کمک گرفتن از طناب پوسیده مکاتب غربی به جای گسترش علوم انسانی اسلامی توسط سید علی محمودی

گروه سیاسی: سید علی محمودی از پژوهشگران و اساتید دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه که از نظریه پردازان در زمینه نقد اندیشه های سیاسی مدرن در ایران و همچنین بررسی اندیشه های کانت است، در طی یک سخنرانی به ارائه روش جدیدی برای مدیریت نظام پرداخته است.

 

به گزارش بولتن نیوز، این استاد دانشگاه بهترین شیوه حکومت داری در ایران را با توجه به گزاره لزوم همبستگی اقلیت و اکثریت که خود آن را مطرح کرده، لیبرال_سوسیال دموکراسی می داند. شیوه ای که هر چه دارد مربوط است به تفکراتی عقب مانده و پوسیده که حتی نظریه پردازان غربی نیز هر دوی آن ها را شکست خورده مطلق می دانند و جالب است که همچنان اساتید دانشگاه های ایران که وظیفه نظریه پردازی در حیطه علوم انسانی را بر عهده دارند، در آن حال و هوا سیر می کنند.

وی معتقد است که الزاما باید میان اقلیت و اکثریت، همبستگی وجود داشته باشد. نظریه ای که ظاهر جذابی دارد اما در باطن به علت تکیه بر ادغام دو روش حکومت داری لیبرالی و سوسیالیستی بی شک آفات فراوانی خواهد داشت. آفاتی که کمترینشان از بین رفتن هویت دینی افراد است. آن هم در جامعه و حکومتی که دین و باورهای دینی هویت اشخاص را می سازند.

در نتیجه از بین رفتن هویت دینی، آن چیزی که مقصود محمودی است تحقق می یابد. یعنی حکومتی بدون وجود اسلام و بر پایه مکاتب غربی تا به زعم وی و همفکرانش ایران به سوی مدرنیته و پیشرفت حرکت کند و اگر جز آن روش ها را همانتد امروز که اسلام و حکومت داری بر اساس اصول اسلامی را پذیرفته است را اجرایی کند، عقب مانده خواهد ماند.

به همین دلیل است که وی برای ایجاد این باور که اسلام پاسخگوی کشورداری نیست و بهترین شیوه پیوند زدن دو مکتب سیاسی غربی و به وجود آوردن و اجرایی کردن لیبرال_سوسیال دموکراسی است. وی برای اثبات گفته خود سعی کرده است که حکومت داری اسلامی را ناکارآمد جلوه دهد و شیوه های غربی را که کاملا بشری است و و نتایجش هم امروز مشخص گشته که از هم پاشیدن جوامع را باعث شده، باید پیاده سازی شوند تا بلکه بتوان مدرن شد در غیر این صورت از مدرن سازی حکومت خبری نخواهد بود و اسلام مقابل مدرنیته را خواهد گرفت و راه پیشرفت کشور و حکومت را سد خواهد کرد.

دیدگاهی کاملا پوسیده و عقب مانده که یک استاد دانشگاه بعد از مدت ها تلاش و کار، به آن رسیده است تا باز هم ثابت شود دغدغه های جدی مقام معظم رهبری پیرامون علوم انسانی اسلامی و لزوم تولید نظریات بر پایه اسلام چقدر جدی و درست هستند. و در دل دانشگاه های همین کشور چه اساتیدی بر خلاف خواسته ایشان نه تنها علوم انسانی اسلامی را گسترش نداده اند بلکه به طناب پوسیده غرب برای تغییر دل بسته اند.