گروه دین و اندیشه: در آخرین نامه و توقیعی که از امام زمان(عج) نقلشده، آمده است که هر کس پیش از خروج سفیانی و صیحه، ادعای دیدن مرا نماید، دروغگو و افترا زننده است. آیا این به معنای عدم امکان رؤیت و ملاقات امام زمان (ع) در دوره غیبت کبری است؟
به گزارش بولتن نیوز، آیتاللهالعظمی شبیری زنجانی در پاسخ به این سوال؛ نوشتهاند:
این عبارات حضرت ولیعصر (علیهالسلام) به دو معنا تفسیر شده است؛
یکی آنکه زمان فعالیت نواب و سفرای خاص حضرت پایانیافته و دیگرکسی نمیتواند مدعی سفارت از جانب ایشان برای شیعیان باشد.
معنای دوم این است که هرکس چنین ادعایی کرد اماره و نشانه کذب اوست و ما موظف به تکذیب عملی او هستیم.
به نظر ما این معنای دوم اظهر و موافق اعتبار است. اینگونه ادعاها خطری است برای عقاید مؤمنین که سبب میشود عدهای از عقاید مؤمنین سوءاستفاده کنند و برای خود دکان باز کنند.
بنابراین باید مدعیان ملاقات با حضرت را _اگر اطمینان به ملاقات نداشته باشیم_ تکذیب عملی کنیم یعنی روی خوش نشان ندهیم و از نقل و بازگویی آن اجتناب کنیم. البته نه اینکه هر کس را که چنین ادعایی کند دروغگو بنامیم، چون شاید دچار اشتباهی در رؤیت شده باشند، ولی صحیح نیست که باب این ادعاها باز باشد تا هر کس ادعایش را مطرح کند.
بله ممکن است شواهد اطمینان آوری بر ملاقات حاصل شود همچنان که نسبت به ملاقات عدهای از اخیار با حضرت ولیعصر(اروحنا له الفداء) این اطمینان وجود دارد، ولی باید توجه شود که این ادعاها بهندرت درست است و نباید بهراحتی آنها را بپذیریم و وسیله نفی و اثبات اشخاص قرار دهیم.
انتهای پیام/#
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
استفاده کرده اند و نه " فَمَنِ ادَّعَی الْرویه"
و چقدر تفاوت است بین رویت و مشاهده.
ما فارسی زبانها برای دیدن دو فعل داریم که دیدن و تماشا کردن هستند.
اما در عربی و مخصوصا عربی قدیم بین رویت و مشاهده و نظر تفاوت می گذاشتند.
رویت ثلاثی مجرد است و هر نوع دیدنی را شامل می شود. مثل این اتفاقا من
شما را در بازار ببینم و یا می گوییم ماه رویت شد. پس رویت اختیاری نیست.
در واقع آن شخص یا شیء است که خود را نشان می دهد و ما رویت می کنیم.
اما مشاهده ثلاثی مزید از از باب مفاعله و در عربی حکم بر فعل دو ططرفه
دارد. مثلا کتب یعنی نوشت. اما مکاتبه یعنی نامه دو طرفه. نامه ای که من
می نویسم و مخاطب هم جواب می دهد و یا می تواند جواب دهد. پس می پویم
نامه نگاری و مکاتببه. اما نمی گوییم فلان نویسنده فلان کتاب را مکاته
کرد! چرا که کتاب نویسی یک فعل ذاتا یک طرفه است و مخاطب خاص ندارد و
همینطور سایر افعال باب مفاعله. مثل مراسله، مقاتله ، مناظره، مباحثه و
نظایر آن. -
.. ادامه کامنت
پس مشخص می شود که مشاهده هم مانند سایر افعال باب مفاعله، اولا بر اراده
خود شخص و ثانیا بر امکان دو طرفه بودن فعل تاکید دارد و در این مورد خاص
منطور کسی است که با امام زمان با اراده خودش دیدار می کند و انتظار دارد
امام زمان هم به او پاسخ دهد و دیدار کند. کسی که بتواند قرار ملاقات با
امام بگذارد و یا مثلا به محل حضور امام برود و ایشان را مشاهده کند.
قطعا چنین رابطه ای منحصر به نواب خاص است که به اراده خود امام را
ببینند و بشناسند. البته شاید در زمان ما هم افرادی از اصحاب سر آن حضرت
چنین ارتباطی با ایشان داشته باشند اما قطعا آن را برای مردم عادی افشا
نمی کنند.
حال آنکه چنانچه گفته شد رویت اعم از هر نوع دیدن است. خواه ارادی یا
غیر ارادی. اینکه طرف را بشناسیم یا اصلا نشناسیم. کما اینکه چه بسا خود
ما هم امام را رویت کرده باشیم و نشناخته باشیم و حتی اگر به فرض هم در
بعضی موارد تشرفات امام خود را معرفی می نماید یا از قرائنی معلوم می شود
که شخص توفیق ملاقات با امام زمان را یافته است ،ابدا با اراده خود آن
شخص و به صورت مشاهده نیست.
پس مشاهده امام زمان ممکن نیست. اما رویت ایشان ممکن است.
برای کسانی که به زبان انگلیسی آشنایی دارند تذکر می دهم که در آن زبان
هم بین کلماتی مانند see, look, watch , observe تفاوت معنایی وجود دارد
حال آنکه ما همه آن کلمات را دیدن معنا می کنیم! اما برای مثال آگاهان می
دانند که see مراد از مطلق دیدن است. look دیدن همراه با اراده و دقت
است. watch دیدن همراه با اراده و تعقیب مطلب است مثل کسی که برنامه
تلویزیون تماشا می کند و observe به معنای دیدن همراه با تدبر و استنباط
است. متاسفانه در این مورد هم ما در متون علمی دانشگاهی مشکل داریم و
بسیاری از مترجمان همه این کلمات را دیدن ترجمه می کنند!