به گزارش بولتن نیوز، محمداسماعیل سعیدی (نماینده تبریز در مجلس شورای اسلامی) از دستگیری سهامدار اصلی کارخانه ماشینسازی تبریز خبر داد و گفت: قربانعلی فرخزاد سهامدار اصلی این کارخانه ۳میلیون دلار با نرخ دولتی ۴۲۰۰ تومانی بابت تجهیز ماشینآلات کارخانه از بانک مرکزی دریافت کرده و سپس در بازار آزاد به فروش رسانده است.
وی در ادامه گفت: فرخزاد در حال حاضر در زندان به سر میبرد و مراحل قانونی دادگاه او در حال طی شدن است. گفتنی است که فرخزاد قبل از خرید این کارخانه به دلیل جرائمی که داشته است، دارای سوءسابقه بوده است. با این حال با وجود عدم اهلیت این کارخانه به او واگذار شد.
سعیدی در ادامه افزود: فرخزاد این شرکت را در حالی ۶۰۰ میلیارد خریداری کرده که تنها ۵۰۰ میلیارد ارزش زمینهای خانههای سازمانی ماشینسازی تبریز است.
نماینده مردم تبریز در مورد تاریخچهی واگذاریهای این کارخانه بیان کرد: کارخانه ماشینسازی دارای سابقه طولانی است. این کارخانه جزو شرکتهایی بوده که در سالیان گذشته به عنوان کارخانه مادر در ایران احداث شده است. هدف این بود که این کارخانه نه فقط برای ایران بلکه برای کل خاورمیانه سرویسدهی بکند. این کارخانه ماشینافزار تولید میکند و ماشینآلاتی که در این کارخانه تولید میشد در تمامی سالیان گذشته در خاورمیانه بینظیر بود. در چند سال اخیر این کارخانه متاسفانه بر اثر ندانمکاریها و بعضا برای فلج کردن اقتصاد ایران به افراد نااهل واگذار شد. این کارخانه یکی از شرکتهایی بود که در لیست سیاه آمریکا ثبت شده است. در طول سالهای گذشته این کارخانه دست به دست بین افراد مختلف گردیده است.
وی با اشاره به واگذاری این شرکت به یکی از بانکهای دولتی در زمان ریاست جمهوری پیشین، ادامه داد: این شرکت در آن زمان به علت دیون به یک بانک در حال واگذاری بود که بانک با رد کردن این پیشنهاد از جانب دولت؛ کلیه دیون خود را از دولت نقد طلب کرد. نهایتا شرکت را به تامین اجتماعی واگذار کردند. به علت اعتراض نمایندگان خود رئیس جمهور نقل و انتقال شرکت ماشینسازی را منتفی کرد. اما با تعویض دولت و ورود دولت روحانی دوباره تمام قضایای گذشته از نو شروع شد. دولت روحانی بار دیگر برای پرداخت دیون خود به بانکها سعی در واگذاری ماشینسازی تبریز داشت. نهایتا این شرکت بابت هزار میلیارد تومان به صندوق فولاد واگذار شد. سپس صندوق فولاد را به شستا واگذار کردند و بعد یک وکالتنامه از صندوق فولاد گرفته شد تا سازمان خصوصیسازی ماشینآلات را به اولین مشتری دست به نقد بفروشند.
سعیدی گفت: نمایندگان مجلس آن سال اعتراض کردند که ماشینسازی را به شستا واگذار کنند تا مشکلات این کارخانه حل شود. بعد از دو سال با رانتبازیهای سیاسی این کارخانه به فردی فروخته شد که اولین قسط خرید کارخانه را نتوانست پرداخت کند و فرار کرد. فراز و نشیبهایی که این کارخانه طی کرد باعث زمینگیر شدن این کارخانه شد. این کارخانه مادر بیشتر به ترکیه ماشینافزار صادر میکرد اما حالا ما از ترکیه ماشینافزار به ایران وارد میکنیم. پس از سالیانی که گذشت نهایتا این کارخانه به آقای قربانعلی فرخزاد فروخته شد.
وی درپایان گفت: در حال حاضر نمایندگان مجلس در نامهای خواستار رسیدگی به این پرونده فساد مالی و پیگیری ادارهی کارخانه شدهاند.
