«اعتدال و توسعه» به رکب «کارگزاران» فن بدل زد
گروه سیاسی: دو حزب «کارگزاران سازندگی» (با محوریت کرباسچی و اسحاق جهانگیری و محسن هاشمی) و «اعتدال و توسعه» (با محوریت محمدباقر نوبخت، واعظی و ترکان)، ارکان تشکیل‌دهنده دولت روحانی محسوب می‌شوند. اما اخیراً با سؤال نمایندگان مجلس و قانع نشدن اکثریت نمایندگانی که نزدیک به دولت محسوب می‌شوند، نوعی دوئل گلادیاتوری میان آن دو حزب در قالب حملات بیانیه‌ای رخ داد.
به گزارش بولتن نیوز، مرور دو بیانیه، بی‌نیاز هرگونه شرح و تفسیر است.
بیانیه حزب کارگزاران
پاسخ‌های روحانی، نه مجلس را قانع کرد نه ملت را راضی ساخت. دولت فاقد استراتژی اقتصادی روشن است. جز اقتصاددانان آزادیخواه، طرفداران نهادگرایی هم دل‌خوشی از دولت ندارند. مدافعان اقتصاد اسلامی نیز در زمره‌ی منتقدان دولت قرار دارند.
دولت روحانی دولتی سرگشته است. اوج این سرگشتگی را می‌توان در سیاست ارزی دولت دید. دولت می‌توانست به‌جای سرکوب سیستماتیک نرخ ارز، در یک شیب ملایم رو به بالا، بهای ارز را بدون کمترین تنش اجتماعی و اقتصادی طی بازه زمانی 4ساله واقعی کند و مانع از شوک دی‌ماه 96 شود.
کاربست سازوکارهای اقتضائی که منجر به تغییرات پی‌در‌پی در سیاست‌های ارزی دولت در بهار سال 97 شد، متأسفانه زمینه رانت جویی و بستر ویژه خواری اخلالگران اقتصادی را فراهم ساخت که لاجرم موجب سردرگمی بازار و ابهام و سرگشتگی فعالان اقتصادی کشور شد.
متأسفانه باوجود نقدها بر سازمان برنامه‌وبودجه، در دولت دوم روحانی اصلاحی صورت نگرفت بلکه روند سازمان تثبیت شد. وزارت اقتصاد نیازمند یک اقتصاددان بود و بانک مرکزی باید فراتر از یک حسابداری یا صرافی بزرگ اداره می‌شد.
فقدان استراتژی، دولت را به مجمعی از بوروکرات‌های بی‌انگیزه بدل ساخته است که دولت را نه به‌عنوان «مغز متفکر توسعه ملی» که به‌عنوان یک «اداره‌ی کاغذی» تحلیل می‌کنند و تقلیل می‌دهند.
پاسخ حزب اعتدال و توسعه
افکار عمومی منتظرند تا این حزب، هم‌زمان با درخواست تغییرات مطلوبشان در دولت، درباره عملکرد و ماندن یا رفتن هم‌حزبی‌های خود که به‌طور گسترده در لایه‌های مختلف اقتصادی حضور فعال دارند، به‌صراحت پاسخ دهند.
تنظیم‌کنندگان بیانیه کارگزاران، اولویت خود را منحرف کردن نگاه مخاطبان از افراد شاخص این حزب در دولت قرار داده‌اند. با اختیارات ویژه در حوزه مدیریت کلان اقتصادی و ارز که به برخی مقامات ارشد کارگزاران تفویض شده، بیانیه مذکور، زیر سؤال بردن عملکرد بزرگان حزب است.
این احتمال هم وجود دارد که هدف فرعی این بیانیه سلب مسئولیت از خود درباره نتایج برخی تصمیماتی است که نقش افراد شاخص این حزب در شکل‌گیری تبعات کاملاً مبرهن است.
حزب کارگزاران با صدور این بیانیه بار دیگر نشان داد که از ارائه نسخه و پیشنهاد مشخص برای برون‌رفت از وضعیت ناتوان است. مظلوم‌نمایی کارگزاران، یادآور وقایع تلخ تاریخی است. این حزب پس از انتخابات دوم خرداد 76 ترجیح داد به دولت وقت نزدیک و حداکثر حضور در مناصب دولتی را تجربه کند و هم‌زمان در برابر موج گسترده تخریب شخصیت مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی کمترین اقدام و واکنشی نشان نداد.
جاخالی دادن‌های حزب در مقاطعی که نیازمند هزینه دادن است، امری مسبوق به سابقه است. کارگزاران قصد دارد مانند برخورد غیرقابل‌دفاع با مرحوم هاشمی، با موضع‌گیری در برابر دولت و رئیس‌جمهور و بدون پرداخت هزینه، خود را برای سال‌های بعدی فعال نگه دارد.
محمد ایمانی
انتهای پیام/#
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
