سینمای دفاع مقدس در برزخ حمایت

گروه سینما و تلویزیون: این فیلم روایتگر زندگی رزمنده‌ای است به نام رضا روشن که گویی دارای کرامتی ناخواسته است، بصیرتی که از عالم والا به او داده شده تا بتواند پاسدار حرمت شهدا و پیام‌رسان آرمان‌های آنها به نسلی باشد که از آن آدم‌ها و تفکرات فاصله گرفته‌اند. به بهانه نخستین روز اکران این فیلم سینمایی گفت‌وگویی با این کارگردان جوان داشتیم که در ادامه می‌خوانید:

قصه‌ای متفاوت از جنگ

به گزارش بولتن نیوز به نقل از جام جم آنلاین، از بچه‌گی اطرافیانم (پدرم و...) را دیده بودم که به جبهه می‌رفتند و می‌آمدند و به همین خاطر بخوبی با دغدغه‌هایشان آشنا هستم. قصه من راجع به شخصیتی است به نام رضا از رزمندگان باقیمانده دوران جنگ که یکسری تنهایی‌ها و عاشقانه‌هایی برای خودش دارد که من سعی کردم آنها را به تصویر بکشم. در واقع «دریاچه ماهی» فیلم جنگی به معنای نمایش توپ و تانک و میدان جنگ نیست، بلکه فیلمی است درباره دغدغه‌های رزمندگان باقیمانده از دوران جنگ. به نظرم فیلمی واقعگرا در حوزه دفاع مقدس ساختم.

بعضی مدیران از فیلمم خوششان نمی‌آید

من برای ساخت «دریاچه ماهی» در مرحله پیش تولید مورد حمایت فارابی و نهادهای دولتی قرار گرفتم، اما بعد از آن دیگر هیچ. امروز و در آستانه هفته دفاع مقدس فیلم من در شش سینما آن‌هم در هر سینما سه سئانس اکران می‌شود! خب، معنای قربانی کردن دیگر چیست؟ فیلم من از آنجا که روضه خوانی ندارد و بر اساس سینمای مدرن (از لحاظ جلوه‌های ویژه بصری، موسیقی، فیلمبرداری و...) ساخته شده، مورد پسند خیلی‌ها قرار نمی‌گیرد و بنابراین در اکران رهایش کردند! انگار وقتی چند مدیر از فیلم من خوششان نیامده مردم هم محکومندآن را نبینند!

متولیان سینمای انقلاب کجایند؟

تبلیغات تلویزیونی برای دریاچه ماهی شروع شده که در روزهای آینده امیدوارم بیشتر شود، اما شهرداری در زمینه اختصاص بیلبوردهای تبلیغاتی در سطح شهر همکاری جدی با ما انجام نداده است. اینجاست که من فکر می‌کنم مدیرانی که خودشان را متولی سینمای انقلاب می‌دانند، الان کجا هستند! مسلما من و امثال من اگر حمایت و تشویق شوند در گام‌های بعدی آثار بهتری می‌سازند.

دفاع مقدس ادامه دارد

حوزه دفاع مقدس، علاقه‌مندی شخصی خودم است و علاقه‌مندی‌ام هم بر اساس تحقیق و پژوهشی است که همیشه در این زمینه داشتم. بی‌نهایت به خاک وطنم و تاریخ معاصر ایران علاقه‌مندم و همواره تلاش می‌کنم یک نگاه ملی را به عنوان یک سینماگر گسترش دهم. به نظرم تا وقتی گروه تفحص در خاک ایران و عراق استخوان شهدا را زیر خاک پیدا می‌کند، دفاع مقدس ادامه دارد. تا وقتی مادرانی مثل مادر شهید حسن جنگجو ـ که بعد از 34 سال انتظار روز تشییع پیکر فرزندش از دنیا رفت ـ در این خاک نفس می‌کشند، دفاع مقدس ادامه دارد. تا وقتی بچه‌ها و همسران شهدا در این جامعه هستند یعنی دفاع مقدس ادامه دارد و باید به آن پرداخته شود. من فیلم بعدی‌ام را هم در همین ژانر نوشتم با نگاه و سوژه‌ای متفاوت که البته مردد هستم در ساختنش، چون برخورد مسئولان با فیلم اولم خوب نبود که بخواهم مشتاقانه فیلم بعدی‌ام را هم در همین ژانر بسازم.

خاطرات جنگ

کودکی‌های من در روزهای جنگ بود و صدای آژیر خطر حمله هواپیماهای عراقی در ذهن‌ام ثبت شده. گاهی که به آن صدا فکر می‌کنم التهاب و استرس زیادی می‌گیرم و دلم می‌خواهد چند دقیقه‌ای را در سکوت بگذرانم.

بازیگرانم سرجایشان هستند

زمان فیلمنامه‌نویسی به بازیگر خاصی فکر نمی‌کردم و در مجموع از بازیگرانم راضی‌ام. من بازیگران فیلمم را بر اساس سینمای تجاری انتخاب نکردم. به نوعی باید بازیگرانم را سرجایشان می‌چیدم که این کار را کردم. مخاطبان فیلم من بخوبی توانستند با کاراکترهای فیلم ارتباط برقرار کنند و آنها را دوست داشتند.

تیتراژ را تا آخر ببینید

امیدوارم مردم تا لحظه آخر تیتراژ فیلم را ببینند. دریاچه ماهی از ده دقیقه آخر به بعد سورپرایز موسیقی دارد که در جشنواره هم خیلی‌ها را شگفت‌زده کرد. تمام سعی خود را کردم که نگاه جدیدی به سینمای دفاع مقدس داشته باشم.

جایی برای من نیست

من فوق‌لیسانس کارگردانی سینما از دانشگاه سوئد دارم و کاملا آکادمیک و با زحمت وارد این حرفه شدم و در آن کار کردم. الان توصیه‌ام به جوانانی که می‌خواهند در حوزه دفاع مقدس فیلمسازی کنند این است که ریسک بزرگی است و بگذارند همان‌هایی که از قدیم در این حوزه فعالیت می‌کردند به کارشان ادامه دهند. چون شرایط به گونه‌ای است که حتی برخی از مدیران فرهنگی و دولتی هم نمی‌خواهند کسی وارد این حوزه شود. آنها هر کسی را که خودشان بخواهند، وارد این عرصه می‌کنند و انگار جایی برای ما نیست.