انقلاب کرده‌ایم که دستبوسی نداشته باشیم؟!

گروه فرهنگی: محمدرضا کائینی روزنامه نگار و تاریخ پژوه  به مناسبت 22 بهمن ماه سالروز پیروزی انقلاب شکوهمند ایران در کانال تلگرامیش اینگونه نوشت: برخی عکس ها، به نوعی فراتصویر هستند، انبوهی از مفاهیم را در قابی محصور کرده اند و می توانند یک کرور شایعه به باد فنا دهند! عکس فوق آمده در زمره اینگونه قاب‌بندی‌های ماندگار است.

به گزارش بولتن نیوز، تصویر مربوط به روزهای اوج گیری انقلاب در مدرسه علوی تهران است. کودکی خود را به نزدیکی امام خمینی رسانده و در پی رساندن دست خویش به دست اوست. در این میان آیت الله سیدمحمود طالقانی به پسرک کمک می کند که بتواند از رهبر انقلاب تبرک بجوید و به مقصود خويش نائل گردد! در سالیان اخیر چقدر در تفسیر عکسی در فرودگاه مهرآباد شنیده ایدکه: "طالقانی از حلقه اطرافیان امام فاصله جست‌ و گوشه‌ای اختیار کرد و گفت: انقلاب کرده‌ایم که دستبوسی نداشته باشیم؟!...

اگر تلویزیون فیلم های لحظات اولیه استقرار امام در سالن فرودگاه مهرآباد را کامل پخش کند، خواهید دید که طالقانی پیش رفت و با رهبر مصافحه‌ای صمیمانه کرد و به کنار رفت تا دیگران نیز بتوانند چنین کنند. حتی از نزدیکانش شنیدم که به محض آنکه امام سید را دید، از او پرسید: "چقدر پیرشده ای!" و او هم به مطایبه جواب داد: "شما هم چندان جوان نمانده اید!"

همه می دانند که این انقلاب و طبعا طالقانی به عنوان یکی از نمادهای شاخص آن، بیش از هرچیز ضداستبداد بود و خم و راست شدن‌های سالوسانه و دست بوسی‌های ریاکارانه را برنمی تابید، این اما چه ربطی دارد به تولی و ارادت به نمادهای علم و عدالت که اساسا دلالت کننده بشر به سوی تسلیم ناپذیری وآزادگی اند و عمر خویش را نیز در همین طریق سپری ساخته اند؟ در این روزهای پرخاطره، یادخمینی عزیز و طالقانی محبوب و همه گشایندگان طريق استقلال و آزادی ایران گرامی باد.