جامعه عقب افتاده ها!

گروه اجتماعی- مجتبی لشکربلوکی در شبکه استراتژیک نوشت: راننده تاکسی به خانمی برای تداوم ارتباط پیشنهادی می دهد. آن خانم هم از مشخصات این راننده اسکرین شات گرفته و در اینستاگرام منتشر می کند. عروس در مجلس عروسی به خاطر رقصیدن کودکان در وسط استیج و بی نظمی به وجود آمده، عصبانی می شود و با چهره ای برافروخته با کسی صحبت می کند. یکی از مهمانان، پنهانی از عروس فیلم می گیرد و در شبکه های اجتماعی منتشر می کند. دختری در یک جشن تولد به شکل عجیب و غریبی می رقصد. ظاهرا زیاد الکل مصرف کرده است. یکی از حضار از او فیلم گرفته و منتشر می کند.

به گزارش بولتن نیوز، رسواسازی اینترنتی این روزها هر روز خبر سازند. در رسواسازی آنلاین یا اینترنتی، فردی که تلفن همراه دارد در موقعیت های مختلف از یک رفتار یا اتفاق که افکار عمومی نسبت به آن حساس است فیلم می گیرد و آن را در شبکه های اجتماعی منتشر می کند. این رسواسازی می تواند به تخریب تمام زندگی یک فرد منجر شود. برای مثال روزانه صدها نفر در شهر تهران سرقت می کنند. برخی از آنان دستگیر و طبق قانون مجازات می شوند. فرض کنید مالک یکی از ساختمان های دارای دوربین مداربسته، تصویر چهره یکی از سارقان را، صرفا به این دلیل که برای دیگران جالب است، در شبکه های اجتماعی منتشر می کند. تفاوت این سارق با سایر سارقان آن است که سارقان دیگر بی سروصدا طبق قانون مجازات می شوند ولی این سارق علاوه بر مجازات قانونی، از نظر وجهه اجتماعی نیز مجازات می شود. تمام اقوام و آشنایان او پی می برند که او سارق است. تمامی همکلاسی های فرزندان او پی می برند که پدر همکلاسی شان سارق است. زندگی او تا آخر عمر زیر سایه این رسواسازی قرار می گیرد. (رفرنس فردین علیخواه)

تحلیل و تجویز راهبردی:

ما در جامعه شناسی مفهومی داریم که به پس ماندگی فرهنگی، دیرکرد فرهنگی یا عقب افتادگی فرهنگی تعبیر می شود. به زبان ساده این پدیده زمانی رخ می دهد که فرهنگ از تغییرات جا می ماند. مثلا یک تکنولوژی جدید وارد می شود، کاربرد آن تکنولوژی در جامعه گسترش می یاید اما فرهنگ (آداب و اخلاق) متناسب با آن در جامعه رشد نیافته است.
این چیزی است که در گروه بزرگی از کشورهای در حال توسعه دیده می شود. ورود تعداد بی‌شماری از مظاهر زندگی مدرن به این کشورها (نظیر شهرنشینی، آپارتمان‌نشینی، خودرو، موبایل، تلویزیون) بسیار سریع تر از فرهنگ مناسب شهرنشینی درست، آپارتمان نشینی مطلوب، رانندگی آدمیزادی و .... بوده است. این امر همان پس ماندگی فرهنگی است. سال هاست که خودور وارد کشور ما شده است؛ این موجودات آهنی در خیابان های ما تردد می کنند اما هنوز که هنوز است فرهنگ ترافیکی بسامانی نداریم. ما در حوزه فناوری اطلاعات دچار عقب ماندگی شدید فرهنگی هستیم که یکی از مصادیق آن رسواسازی اینترنتی است. چه می توان کرد؟

▫️آگاهی اخلاقی خود را و به ويژه نسل بعدی را توسعه دهیم: اعتراف می کنم که کسی نبود به ما در مورد اهمیت حریم خصوصی چیزی بگوید و حرمت و حساسیت آن را به ما گوشزد کند. کسی نبود به ما بگوید که نباید به راحتی کپی-پیست کنیم. حالا ماییم که اولا باید آگاهی اخلاقی خود را توسعه دهیم و ثانیاً نسل بعدی را. ما باید به نسل بعدی این هفت نکته را بیاموزیم که این موبایلی که دست ماست نباید رسانه ای باشد برای 1- توهين و تحقير ديگران (دیگر اقوام، دیگر ادیان، دیگر ملل و ...)، 2- بي احترامي به مقدسات ديني، 3- ورود بدون اجازه به حریم خصوصی یا جاسوسي 4- هك كردن، 5- اخاذي، 6- نقض مالكيت معنوي ديگران، 7- ترویج شايعات يا مطالب دروغ و غيرواقعي. کمترین کار این است که به خود و نسل بعدی بیاموزیم که هر مطلبی که می خوانیم را نفهمیده و نسنجیده به سرعت برای دیگران فوروارد نکنیم. اولین کار این است که نقد خوب است. توهین نه!
یکی از بهترین روش ها پرسیدن سوالات اخلاقی از خودمان و دیگران است؟ مثلا از خود/دیگران بپرسیم آیا اینکه تصویر عروسی دوست مان را بدون اجازه خودش منتشر کنیم کار درستی است؟ آیا انتشار دعوای زن و شوهری که در خیابان با هم درگیر شده اند اخلاقی است؟ آیا حتی انتشار تصویر یک متهم هزار میلیاردی قبل از آن که حکم دادگاه قطعی شود کار قابل توجیهی است؟

در ضمن باید به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات یک تذکر جدی داد: شما فقط وظیفه ندارید که تکنولوژی 4g را تبدیل کنيد به 5g، اینکه سرعت اینترنت را دوبرابر و چند برابر کنید نباید به تنهایی افتخار تلقی شود. وظیفه مهم دیگر شما این است که این عقب افتادگی را با محوریت سازمان های مردمی و مشارکت وزارت ارشاد و سایرین جبران کنيد.

اگر در یک جامعه عقب افتاده به دنیا بیاییم این تقصیر ما نیست اما اگر در یک جامعه عقب افتاده از دنیا برویم این دیگر تقصیر ماست.