پیام رسان را نکُش

به گزارش بولتن نیوز، در پی حملات تروریستی اخیر، مقامات دولتی از سرتاسر جهان درخواستهای خود را برای یک راه دسترسی متفرقه (BackDoor) در نرم افزارهای پیام رسان رمزنگاری شده از سر گرفتند.

همزمان، روزنامه نگاران هم اشتباهات همیشگی خود را در پوشش اخبار تکرار کردند که باعث شد سوالات زیادی از کاربران غافلگیر شده ی تلگرام دریافت کنیم. بنابر این اجازه دهید چند موضوع را روشن کنیم.

گفتگوهای مخفی (Secret Chats) در تلگرام به صورت نقطه به نقطه رمز نگاری می‌شوند، که به این معناست که هیچکس، حتی خود تلگرام، نمیتواند از محتوای رد و بدل شد بین دو طرف گفتگو با خبر شود.

برای محافظت از اطلاعاتی که به صورت نقطه به نقطه رمز نگاری نمی‌شوند هم، تلگرام از یک زیر ساخت توزیع شده استفاده میکند. اطلاعات گفتگوی ابری در دیتاسنتر‌های مختلف در سرتاسر جهان نگهداری می‌شوند که تحت کنترل اشخاص حقوقی متفاوت و قانون‌های متفاوت میباشند. کلید رمزگشایی مربوطه به قسمتهای مختلف تقسیم می‌شود و هیچگاه در همان محلی که اطلاعات مربوط به آن نگهداری می‌شوند، ذخیره نمی‌شود. در نتیجه، چندین حکم دادگاه از حوضه‌های قضایی مختلف نیاز است تا تلگرام را مجبور کند که اطلاعاتی را فاش کند.

به لطف این ساختار، هیچ دولت یا اتحادیه ای از دولت‌های همفکر نمیتواند حریم خصوصی یا آزادی بیان مردم را نقض کند. تلگرام تنها زمانی مجبور به افشا کردن اطلاعات می‌شود که مسئله به قدری مهم و جهانی باشد که از بررسی موشکافانه ی چندین سیستم مختلف قضایی در سرتاسر جهان گذشته باشد.

تا به امروز، اطلاعاتی که تلگرام افشا کرده است، صفر است.

اجازه بدهید ببینیم سازمان‌های تروریستی چگونه ممکن است از نرم افزارهای پیام رسان استفاده کنند و مهمتر از آن اینکه ما چگونه میتوانیم آنها را متوقف کنیم.

مردم اغلب نگران  استفاده تروریست‌ها از نرم افزارهای رمزنگاری شده برای ارتباط و پی ریزی حملاتشان هستند.

اگر به موضوع سطحی نگاه کنیم در واقع به نظر میرسد باید به سادگی نرم افزارهای پیام رسان رمزنگاری شده را مسدود کنیم تا جلوی ارتباط کدگذاری شده ی تروریست‌ها را بگیریم. 

اما حقیقت غم انگیز این است که این روش کار نمیکند. تروریستها آماده اند تا با مشکلات بزرگی مقابله کنند که امنیت ارتباطاتشان را تامین کند و آنها را به هدفشان برساند. بنابر این اگر یک نرم افزار مسدود شود یا یک راه دسترسی متفرقه در نرم افزاری وجود داشته باشد که امنیت آنها را به خطر بیاندازد، آنها سریعا یکی از تاکتیک‌های زیر را عملی میکنند.

1.ساختن نرم افزارهای اختصاصی. تکنولوژی ساخت نرم افزارهای پیام رسان کدگذاری شده، یک دانش عمومی است. امروزه هر کسی میتواند یک نرم افزار پیام رسان رمزنگاری شده بسازد. این نرم افزار‌های جدید احتمالا خیلی امکانات ویژه ای نخواهند داشت و باید به صورت دستی نصب شوند و روی بازارهای نرم افزار گوگل و اپل هم قرار نمیگیرند، اما آنها کاری که باید را انجام میدهند. شنیده شده است که اعضای داعش از اول سال 2016 چنین نرم افزاری را دارند.

2.استفاده از زبان رمزی. پنهان نگاری، استفاده از کلمات فانتزی برای مخفی کردن اطلاعات در نگاه اول است. شما میتوانید از هر راه ارتباطی عمومی یا نظارت شده ای با امنیت استفاده کنید اگر فقط شما و مخاطبتان بدانید که برای مثال منظور از جمله ی "عمو حسن فردا میخواد بره خرید"  چیه.

3.استفاده از راه‌های دیگر ارتباطی. شما به عنوان یک کاربری عادی نیازی ندارید ک یک تلفن جدید بخرید و با آن یک تماس بگیرید، یا یک پیام ارسال کنید و آن را به سطل آشغال بیاندازید. اما این دقیقا همان راهی است که تروریستهای پاریس با استفاده از آن ارتباط برقرار میکردند تا مرگبارترین حمله ی داعش تا به امروز را سازماندهی و انجام دهند.

همانطور که میبینید، در خیلی موارد، تروریست‌ها حتی نیاز ندارند که چیزی را تغییر دهند. آنها جایگزین‌های کاملا مناسبی برای برنامه‌های موجود دارند که شما، ندارید.