حسابهایمان بلوک شده است
برخی منابع کارگری مطلع در ماشینسازی تبریز در گفتگو با خبرنگار ایلنا گفتند: مبلغ دریافتی ۲۰۰میلیون یورو بوده است و الان تمام حسابهای ما بلوکه شده است. این بلوکه شدن حسابهای شرکت در آینده باعث زمینگیر شدن کارخانه بزرگ و مادر ماشینسازی تبریز میشود. مانند اتفاقی که برای کارخانه گروه ملی فولاد اهواز افتاد. این یعنی بیکاری کارگران در آیندهای نه چندان دور. ما کارگران ماشینسازی تبریز از مسوولان کشوری میخواهیم پیش از اینکه سرنوشت ما هم مانند گروه ملی فولا اهواز شود، به داد ما برسند. در واگذاریها که کمترین توجهی به کارگران و آیندشان نکردند، حداقل امروز به فکر ما باشند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
گروه ماشین سازی تبریز برای تامین کل ماشین آلات تولیدی موردنیاز طرح های توسعه صنعتی کشور
گروه تراکتور سازی ایران برای تامین ماشین آلات و دستگاه های توسعه کشاورزی صنعتی کشور
گروه ذوب آهن اصفهان برای تامین فولاد و فلزات مورد نیاز توسعه صنعتی و ساخت و ساز های ساختمانی و زیر بنایی
گروه ماشین سازی اراک برای ساخت و تامین سازه های فلزی در صنایع مختلف بویژه نفت ، گاز و پتروشیمی و ...
اهمیت دو گروه نخست در حدی بوده است که ساختمان دوازده طبقه بزرگ واقع در چهار راه آبرسانی فعلی موسوم به ساختمان گسترش که فعلا بعنوان هتل مورد استفاده واقع می گردد در اصل بعنوان مرکز اصلی سازمان گسترش و نوسازی ایران لحاظ شده بوده است.
آقای دکتر سعیدی !
مراتبی را که شما از دارایی های گروه ماشین سازی تبریز آورده اید ، مطمئنا بخشی و باز هم موکدا عرض می شود که صرفا بخشی از دارایی های مشهود این مجموعه را تشکیل می دهند .
بخش اعظم دارایی های چنین مجموعه هایی بطور اعم و گروه ماشین سازی تبریز بطور اخص ، دارایی های نامشهود این مجموعه ها را شامل میگردند.
بعنوان مثال بارز ، دارایی های نامشهودگروه ماشین سازی تبریز عبارتنداز:
- اعتبار شصت ساله قابل دفاع فعالیت این مجموعه در سطح بازار های داخلی ، منطقه ای و بین المللی؛
--حجم عظیمی از دانش و فن (Know-How) شامل آموزش های مکتسب از بهترین دارندگان تکنولوژی از اقصی نقاط جهان از کشور های غربی و شرقی ؛
- -حجم عظیمی از دانش و فن (Know-How) مکتسب از گذشته فعالیت های شرکت بصورت های ارزشمند و با سرمایه گذاری های عظیم ارزی و ریالی
-حجم عظیمی از دانش و فن (Know-How) شامل صدها هزار شیت نقشجات تفصیلی و نقشجات تکمیلی ، مستندات تکنولوژیکی ، دانش منسجم و مستند ابزار های مخصوص و ابزارهای نرمال ؛
ح برخورداری از یک پشتوانه منسجم نیروی انسانی خبره در حوزه های فنی ، مالی و اداری
-...
حصول مجدد تمام این سرمایه ها که صرفا بخش محدودی از سرمایه های نامشهود این مجموعه بحساب می آیند و در گذشته فعالیت های این مجموعه با صدها هزار و شاید میلیون ها نفر ساعت کار خبره کارشناسی منسجم حاصل گردیده اند تحقق ناپذیر است و اگر مراتب بموقع بصورت های منسجم مدیریت و احیا نگردند بیم یک فاجعه ملی متصور خواهد بود ...
ببینید بنظر من ، اینکه ارزش واقعی این مجموعه چه قدر بوده و به چه قیمتی بفروش روفته شده یک بحث خبره کارشناسی است و ضرورتا لازم است دست اندرکاران این معامله برای رفع هر گونه شبهه در اذهان عمومی درخواست حسابرسی های قانونی قیمت گذاری واقعی از سوی کارشناسان ثالث از مجاری ذیصلاح نمایند.
موضوع اصلی اینست که چنین مجموعه ای بر مبنای ضرورت یک برنامه گذاری هوشمند برای توسعه صنعتی و گذارکشور از یک اقتصاد غیر صنعتی بنا شده است ، حال سازمان ها و مسئولینی که زیر پای این واگذاری صحه گذاشته اند لازم است واقعا پاسخگو باشند که در مقطع حاضر که کشور بیش از هر زمانی به تحقق آن ضرورت ها و گذار مورد اشاره نیازمند است مراتب از موضوعیت افتاده و کارکرد های خود را از دست داده اند؟