هاشمیان: افتخار می‌کنم که یک ایرانی هستم

گروه ورزشی: هلیکوپتر برگشته است. وحید هاشمیان، بازیکن سابق بوندس‌لیگا از ابتدای فصل جاری به عنوان کمک مربی تیم زیر 17 ساله‌های هامبورگ فعالیت می‌کند که باید در رقابت‌های این هفته بودندسلیگای B رده جوانان به مصاف انرژی کوتبوس برود. وحید هاشمیان در اوایل سال 1999 از ایران به هامبورگ ترانسفر شد. او با به ثمر رساندن 38 گل در 208 بازی و کسب عنوان قهرمانی بوندس‌لیگا با بایرن‌مونیخ در فصل 05 - 2004 دوران موفقی را در آلمان پشت سر گذاشت. در آن برهه، هاشمیان یکی از بازیکنان ملی‌پوشی بود که در سطح بالای فوتبال اروپا بازی می‌کرد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه خراسان، سایت فدراسیون فوتبال آلمان مصاحبه‌ای با این مربی 41 ساله ترتیب داده که طی آن هاشمیان در رابطه با همکاری‌اش با پیت ریمرز و همچنین کشورش ایران صحبت کرد.

بعد از گذشت 6 هفته از آغاز بازی‌ها، تیم زیر 17 ساله‌های هامبورگ بدون شکست در رتبه سوم جدول رده‌بندی ایستاده است. از این بهتر هم می‌شد فصل را آغاز کنید؟

شروع ما خیلی خوب بود. تیم ما تشنه ماجراجویی است اما پیشرفت بازیکنان مسئله‌ای نیست که فقط در 6 بازی به دنبال آن باشیم.

قدرت تیم را در چه می‌بینید؟

بالانس خوبی میان خط حمله و دفاع ما برقرار است. همیشه خواستیم که از یک نقش غالب‌شونده در تیم استفاده کنیم و باید هرچه زودتر در بازی به گل برسیم. وقتی حریف صاحب توپ باشد ما فقط واکنش نشان نمی‌دهیم بلکه برنامه‌های ما هم در آن زمان ادامه دارد.

آیا بازیکنان جوان تیم می‌دانند که لقب تو هلیکوپتر بوده؟

نمی‌دانم اما می‌دانند که هامبورگ تعدادی از بهترین بازیکنان جهان را در اختیار داشت.

چرا این لقب را به تو دادند؟

برای قدرت سرزنی‌ام. در دوران بازیگری‌ام هیچ وقت برای سر زدن تاخیر نداشتم. برخی اوقات فرانک پیجلدورف، مربی سابقم در هامبورگ به من می‌گفت مانند هلیکوپتر می‌مانم. از آن زمان به بعد این لقب را یدک می‌کشم.

آیا در سرزنی تمرین اختصاصی می‌کردی؟

بعد از جلسات تمرینی به طور منظم شخصا تمرین می‌کردم. می‌خواستم ضربه‌های سرم قدرتمند باشد.

آیا روی ضربات سر در تیم زیر 17 ساله‌ها هم برنامه‌ای دارید؟

من 2 بار در هفته شخصا گروهی کوچک از بازیکنان را تمرین می‌دهم. ما تمرین سرزنی و پریدن را انجام می‌دهیم اما نکات مهمتری مانند مالکیت توپ نیز وجود دارد.

تا سال 2012 بازی می‌کردی. از دوران بعد از بازنشستگی برایمان بگو.

آسان نبود! شما به عنوان یک فوتبالیست عادت دارید تا تمرین کنید و عضوی از یک تیم باشید. مجبور بودم که به اوقات فراغت عادت کنم. مدرک A و B مربیگری‌ام را در همان زمان بازیگری دریافت کردم. مربیگری‌ام را از تیم‌های هالستنبک و نیندورفر آغاز کردم. پس از آن در تیم هنف آموزش مربیگری من کامل شد. برخی اوقات در تیم زیر 17 ساله‌های هامبورگ کنار خط می‌ایستم.

با نزدیک شدن به پایان دوران بازیگری مجبور بودی تا به کشور مادری خود ایران برگردی. چه تفاوت‌هایی میان فوتبال ایران و آلمان وجود دارد؟

در قیاس با زمانی که من به آلمان آمدم، فوتبال ایران در بسیاری از زمینه‌ها از سطح آماتور به حرفه‌ای تبدیل شده اما برای مثال ورزشگاه‌ها، تمرین مربیان و تمرین‌دهنده‌ها هنوز جای پیشرفت زیادی دارد. از نظر پایه‌ای ایران فاصله زیادی با کشور آلمان دارد.

شما از سال 1999 به آلمان آمدید. بیشتر خود را یک آلمانی می‌دانید یا ایرانی؟

افتخار می‌کنم که یک ایرانی هستم. آلمان خانه دوم من است و دوستان زیادی در اینجا دارم.

بزرگترین تفاوت میان آلمان و ایران چیست؟

در آلمان تاکید اصلی روی سازمان و انضباط است و همچنین چیزهای زیادی در مورد طرز نگرش حرفه‌ای به زندگی در اینجا آموختم. در ایران خانواده از جایگاه با اهمیت‌تری برخوردار است و فرهنگ مهمترین تفاوت میان 2 کشور است.

شما چگونه مربی تیم زیر 17 ساله‌های هامبورگ شدید؟

در جریان دوران آموزش تدریس فوتبال، دوره کارآموزی مربیگری‌ام را در بایرن‌مونیخ گذراندم. پس از آن، دوران کارآموزی بیشتر را در کوئینزپارک رنجرز و بوخوم سپری کردم. در آغاز سال 2017 مربی شخصی تیم جوانان هامبورگ شدم. در شروع فصل پیت ریمرز در تیم زیر 17 ساله‌های هامبورگ به من اعتماد کرد. چیزهای زیادی در سطح مربیگری جوانان از او آموختم.

مربی‌های دوران بازیگری شما چگونه بوده‌اند؟

با مربیگری فرانک پیجلدورف ما در بوندس‌لیگا جزو معدود تیم‌هایی بودیم که با 3 مهاجم بازی می‌کردیم. زیر نظر فیلیکس ماگات تمرکز اصلی روی تمرینات سخت بود. در‌ هانوفر، والد وینن خیلی با بازیکنان صمیمی بود و در مقوله انگیزشی چیزهای فراوانی از پیتر نوی رورر در بوخوم آموختم.

بهترین زمان حضورت در آلمان مربوط به دوران مربیگری نوی رورر در بوخوم بود. آیا هنوز هم با او ارتباط داری؟

ما به طور منظم با یکدیگر در ارتباطیم. بازیکنان برای او بسیار ارزشمند بودند و به عنوان ابزار به بازیکن نمی‌نگریست. خیلی خوشحالم که بعد از دوران بازیگری‌ام هم با هم در ارتباط هستیم.

چه اهداف دیگری را در ذهن دارید؟

من شخصی هستم که برای حرفه‌اش برنامه‌ریزی می‌کند و سپس آن را انجام می‌دهد. به خاطر همین مسئله هست که خیلی زود مدارک مربیگری خود را دریافت کردم. برای ورود به دنیای حرفه‌ای مربیگری کار کردن در سطح جوانان بوندس‌لیگا برای من ایده‌آل است. می‌توانم تجربیات بسیاری از آن به دست آورم. گاهی اوقات هم دلم می‌خواهد در بوندس‌لیگا مربیگری کنم.