وارونه نمایی حقیقت به بهانه مظلوم نمایی فریدون فروغی

گروه فرهنگی: مجله اندیشه پویا در شماره 61 خود به سراغ فریدون فروغی و زندگی او رفته است. این نشریه در مطلبی با عنوان سرود سرد خنیاگر سرگردان مروری داشته است بر زندگی فروغی و فعالیت های هنری وی.

 

به گزارش بولتن نیوز، امیر بهاری نویسنده این مقاله با استناد به صحبت های افرادی همچون شهریار قنبری که از موزیسین های شاغل در آمریکاست، سعی می کند تصویری خاص از فروغی و مواجهه او با جمهوری اسلامی نشان بدهد. به همین دلیل در حالتی مظلوم نمایانه اینگونه به مخاطب القا می کند که گویا جمهوری اسلامی عداوتی شخصی با او داشته و ممنوع الکاری وی نیز به دلیل همان دشمنی شخصی بوده است. در واقع بهاری به دنبال این موضوع است که اثبات کند فروغی به علت نگاه ضد هنر جمهوری اسلامی با مشکل مواجه گشته است.

این دیدگاه همان چیزی است که این روزها برخی از سلبریتی ها و به اصطلاح هنرمندان در پی نشان دادن آن هستند و چیزی نیست جز دروغ. در همان زمان خوانندگان بسیاری فعالیت می کردند که اتفاقا پیش از انقلاب نیز مشغول کار بودند. این امر نیز محدود به خوانندگان و آهنگسازان در عرصه موسیقی سنتی ایرانی نبود و شامل بسیاری از سبک های موسیقایی می شد. در ضمن یک حقیقتی را هم نمی توان کتمان کرد. جمهوری اسلامی با شعاری و هدفی مشخص به منصه ظهور رسید. بازگشت به اسلام و تغییر حالت دادن از حکومی لائیک و بعضا ضد دین به حکومتی بر مبنای اصول دینی.

 

قاعدتا در چنین فضایی افراد بر اساس گذشته ای که داشته اند و سابقه کاری خود قضاوت خواهند شد.  به این ها باید سابقه سیاسی برخی را نیز افزود که در مجموع با یک دیگر منجر به این امر می شوند فردی همچون فروغی اجازه کار پیدا نکند. البته که قطعا در همان دهه شصت و حتی امروز برخی تنگ نظری های سلیقه ای در سیستم فرهنگی کشور اتفاق می افتد ولی بازهم نمی توان این امر را به تمام افرادی که گرفتار این داستان شده اند، نسبت داد.

همه این افراد اسیر تنگ نظری نشده اند و بسیاری از بازیگران، کارگردانان، خوانندگان و آهنگسازان پیش از انقلاب نیز مجوز فعالیت در همان سال ها دریافت کردند و به کار خود ادامه دادند. اگر فردی پس از گذشت سال ها همچنان امکان کار پیدا نکرد، قطعا داستان دیگر ربطی به مشکل با کنسرت و موسیقی و هنر نخواهد داشت و مساله دیگری به میان خواهد آمد. به همین دلیل است که نباید نسبت به اینگونه مطالب و مواضع که در برخی نشریات خاص منتشر می شوند، بی تفاوت بود و توجه کرد که اینگونه وارونه نمایی ها با چه اهدافی صورت می گیرند و نویسندگان و مسئولان آن ها به دنبال چه منفعتی می گردند.