وقتی شکارفروشی تبدیل به مدیریتی برای سازمان محیط زیست می‌شود

گروه اجتماعی: منان بودم همواره در صف مخالفان شکار بودم اما حالا تصمیم دارم کاری کنم که حیات وحش در کنار همه محدودیت‌هایی که برای بومیان ایجاد می‌کند به آنها سود برساند! برای مدیریت حیات وحش، ضوابط را در نظر می‌گیرم؛ در یک جایی اگر ببینم جمعیت خرس آنقدر افزایش پیدا کرده که به بقیه جمعیت‌ها آسیب می‌زند باید مجوز (شکار) بدهم؛ همین الان گرگ به عنوان یکی از اجزای طبیعت است که در زیستگاه یوز مشکل‌ساز شده و باید فکری برای آن کنیم؛ در برخی نقاط، جمعیت گراز زیاد شده و باید پروانه شکار گراز بدهیم چون به بومیان آسیب می‌رساند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از تسنیم، درباره محصولات دافع گراز که در اغلب کشورها برای دور نگه داشتن گراز از مزارع مورد استفاده قرار می‌گیرد، گزارش‌هایی منتشر کرده‌ایم؛ فکر نمی‌کنید اگر سازمان حفاظت محیط زیست برای وارد کردن یا تولید در داخل این محصولات که بهای چندانی هم ندارند ساز و کاری ایجاد کند در کاهش خسارت وارده از سوی گراز به کشاورزان به مراتب موفق‌تر خواهد بود تا با صدور مجوز شکار؟

ظهرابی: از اساس تفکر ما با شما فرق دارد! این راه که شما به آن اشاره می‌کنید را امتحان کردیم و فایده نداشت! از تفنگ تولید صدا استفاده کردیم که هوا را با فشار بیرون می‌داد و صدا تولید می‌کند تا حیوانات فرار کند؛ می‌دانید چی شد؟ تفنگ داشت تق‌و‌تق صدا می‌کرد و خرس هم کنارش بازی می‌کرد! وقتی تمام زار و زندگی کسی را گراز نابود می‌کند شما باید تصمیم مدیریتی بگیری، نمی‌توانی بر اساس احساس تصمیم‌ بگیری باید تصمیمات عملی و اجرایی بگیری؛ 5 گرازی که برای شکار آن مجوز می‌دهیم چه تاثیری بر جمعیت گراز دارد؟ (خنده) جلسه‌ای با یکی از عزیزان داشتیم که می‌گفت فعالان حقوق حیوانات در اروپا تا جایی پیش رفته‌اند که اگر حیوانی را بخواهید از باغ وحشی به باغ وحش دیگر منتقل کنید، طرفداران حقوق حیوانات می‌گویند باید برایش وکیل بگیرید تا اگر محکوم شد که منتقل شود، بعد جابه‌جایش کنید.

تسنیم: به نظر نمی‌رسد احساسات عامل فروش گسترده محصولات متنوع دافع گراز در سراسر دنیا باشد! اتفاقا بر خلاف آنچه می‌فرمایید هدف اصلی از این پیشنهاد، کاهش هرچه بیشتر خسارات وارده از سوی گراز به کشاورزان است چه آنکه گرازهایی که با مجوز سازمان در داخل زیستگاه‌هایشان کشته می‌شوند، لزوما همان گرازهایی نیستند که به مزارع خسارت وارد خواهند کرد اما در صورت استفاده از محصولات دافع گراز در اطراف مزارع، محصولات کشاورزی قطعا از نزدیک شدن گراز در امان خواهند ماند؛ چرا سازمان حفاظت محیط زیست در بین راهکارهای موجود و عملی، فقط سراغ شکار می‌رود آن هم در حالی که در بسیاری از زیستگاه‌ها گراز، طعمه اصلی گوشتخوارانی چون پلنگ محسوب می‌شود و کاهش جمعیت گراز به خسارت گوشتخوارانی چون پلنگ و گرگ به گله‌های دام می‌انجامد؟

ظهرابی: ما چنین ماده‌ای در دسترس نداریم و امکان تولید آن را هم نداریم! شما که خیلی نگران هستید به ما کمک کنید؛ هرکسی وظیفه‌ای دارد؛ بگذارید هرکسی وظیفه خودش را انجام دهد.

