ورود شایسته یک ابرقهرمان

گروه سینما و تلویزیون: «مارول» در چهاردهمین پروژه فیلم سازی اش به سراغ یکی از ابرقهرمان های تقریباً فراموش شده ای رفته که روال کاری اش تاحدودی با دیگر ابرقهرمانان کمیک های این شرکت متفاوت است. این تفاوت را حتی در جدیدترین فیلم ساخته مارول نیز می توان به وضوح دید.

 

 

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه خراسان، این ابرقهرمان دوست داشتنی که «دکتر استرنج» نام دارد، فرصتی بسیار خوب پیدا کرده تا خود را وارد میدان رقابت ابرقهرمانان دنیای سینما کند و پای خود را فراتر از کتاب های مصوری بگذارد که حتی مدت هاست در آن ها هم دیده نمی شود. او در مقایسه با دیگر ابرقهرمانان مطرح مارول همانند «کاپیتان آمریکا»، «مرد عنکبوتی، «مرد آهنی» و... در کانون توجهات قرار ندارد و بالاخره وقت آن رسیده که دیده شود. به گزارش برترین ها در ادامه نگاهی خواهیم داشت به فیلم «دکتر استرنج» که به خوبی توانسته انتظار همه را از یک فیلم ابرقهرمانی نوآورانه و جدید برآورده کند.

دکتر استرنج برای نخستین بار در دهه 60 میلادی پا به دنیای کمیک ها گذاشت. درست است که هریک از ابرقهرمانان دنیای مارول ویژگی ها و قدرت های متفاوتی نسبت به یکدیگر دارند اما سبک و سیاق قدرت های دکتر استرنج را می توان کاملاً مستقل از آنان دانست. قدرت هایی که لقب بهترین ساحره زمین را به او اهدا کرده اند و به او اجازه می دهند تا بتواند به راحتی پا به درون جهان موازی این جهان بگذارد و از زاویه جدیدی به دنیای اطرافش نگاه بیندازد.

تمرکز اصلی تمام فیلم های ابرقهرمانانه مارول تا بدین جای کار تنها به مبارزات هیجان انگیزی معطوف می شد که محبوب خیل عظیمی از طرفداران بودند؛ اما این بار به لطف دکتر استرنج قادر خواهیم بود علاوه بر مبارزات، وارد فلسفه شناخت درونی انسان و برخی مفاهیم اخلاقی شویم و از استدلال ها و فلسفه های آن لذت ببریم. مفاهیم فیلم با وجود صحنه های اکشن و مبارزه های طولانی، پس از اتمام فیلم نیز همچنان مخاطب را درگیر خود می کنند و بار دیگر رابطه علم و تخیل را به چالش می کشند.

بندیکت کامبربچ را می توان اصلی ترین رکن فیلم و مهره مهم موفقیت آن به حساب آورد که نقش آفرینی شخصیت اصلی فیلم را برعهده گرفته است. «استفن استرنج» انسانی مغرور و خودبین است که دست برقضا، یک جراح حرفه ای و کارکشته به حساب می آید که از سخت ترین چالش های پزشکی سربلند بیرون می آید و از همین رو نیز تا حد خیلی زیادی به خود می بالد و مدام به فخرفروشی در مقابل دیگر همکاران خود می پردازد!

اما شرایط وفق مراد او پیش نمی رود و طی یک سانحه رانندگی بسیار سهمگین، عصب دستانش دچار آسیب جدی می شود و به هر دری می زند که بتواند آن ها را معالجه کند تا باری دیگر بتواند به عرصه پزشکی خود بازگردد. در حالی که حتی در این راه هزینه های هنگفتی هم متقبل می شود، اما نتیجه ای نمی گیرد تا این که در اوج ناامیدی متوجه یک گروه در شرق می شود که گویا از پس معالجه وی برمی آیند؛ اما نه از راه جراحی و علم پزشکی، بلکه از راه درمان روحی و روانی که به درک انسان از مفاهیم عمیق و مرموزانه منجر می شود.

 

 

مفاهیمی که حقیقت وجود انسان و جایگاه جهان موازی را تداعی گر می شوند و روحیه بی نهایت طلبی انسان را بیش از پیش فعال می کنند. استرنج که علاوه بر غرور، دارای هوش و ذکاوت بالایی است، به زیرکانه ترین شکل ممکن در طول درمان خود، پا را فراتر از آموزه های استادش (با هنرپیشگی تیلدا سوئینتون) می گذارد و مهارت های مفیدی کسب می کند و به یک جادوگر قدرتمند و توانا تبدیل می شود که در ادامه داستان، هم رکاب با استاد و شاگرد استادش با خطری که گروه آن ها و حتی دنیا را تهدید می کند، رو به رو می شود.

