آقای فرهادی از مارلون براندو یاد می گرفتید

لطفا این مطلب رو کسانی بخونند که براشون دین و شریعت و خدا و حیا و غیرت مفهومی داره، کسانی که اگر کسی چپ به ناموسشون نگاه کنه خونشون به جوش میاد و خودشون هم چپ به ناموس کسی نگاه نمیکنند. بقیه نه خودشون رو اذیت کنند نه ما رو چون در اینجا خبری از نقد هنری و تکنیکی جدایی... نیست. در اینجا درباره مسخ یک آدم حرف زده ایم. همین.

تمدن غرب یک دین است و به نظر حقیر مراسماتی مثل اسکار چیزی است شبیه غسل تعمید مسیحیان یا شاید چیزی تو مایه های شهادتین گفتن مسلمانان. مراسم اهدای جایزه اسکار جوری طراحی شده است که شرکت کنندگان در آن سالی یکبار باید شهادت بدهند به خدایی غرب، به رب بودن فاحشه ها، به اینکه ملکوت عالم جایی است در هالیوود که می توانی به راحتی همه پرده های حیا را کنار بزنی و در کمال بی غیرتی زن بیگانه ای را ببوسی، زنی که پیش از تو نیز توانسته وسیله ای باشد برای غرب پرست کردن کلی مرد دیگر و با لبهایش(!) شهادت داده است به ایمان آوردن آنها به تمدن غرب:

«شهادت میدهم که هیچ خدایی نیست حتی الله! شهادت میدهم که همین ما، فاحشه های خوش رنگ و لعاب را عشق است، شهادت میدهم گور بابای حیا و شرف، شهادت میدهم این آقایی که دارم مي بوسمش بویی از غیرت نبرده است، شهادت میدهم که ته مانده های مردانگی این بابا را من مکیدم و خلاص. شهادت میدهم و همه تماشاگران را گواه میگیرم که این آقا به دین لاس وگاس گرویده و در این دنیا و آن دنیا با من همنشین خواهد بود؛ و این هم مهر و امضایش: ماچ!»

چند وقت بود می خواستم مطلبی بنویسم درباره اینکه چرا از اسکار گرفتن فرهادی خوشحال نیستیم. بگویم اسکار گرفتن «جدایی...» مثل این است که کسی به ناموس آدم فحش دهد و آنوقت ما برای رعایت صنایع ادبی در فحشش و هماهنگی وزن و قافیه در آن سوت و کف بزنیم! کدام آدم از هتک حرمت مادرش خوشحال می شود؟ گیرم این جسارت در نهایت تمیزکاری و بار عایت تمام قواعد صورت گرفته باشد؛ آیا جای خوشحالی دارد؟ و حالا این آدم گند کشیده است به کشور خود؛ آنهم جلوی چشم بیگانه. ای کاش این آقایان روشنفکر و جماعت هوادارشان حداقل به تصنیفهایی که برای «مام وطن» می خواندند احترام قائل بودند، به شعارهایی که برای خاک وطن سر میدادند پایبند بودند...

اینها را می خواستم بگویم اما حالا دیگر کار از این حرفها گذشته است. کسی که حاضراست برای اسکار شرفش را زیر پا بگذارد، کسی که حاضر است با تن قفاحشه ای که خدا می داند تا حالا با تن چند مرد تماس پیدا کرده، همسایه شود، کسی که جاضر است جلوی چشم دخترش و حتما همسرش و حتی ملتش...

بگذارید بیش از این هم نزنم این گنداب متعفن را. من دیگر هر وقت اسم فرهادی را بشنوم، هر وقت نام «جدایی...» به گوشم بخورد وهر وقت تصویر فرهادی را ببینم یک عق میزنم به افتخار همه بی غیرتهای عالم؛ به سلامتی سرهرچه خوک است که لااقل بیچاره ها مجبورند به خوک بودن؛ و دورد میفرستم به همه فاحشه هایی که لااقل از زور گرسنگی تن فروشی میکنند، که لااقل در پستوی خانه ها و دور از چشم هم محله ای های خود...

