انگیزه های روسیه از مداخله در لیبی

به گزارش بولتن نیوز، در مقاله ای که امروز (پنجشنبه) در پایگاه اطلاع رسانی این اندیشکده انگلیسی منتشر شد، آمده است: در حالی که غرب بخش اعظم توجه خود را به تلاش های روسیه در سوریه معطوف کرده، مسکو در حال تقویت حضور خود در سایر بخش های خاورمیانه به منظور مستحکم کردن جایگاه خود به عنوان یک نقش آفرین بین المللی کلیدی است.
چتم هاس با اشاره به افزایش مداخله روسیه در جنگ داخلی لیبی از سال 2015، حمایت سیاسی و کمک نظامی به ژنرال 'خلیفه حفتر' که شرق لیبی را در کنترل دارد و نیز مشارکت در حل و فصل دیپلماتیک درگیری بین جناح های اصلی- ارتش ملی لیبی و دولت وفاق ملی تحت حمایت سازمان ملل در این کشور، نوشت: نه نگرانی های امنیتی و نه منافع اقتصادی توجیه کننده این حضور گسترده روسیه در این بخش از خاورمیانه نیست. روسیه تا همین چند وقت پیش درباره ظهور جهادیسم در لیبی و یا مناطق دیگر ابراز نگرانی نکرده بود. مسلما، روسیه با سقوط دولت 'معمر قذافی' به لحاظ مالی متضرر شد. گفته می شود که شرکت تسلیحاتی 'روسوبورون اکسپورت'، بالغ بر 6 و نیم میلیارد دلار ضرر کرد.
در واقع، محرکه واقعی روسیه برای مداخله در لیبی، آمیزه ای از جاه طلبی، فرصت طلبی و احساسات ضد غربی است. دولت وفاق ملی از نظر کرملین یک دولت تحت حمایت غرب است و در صورتی که مسکو اهرم فشاری برای اعمال نفوذ بر رفتار دولت وفاق ملی و حامیانش نداشته باشد، منافع روسیه را نادیده می گیرد. کرملین از این نگران است که اگر لیبی را از دست بدهد، مسکو از مشارکت در حل و فصل بحران لیبی و حیات سیاسی و اقتصادی این کشور پس از جنگ کنار گذاشته می شود.
اگر 'عبدالفتاح السیسی'، رئیس جمهوری مصر، حامی حفتر، روابط خود را با آمریکا بهبود بخشد، ممکن است رابطه بین حفتر و آمریکا دوباره برقرار شود. مسکو نیز تلاش می کند تا خود را به عنوان حامی اصلی حفتر در خارج منطقه جا بزند.
مداخله روسیه در لیبی همچنین بخشی از بازی های قدرت جهانی با غرب است. روسیه با ورود به قضیه لیبی می خواهد به اروپا و آمریکا نشان دهد که موفقیتش در سوریه، اتفاقی نیست.
روسیه با حمایت از حفتر و برقراری روابط حسنه با 'فایز سراج'، رهبر دولت وفاق ملی و نمایندگان گردان های مصراته تلاش می کند تا خود را به عنوان میانجی و ابزار جدید چانه زنی در مذاکرات با اتحادیه اروپا مطرح کند.
مسکو تلاش می کند تا با گفت وگو با اروپا درباره لیبی و بهره برداری از نگرانی های اتحادیه اروپا در زمینه مهاجرت، اختلاف غرب بر سر رویکردش درباره روسیه را بیشتر کند. روسیه به دنبال اعمال نفوذ، یافتن نقش آفرینان ضعیف تر در اتحادیه اروپا و سنجش تمایل آنها برای اعمال فشار، به ویژه در زمینه اوکراین، است.
افزون بر این امر، کرملین از مشارکت در لیبی برای تقویت همکاری با نقش آفرینان مهم منطقه، به ویژه مصر و امارات عربی متحده، استفاده می کند.
روسیه آزادی عمل قابل توجهی در لیبی دارد. در حالی که آمریکا نمی خواهد بیش از حد خود را درگیر کند، مسکو هم چماق و هم هویچ دارد و می تواند هم کمک خود را به عنوان میانجی ارایه کند و هم می تواند درگیری بیشتری را دامن زد. کمک روسیه به حفتر مطمئنا نفوذ او را بیشتر کرده است. تلاش های روسیه برای برقراری رابطه بین جناح های مختلف در لیبی و صداقت آشکارش برای گفت وگو با اتحادیه اروپا نشان می دهد که مسکو گزینه هویج را ترجیح می دهد و غرب باید خود را برای مطالبه بهایی بالا از مسکو بابت کمکش آماده کند.