مردم عادی در خیلی از مواقع امکان استفاده از نرم افزارهایی که خوب طراحی نشده اند را هم ندارد چه برسد به استفاده از تلفن‌های یک بار مصرف و زبان رمزی برای حریم خصوصیشان. در نتیجه تنها دستاورد مجبور کردن پیام رسان‌ها به ارائه یک راه دسترسی متفرقه به حکومت‌ها، در معرض عموم قرار دادن اطلاعات و آسان کردن کار هکر‌ها یا مقامات فاسد است.

اما این بدین معنی نیست که ما نمیتوانیم چوب لای چرخ نقشه‌های تروریست‌ها بگذاریم. راه کلیدی اصلی دیگری که تروریست‌ها به کار میبرند استفاده از رسانه‌های گروهی برای انتشار پیامهایشان و آگاه ساختن تعداد هرچه بیشتر مردم از حملاتشان است.

به همین دلیل است که اخیرا همه ی سازمان‌های تروریسیتی از رسانه‌های اجتماعی مانند تویتر و فیسبوک و دیگر شبکه‌های اجتماعی  برای انتشار محتوا و تهدید‌هایشان استفاده میکنند. تلگرام تنها پیام رسان رمز نگاری شده است که ابزاری به نام کانال دارد که برای انتشار پیامهای عمومی به بی‌نهایت مخاطب استفاده می‌شود. طبیعتا تروریستها از این ابزار هم برای انتشار پیام‌های مرتبط با داعش استفاده میکنند. اما همانند شبکه‌های دیگر، تلگرام هم اقداماتی برای بیرون انداختن آنها از این پلاتفورم همگانی، انجام داده است.

کانالهای تروریستها هنوز ایجاد می‌شوند همانطور که در شبکه‌های دیگر ساخته می‌شود. اما آنها تقریبا بلافاصله گزارش داده می‌شوند و در فاصله چند ساعت مسدود می‌شوند. قبل از اینکه بتوانند کاری انجام دهند.

با این حال هرچقدر هم که تلگرام و دیگران سخت تلاش کنند، اما تروریستها متحدان قدرتمندی دارند که به آنها در انتشار پیامهای وحشتناکشان، گسترده و فراگیر کمک میکنند.

سیاه نمایی کن چیزی که تروریسم را امکان پذیر میکند نه اسلحه‌هایشان است و نه پیام‌هایی که رد و بدل میکنند. آنها یک تاریخچه ی غنی از ابتکارات در هر دوی این زمینه‌ها دارند. فقط یک عامل قدرت واقعی وجود دارد و آن "رسانه" است. و جای تعجب ندارد که سازمانهای تروریستی در گسترده تر کردن پوشش خبریشان سرمایه گذاری‌های زیادی در این حوزه انجام دهند.

علت آن این است که، اگر به آمار و ارقام نگاهی بیندازیم، در مقابل همه ی علت‌های دیگر مرگ و جرح، اعمال تروریستی خیلی کوچک به نظر میرسند. گرچه ممکن است بیرحمانه و نا عادلانه باشند.

سرطان، سکته قلبی، تصادفات، و حتی صابون کف حمام، هر روز تعداد بیشتری از مردم را میکشد تا تعداد کشته شدگان هر سال ی اعمال تروریستی.

بنابر این کار اصلی تروریست این است که شما را متقاعد کند که اعمال وحشیانه اش از تقریبا 150،000 مرگ دیگری که به علت‌های دیگر هر روز اتفاق می افتد، مرتبط تر و نزدیک تر است. آنها باید درک و مشاهدات را تحریف کنند تا ما احساس کنیم بیشتر در معرض تهدید آنها هستیم، و نه بیشمار خطراتی که در واقع با آن روبرو هستیم.

متاسفانه، رسانه‌های جمعی با میل و رغبت چشم و گوششان را در اختیار تروریستها قرار میدهند. سپس، این اخبار ناراحت کننده برای آنها بازدید از صفحاتشان و دلار را به ارمغان می آورد. مخصوصا وقتی با عکس‌های توجه برانگیز قربانیان همراه باشد. بدین ترتیب، ترور بر بال رسانه‌های تشنه کلیک گسترش میابد که توسط سیاستمدارانی که به دنبال قدرت بیشتر و پاسخگویی کمتر هستند به جلو رانده میشوند.

هیچوقت نباید فراموش کنیم که سازمانهای تروریستی بیش از هر چیزی به دنبال ترساندن ما هستند. آنها سخت همه تلاششان را میکنند که ما در شهرها و خانه‌هایمان احساس عدم امنیت کنیم. با اینکه برای قربانیان دردناک است اما ما بی شماریم و آنها اندک، برای اینکه قطره ای باشند در دریای پر از خطر زندگی، که ما یاد گرفته ایم با آن کنار بیاییم و در آن به پیش رویم.

ما نباید ترس را به خود راه دهیم و لقمه را درگلوی بسیاری از قدرتهایی بگذاریم که ترس ما از تروریسم را برای رسیدن به مقاصد خودخواهانه شان استفاده میکنند. بلکه ما باید به قربانیان و خانواده‌های آنها تسلی دهیم و از آنها هرگونه میتوانیم پشتیبانی کنیم. مخصوصا اگر هرچند با احتمال کم، با آنها در ارتباط هستیم.

و همیشه به خاطر داشته باشیم که تروریست‌ها برای تصرف ذهن ما و در ذهن ما حمله میکنند. در نهایت، پیروزی ما دست  خودمان است.