد كه اگر چه روي عقده اين حلقه هاي سياسي مي توان سرمايه گذاري كرد اما نبايد اين عقده ها و آرزوهاي ناكام را جاي اطلاعات واقعي گذاشت و اوهام را خبر انگاشت. همچنين براي دوست و دشمن معلوم شد وزن همه اين رجال روي هم نيز با وزن آن مرد الهي كه تعادل بخش سياست ايران است و دلهاي بي غل و غش مردم متوجه انگشت راهنماي اوست، مطلقاً قابل قياس نيست. كار كارستان ملت ايران اين بود كه در يوم الله 12 اسفند، با يك حركت دو تحريم را ناكار كرد و همزمان پاسخ تحريم اقتصادي و تحريم انتخابات (بخوانيد بايكوت حاكميت) را با هم داد. روز جمعه، وزن كشي واقعي جبهه تحريم و تقابل با حاكميت بود و همين وزن كشي باعث شد تا اين بار به نسبت انتخابات 2 دوره قبلي مجلس طي 8 سال گذشته، مردم 13 درصد بيشتر مشاركت داشته باشند. گزاره پرتكرار «ما نباشيم، جمهوريت و دموكراسي و انتخابات به نقطه انجماد مي رسد!» از اين به بعد نه فقط نزد مردم كه ميزبان و مطلع صحنه اند، بلكه در جانب جبهه دشمن نيز مسموع نيست. حالا گفته مي شود «آنها نبودند و مردم ايران بيشتر آمدند و مشاركت حداكثري شد»! البته يك وزن كشي مهم ديگر هم در اين ميان انجام شد كه نبايد از آن غافل ماند؛ سر جمع وزن هزاران شبكه ماهواره اي و اينترنتي وابسته به ناتوي فرهنگي از صداي آمريكا و بي بي سي تا انبوه رسانه هاي مجازي. مي شود پرسيد كه به اعتبار نرخ روز جمعه، اين رسانه ها روي هم و درهم چند مي ارزند؟
ملت ايران پس از حوادث چند لايه سال هاي 88 و 89، وزن وزين خود را در خيابان به رخ دوست و دشمن كشيد آنجا كه از 9 دي و 22 بهمن، سرفصل تاريخ ساخت. با اين وجود اتفاق روز جمعه اگرچه از همان خاستگاه اما قاب متفاوتي بود. اين بار مثل 33 ماه پيش، انتخابات و صندوق رأي و ميزان مشاركت عمومي بود كه نشان مي داد نقاط عزيمت ملت ايران حاكي از خط مستقيم استقامت است. اولين انتخابات پس از آن حوادث تلخ و شيرين، اگر چون خار در چشم خيره و حيز دشمن نشست، همچنين به چشم ملت هاي انقلابي منطقه و جهان آمد. از اين حيث نيز جشن ايمان ملت ايران در روز جمعه، الهام بخش بيداري اسلامي خواهد بود و جنبش و نيروي تازه اي را در منطقه آزاد خواهد كرد. در واقع، مردم خوب ما يك سرمايه گذاري بلندمدت را با سود مضاعف و عاجل انجام دادند و ديگر بار صندوق اعتبار و اقتدار نظام را از سپرده اعتماد خود انباشتند.
