ثابت شد هیچ چیز غیرممکن نیست

گروه ورزشی: مهسا جاور این روزها حال خوبی دارد. او بعد از درخششی که با هم‌تیمی‌هایش در رقابت‌های قایقرانی قهرمانی آسیایی اخیر داشت، انگیزه بیشتری برای حضور در میادین به دست آورده است. مهسا و دوستانش دو مدال طلا در قایق‌های سنگین وزن دو و چهار‌نفره رویینگ گرفتند که تاریخی بود. در کل نتایج تیم ملی قایقرانی رویینگ بانوان در این مسابقات تاریخی بود. از هشت مدالی که خانم‌ها و آقایان این رشته گرفتند (پنج طلا، دو نقره و یک برنز) چهار طلا و یک نقره را زنان به دست آوردند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه شرق، کسب همین نتایج بانوی برتر رویینگ ایران را امیدوار کرده تا این نتایج را سال آینده در بازی‌های آسیایی ٢٠١٨ جاکارتای اندونزی که مهم‌ترین رویداد ورزشی قاره کهن است، تکرار کند. جاور چهار سال پیش، در دوره قبل این بازی‌ها هم در حالی برای نخستین بار به آب زد که عملکرد تحسین‌برانگیزی داشت. او به همراه سولماز عباسی، حمیرا برزگر و نازنین ملایی در قایق چهار‌نفره سبک‌وزن موفق شد به مدال برنز دست یابد. او این بار با کسب دو طلا نشان داد چه پیشرفتی در این مدت داشته است.

او درباره درخشش پاروزنان ایرانی به می‌گوید: «خوشحالم که توانستیم نتیجه به‌یادماندنی در مسابقات قهرمانی آسیایی امسال به دست آوریم. فکر نمی‌کنم نیازی به تعریف و تمجید باشد. ما هیچ وقت نتوانسته بودیم در دوره‌های قبلی این رقابت‌ها مدال طلا بگیریم؛ اما در این دوره چهار مدال طلا گرفتیم. بچه‌های ما حتی در قایق چهار‌نفره سبک‌وزن هم با اختلاف‌ هزارم ثانیه چهارم شدند. به نظر من گرفتن چنین نتیجه‌ای هم به اندازه مدال ارزش دارد. کسب این نتایج نه‌تنها ما را برای بازی‌های آسیایی سال آینده امیدوار کرده؛ بلکه این را به ما ثابت کرده که هیچ چیز غیرممکن نیست. درست است که این بازی‌ها با حضور برترین‌های آسیا هر چهار سال یک‌ بار برگزار می‌شود و سطح بسیار بالایی دارد؛ اما در این دوره شانس بسیار بالاتری نسبت به بازی‌های ٢٠١٤ اینچئون کره‌جنوبی برای مدال‌گرفتن داریم».

دارنده مدال برنز تیمی رقابت‌های قهرمانی آسیا در سال ٢٠١٣ ته دلش آرزوی گرفتن مدال در قایق تک‌نفره سنگین‌وزن را دارد؛ قایقی که سهمیه بازی‌های المپیک ٢٠١٦ ریودوژانیرو را در آن گرفت: «خدا را شکر من در چند سال اخیر رکوردهای خوبی را در تک‌قایق تک‌نفره زدم و جایگاه خوبی در رده‌بندی کشوری داشتم. از این به بعد هم باید تلاشم را بیشتر کنم. در کل هرچه را صلاحدید مربی تیم ملی باشد، انجام می‌دهم. اینکه در بازی‌های آسیایی ٢٠١٨ در چه ارنجی باشم؛ اما ته دلم پاروزدن در قایق تک‌نفره را دوست دارم؛ چون واقعا زحمت زیادی برای آن کشیده‌ام. امیدوارم بتوانم به این آرزویم برسم».

رویینگ بانوان ایران در حالی در چهار سال گذشته با حضور افشین فرزام، در رأس تیم ملی در مسیر پیشرفت و توسعه قرار گرفت که کمیته رویینگ فدراسیون قایق‌رانی، «جیوگانیک» را برای سرمربیگری تیم ملی رویینگ مردان و زنان منصوب کرد. این مربی رومانیایی خیلی زود به حضور فرزام در تیم ملی قایق‌رانی بانوان واکنش نشان داد و خواستار حذف او از این تیم شد؛ اقدامی که واکنش تند بانوان تیم ملی را برانگیخت و در حمایت از مربی محبوب‌شان هم برآمدند.

مهسا جاور نیز به نیکی از فرزام یاد می‌کند و معتقد است این مربی حق زیادی بر گردن او و هم‌تیمی‌هایش دارد: «من چهار سال با آقای فرزام کار کردم و ایشان زحمت زیادی برای من کشیدند. رکوردهایم روز‌به‌روز بهتر می‌شد. مدال‌های نقره و برنزی که ما پیش‌از‌این در مسابقات آسیایی گرفتیم، به خاطر تلاش‌های ایشان است؛ اما این را هم باید بگویم که با وجود حاشیه‌هایی که پیش آمد، جیوگانیک هم مربی حرفه‌ای و بزرگی است. او قبلا ورزشکار المپیکی داشته و این بدون‌شک در عملکردش خیلی تأثیر‌گذار است. فکر می‌کنم در این چهار ماه گذشته هم حرفه‌ای‌بودن‌شان را ثابت کردند. قرارداد او تا بازی‌های آسیایی ٢٠١٨ است. ان‌شاءالله که به نتایج خوب برسیم».

گفته می‌شود قایقرانان این روزها به دلیل کم‌شدن آب دریاچه آزادی، به‌سختی در آن تمرین می‌کنند. علت این موضوع برداشت آب بیش از حد از دریاچه برای آبیاری اراضی اطراف آن عنوان شده است. جاور در واکنش به این موضوع می‌گوید: «تنها پیست استاندارد قایق‌رانی در ایران همین دریاچه آزادی است. ما باید سعی کنیم که این منبع مهم را حفظ و درست از آن نگهداری کنیم. البته باید بگویم که این اتفاق زیاد در نحوه کار ما رویینگی‌ها تأثیر ندارد و برای قایق‌رانان سایر رشته‌ها مشکل‌ساز شده است. متأسفانه در کشور برای قایق‌رانان رشته رویینگ هم هیچ پیستی وجود ندارد. ما باید یک پیست اختصاصی دو کیلومتر داشته باشیم که موجود نیست. هر زمان که اردوهای‌مان در تهران باشد، در دریاچه آزادی تمرین می‌کنیم و هر زمان هم که اردوهای‌مان در شهرستان‌ها باشد، باید در سدها تمرین کنیم که این سدها هم اصلا مجهز نیستند. متأسفانه تمرین‌کردن ما همیشه با کم‌وکاستی همراه بوده است».