از هر طرف می رویم به نجاست می رسیم، خدا همه بی غیرتها را لعنت کند و درود به شرفت مارلون براندو که لااقل قتل عام سرخپوستان توانست تو را از وسوسه اسکار نجات دهد.

در سال ۱۹۷۲ نام مارلون براندو به عنوان بهترین بازیگر به خاطر بازی در فیلم پدرخوانده در مراسم اسکار اعلام شد اما او به جای خود یک‌ دختر سرخپوست‌ را روی‌ صحنه‌ فرستاد.

این دختر سرخپوست اعلام کرد که مارلون براندو در اعتراض به تصویر منفی سرخ‌پوستان آمریکا در هالیوود این جایزه را نمی‌پذیرد. هدف براندو اعتراض به تصویر منفی و غیرعادلانه‌ای بود که سینمای آمریکا از سرخ‌پوستان ارائه داده است.

این هم برای آنها که هنوز می توانند بفهمند دو دو تا میشود چهار تا:

دکتر اردشیر قوام زاده (اینجا) رئیس پژوهشكده خون سرطان و سلول‌های بنیادی خون ساز دانشگاه علوم پزشكی تهران برنده جایزه «برترین محقق جهان در زمینه سرطان و بیماری های خونی»(اینجا) شد.
آمریکایی ها گفتند ایران تحریم است: نه ویزا دادند و نه اجازه دادند جایزه به او داده شود.
اصغر فرهادی را اما ویزایش دادند، جایزه هایش دادند بوسیدندش  و تبریکش هم گفتند.

یکی میگفت: نه فیلم «جدایی» را دیده ام، نه دلم می خواهد ببینم، و نه از سینما سررشته دارم و نه سینما می روم؛  ولی قرآن را تا بحال ورق زده ام. کتابی که قاعده های کلی به دست آدم ها می دهد از سوی عالمِ کل:

وَلَن تَرْضَىٰ عَنكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ  قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّـهِ هُوَ الْهُدَىٰ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّـهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ ﴿البقرة: ١٢٠﴾

این را صاحبِ قرآن می گوید: اگر دیدی که یهود و نصاری از تو راضی شدند یقین داشته باش که از مرام و  مسلک آنها تبعیت کردی و اگر چنین کردی، دیگر امیدی به یاری و ولایت من نداشته باش! جایزه ات را از همانها گرفته ای...

دکتر قوام زاده ی عزیز این جایزه ای که نگرفته ای شرف دارد به جایزه ای که گرفته اند آن هم با این فضاحت. خیلی مبارک باشه!

پی نوشت:

1.چه فرقی میکند فرهادی درباره جنبش سبز چه چیزهایی گفته باشد؟ آدم اگر عقل ندارد، منطق ندارد، نمی تواند به قواعد مردم سالاری تن دهد و حتی اگر دین و مسلمانی ندارد، خوب است شرف و حیا داشته باشد چون این آخرب را لااقل کلاغ ها هم دارند!

2.این را نتوانستم نگویم: خاک بر سر بی غیرتت علی مصفا!

3.راستی حتما فرهادی راضی است که همسرش نیز اینچنین در آغوش مرد بیگانه ای قرار بگیرد و لبهای او را ببوسد دیگر!

4.نوشته ای که این چنین از تعفن و نجاست گفته است را چطور تمام کنم که لااقل دلم نپکد؟ این راه به نظرم رسید:

دلم برای شهید آوینی تنگ شده است.

پس از دور روز نوشت(!):

1. گفته بودم که این مطلب کاری به تکنیک های هنری و حتی محتوای فیلم فرهادی ندارد اما چون برخی افراد حرفهایی زده اند این لینک را آوردم. دوستانی که هنوز نمیدانند چرا فیلم جدایی... سیاهنمایی است و در نهایت حتی بوی ضد وطن پرستی هم میدهد این مطلب را مطالعه کنند. البته اگر اسم برخی سایتها اذیتشان نمیکند.

2. کسی که با دست علی بیعت نکند، عاقبت با شصت پای حَجّاج بیعت می‌کند(اینجا)

3. بهترین تیتری که در این باره دیده ام: اسکار فرهادی را برد!(اینجا)