ضدقهرمان فیلم «کالسلیوس» نام دارد که به دلیل ضعف شخصیت پردازی در فیلم نامه، زمینه هنرنمایی بازیگری توانمند نظیر «مدس میکلسن» ایجاد نشده است. از آنجایی که تمرکز اصلی سازندگان در این فیلم به هیچ وجه روی مبارزات نیست، برای شخصیت پردازی کامل ضدقهرمان زمان صرف نشده و کالسلیوس در حد لازم، داستان فیلم را تحت الشعاع خود قرار نمی دهد و به نوعی می توان گفت حضور یا غیبتش در حوادث فیلم هیچ فرقی نمی کند.

البته این را هم باید در نظر گرفت که هدف اصلی فیلم، معرفی این ابرقهرمان و آشنایی مخاطبان سینما با وی است تا در آینده بتوان از او در فیلم های بعدی استفاده کرد. برای مثال حضور این شخصیت در فیلم «انتقام جویان: جنگ بی نهایت» توسط خود «بندیکت کامبربچ» نیز به تایید رسید. این فیلم به بهترین شکل ممکن از پس رسیدن به هدف اصلی خود که آشنا کردن ما با دکتر استرنج بود، برمی آید و هیچ ضعف اساسی دیگری ندارد که باعث شکست احتمالی آن شود. موفقیت آن حتی در زمینه فروش نیز ثابت کننده این امر است.

 

استفاده از ویژگی های بصری سه بعدی و مطلوب، یکی دیگر از فرمول های به کار گرفته شده در فیلم است که در پیشبرد فیلم در مسیر موفقیت سهم زیادی دارد. در سکانس های فیلم هیچ گاه استفاده زیاد از ویژگی های بصری غیرطبیعی و رایانه ای توی ذوق نمی زند و اینجلوه ها تنها در حد نیاز استفاده شده است. هرچند باید در نظر گرفت که دکتر استرنج فیلمی است که نیاز زیادی به این دسته از موارد دارد.

عده ای بر این عقیده اند که سکانس های مربوط به جهان موازی که در آن ساختمان های شهر در هم فرو می روند و شاهد معکوس شدن قسمتی از شهر روی قسمت دیگر آن هستیم، با تقلید از «تلقین» اثر «کریستوفر نولان» خلق شده اند اما با در نظر گرفتن چند نکته ساده به راحتی می توان این فرضیه را رد کرد. مهم تر از همه این که ایده جهان موازی و تغییر ساختار ساختمان ها در آن، سال ها پیش و حتی بسیار قبل تر از «تلقین» در کمیک ها به تصویر کشیده شده و از آن جایی که حالا این فیلم قرار است با اقتباس از آن ساخته شود، حق دارد تا از ایده های اولیه خود به طور تمام و کمال بهره ببرد. از طرفی دیگر، تغییر شکل دادن محیط یکی از قدرت های کالسلیوس و بعد ها خود دکتر استرنج است.

«اسکات دریکسون» کارگردان، با این فیلم توانمندی خود را در ساخت فیلم ابرقهرمانانه ثابت کرد و بازیگران هم به خوبی نقش خود را ایفا کرده اند. نکته جالب در رابطه با هنرنمایی «بندیکت کامبربچ» آن است که علاوه بر نقش دکتر استرنج، در قالب شخصیت «دورمادو» هم حضور دارد. مبارزه پایانی فیلم که در آن دکتر استرنج با زیرکی هرچه تمام تر دورمادو را به چالش می کشد، قسمتی است که بندیکت کامبربچ در مقابل خود قرار می گیرد. از دیگر نقاط عطف این فیلم می توان به موسیقی گوشنواز آن اشاره کرد که کاملاً مناسب تم داستانی و فضا سازی های فیلم است. به هر حال دکتر استرنج پس از مدت ها انتظار وارد دنیای سینما شده است. از آن مهم تر این که به لطف پرتره مغرور و مرموز بندیکت کامبربچ و بازی خوب او، دکتر استرنج ظاهر سینمایی زیبایی به خود گرفته است.