فصل تازه اي در تاريخ سياست ايران از روز جمعه آغاز شده است. ناظران منصف لابد شهادت مي دهند كه قانون طلايي «من كان لله، كان الله له» در همين انتخابات اخير و درباره مقتدايي كه به خدا توكل و به خوبي امت خود اعتماد كرد، جاري شد. كار كه براي خدا شد و از وجب هاي شخصي و من و مايي فراتر رفت، رشد مي كند و مي بالد. «ما كان لله ينمو». بذري كه براي خدا كاشته و نهالي كه در راه او نشانده شد، ذاتا بركت مي كند و اهل فن را به اعجاب و تحسين وا مي دارد تا چه رسد به ديگر ناظران . «و مثلهم في الانجيل كزرع اخرج شطئه فآزره فاستغلظ فاستوي علي سوقه يعجب الزّرّاع ليغيظ بهم الكفار... و مثال پيامبر(ص) و يارانش در انجيل همانند زراعتي است كه جوانه هاي خود را خارج ساخته، سپس به تقويت آن پرداخته تا محكم شده و بر پاي خود ايستد و به قدري رشد كند كه زارعان را به شگفتي وا دارد. اين براي آن است كه كافران را به خشم آورد. خداوند كساني را كه ايمان آوردند و عمل صالح به جا آوردند، وعده مغفرت و پاداش عظيم داده است.» (فتح/29). اين تراز تابناك تر از گذشته را بايد راهنماي فصل جديد سياست ورزي قرار داد؛ همچنان كه سزاوار است سياستمداران و حلقه هاي سياسي، ايمان و اميد و نشاط و بصيرت ملت را آينه اصلاح و توبه و تقوا و تقويت خويش قرار دهند. اين آينه بي كم و كاست، خطا و لغزش جاماندگان از قافله مردم را به خود آنان نشان داد و مي تواند باب بازگشت و جبران باشد براي آنها كه از باد غرور و توهم خالي شده اند. در اين ميان لجاجت تنها مانعي است كه نخواهد گذاشت برخي چپ كردگان، باد خود را تنظيم كنند و به اعتدال و تعادل بازگردند.
شايد به طبع بلند ملت ما خوش نيايد اما واقعيت اين است كه كساني از همان روز انتخابات مجلس يا فرداي آن- اگر از قبل برنامه نداشته باشند- مشغول تدارك براي انتخابات 15 ماه بعد رياست جمهوري(خرداد 92) شدند. بدين ترتيب باب رقابت هاي رايج سياسي بسته نمي شود ضمن اينكه آغاز به كار مجلس و نوع تعامل آن با ديگر دستگاه ها و چالش ها و تهديدهاي موجود در كنار هم مي تواند فصل تازه اي از تحولات و اتفاقات را در عرصه سياست كشور بگشايد. با اين وصف مي شود پيشنهاد كرد اكنون كه مرحله دوم هدفمندي يارانه ها در جهت بهينه سازي و تعادل مصرف در دستور كار قرار دارد، سياستمداران و احزاب و جبهه هاي سياسي هم اقدام مشابهي را در دستور كار قرار دهند و آن هدفمندسازي هزينه هاي سياسي عمومي است.
مي توان بدون پنجه كشيدن بر صورت يكديگر رقابت كرد. مي توان و بايد بدون زد و بند با بيگانه يا اميد بستن به فشارهاي او وارد گود سياست شد. مي شود و حتما بايد در مجراي موازين قانوني- بدون طلبكاري و باج خواهي و قانون شكني- چه درون حاكميت و چه بيرون از نهادهاي حاكميتي سياست ورزي كرد. مي توان از مردم رأي گرفت اما به خود آنها فخر نفروخت و از خود آنها يا حاكميت طلبكار نبود. مي شود به هر دليل رأي نياورد و بدون به هم دوختن زمين و زمان و روزگار، از اين اسقاط تكليف شاكر بود و با كرامت كنار رفت. مي شود آيت الهي را كه بارها بر زبان اميرمؤمنان و حضرت سيدالشهدا(عليهما السلام) جاري شد- «و ما كنت متّخذ المضلّين عضدا. من گمراهان را به ياري نمي گيرم»- بر سر در اتاق سياستمداران آويخت و در هر وزن كشي و زورآزمايي مشروع سياسي كه نيازمند قدرت افزايي است، دست رد به سينه مفسدان و منحرفان و فتنه انگيزان زد. و مي توان در هر آزمون سياست، صعود كرد و درجه و اعتبار گرفت. چه كسي گفته هر آزمون سياست- فتنه- يعني فقط رفوزه شدن و انحطاط و سقوط؟ مگر هر جا موز ديديم بايد در پوست آن متمركز شويم و فقط زمين بخوريم؟! چرا اين آزمون ها را فارغ از رسيدن به منصب يا نرسيدن، اسباب اعتزاز و پيروزي يك ملت نكنيم؟ مي شود يوم الله 12 اسفند را اسباب شروع مجدد (ري ست) و بازسازي روابط و تعاملات سياسي قرار دارد، مشروط بر آن كه دعاوي نامنطبق با تراز «امت - امامت» و جلوه آن در 12 اسفند را خانه تكاني كرده باشيم.
محمد ايماني

لینک کپی شد

گزارش خطا