بیشتر بخوانید:
گراز نکشید! گرگ حمله می‌کند
حفاظت از مزارع با استفاده از محصولات دافع گراز
گرازها طغیان نکرده‌اند / وجود پلنگ را مدیون گراز هستیم

پیامد صدور مجوز شکار؛ افزایش مشارکت بومیان در حفظ حیات وحش یا از بین بردن قبح شکار؟

تسنیم: اشاره فرمودید که قصد دارید با صدور مجوز شکار، به جوامع محلی سود برسانید اما در جدول هزینه‌کرد عواید حاصل از صدور مجوز شکار، مشخص نشده که جوامع محلی چه سهمی از درآمد مذکور داشته‌اند! بخشی از عواید صرف مطالعات جمعیت‌شناسی شده و بخشی هم عنوان شده که به توانمندسازی جوامع بومی اختصاص یافته اما جزئیات آن اعلام نشده است.

ظهرابی: ما تصمیم گرفتیم سهمی 20 درصدی از پروانه‌ها را به شکارچیان محلی بدهیم تا بتوانند با عزت و احترام و پرداخت هزینه‌ای اندک به جای ارتکاب با تخلف، با مجوز شکار کنند؛‌به این شکل سعی کردیم فضا را مدیریت کنیم تا شکارچی بومی بداند که میتواند قانونی شکار کند.

تسنیم: اما متخلف، متخلف است؛ همین چند ماه پیش بود که در سمنان شکارچیان با مجوز شکار پرنده، کل شکار کردند!

ظهرابی: آن یک مورد بوده! درباره جدول هزینه‌کرد، 10 درصد از عواید هم بیمه و مالیات بود برای صندوق ملی محیط زیست؛ بخشی هم برای مطالعات جمعیت‌شناسی و بخش عمده برای آموزش و فرهنگ‌سازی بخشی بود.

بنده تاکید کردم اول سال بروید در مناطق محروم و برای دانش‌آموزان نوشت‌افزار ببرید و آموزششان هم بدهید و برای مدارس بخاری و کامپیوتر بخرید؛ اگر استخر زراعتشان ایراد دارد، مرمت کنید، اگر فنس‌کشی لازم دارند که حیات وحش وارد مزارع نشود، فنس‌کشی کنید؛ با مدیران استانی دعوا کردم و گفتم حق ندارید یک ریال از این مبلغ را در جایی که به حفاظت مربوط نمی‌شود، هزینه شود؛ 10 درصد را هم صندوق ملی محیط زیست برای بیمه و مالیات برمی‌دارد.

تمام تلاشم این بود که بگویم، مردم محلی شما می‌توانید از حیات وحش سهم داشته باشد و در حفاظت مشارکت کنند؛ در آلمان روستاییان دنبال این هستند که منطقه‌ای به پارک ملی شود با اینکه می‌دانند اگر منطقه پارک ملی شود دیگر امکان کشاورزی و دامداری در آن وجود ندارد اما معتقدند تبدیل منطقه به پارک ملی، باعث افزایش اعتبار و رونق گردشگری در منطقه خواهد شد و نفع آن به بومیان می‌رسد.

تسنیم: بر اساس جدولی که سازمان منتشر کرده به طور کلی در هر استان حداکثر 40 میلیون تومان برای جوامع محلی هزینه شده که البته جزئیات آن اعلام نشده است؛ فکر نمی‌کنید اینکه بومیان شاهد حضور شکارچیان خارجی در زیستگاه‌ها باشند و محیط‌بانان را ببینند که کوله‌کشی شکارچیان خارجی و لاشه وحوش شکار شده را برایشان حمل می‌کنند و پوست می‌کنند! این امر تبعات اجتماعی جبران‌ناپذیری دارد و با از بین بردن قبح شکار و نگاه ابزاری به حیات وحش به تخلفات دامن می‌زند؟

ظهرابی: نه! چون قبلا نفعی برای افراد محلی نداشت، بومیان را تحریک می‌کرد اما الان داریم کاری می‌کنم که سود آن به جوامع محلی برسد.