دکتر محمود احمدینژاد در این باره گفت: «آمریکا و متحدانش به دنبال این هستند تا بخشی از سرزمین اردن را تجزیه کنند و به نام سرزمین فلسطین، دولت فلسطینی تشکیل دهند. او همچنین افزود: این توطئه جدید صهیونیستها، آمریکا و متحدانش است. متأسفانه، برخی دولتها با این طراحیها هماهنگ هستند. باید حواسشان باشد، نام زشت و ننگینی از خودشان در تاریخ به جای نگذارند.»
شکست تلاش های سیاسی و نظامی چندین ساله رژیم صهیونیستی و حامیان برای تصرف کامل فلسطین و بیرون راندن مردم این کشور و اقدامات و تلاش های پنهان و آشکار آنان در مدت اخیر، توجه ناظران سیاسی را به سخنان رئیس جمهور افزایش داده است؛ بویژه اینکه صهیونیست ها از سال ها پیش تلاش برای زمینه سازی اجرای طرح تجزیه اردن را آغاز کرده اند.
آوارگان فلسطینی در اردن
آنروا یا
«آژانس امداد و اشتغال آوارگان فلسطینی سازمان ملل متحد» که طی قطعنامه 302
مصوب 8 دسامبر 1949 تأسیس گردید آواره فلسطینی را اینگونه تعریف میکند:
«آواره فلسطینی شخصی است که دقیقاً قبل از سال 1948 برای مدتی بیش از دو
سال، فلسطین محل اقامت مستمر وی بوده و طی منازعه صورت گرفته، از وطن خود
رانده و محل کسب، روزی و درآمد خود را از دست داده باشد.»
در سال 1948 حدود 500 هزار آواره فلسطینی وارد اردن شدند. به دلیل رشد جمعیت آوارگان فلسطین، در سال 2000 این تعداد به حدود 5/1 میلیون نفر رسید که حدود 41 درصد کل پناهندگان به ثبت رسیده در آنروا را تشکیل میداد. در همان زمان حدود 296 هزار آوارهی فلسطینی در 13 اردوگاه روزگار میگذراندند و در 30 ژوئن 2003 بر اساس سرشماری آنروا نیز تعداد کل آوارگان به 768/718/1 نفر رسیده است.
اردوگاههای آوارگان فلسطینی در اردن عبارتند از:
اردوگاه اربد، الزرقاء، حطین، الوحدات، الحین، حیفکین، مادبا، الخنه،
الحصن، (عزمی المفتی) جرش، سوف، بقاع، و اردوگاه زیزیاد معروف به الطابیه.
در حالی که بقیه آوارگان موجود در اردن، در شهرهای بزرگ به ویژه امان،
الزرقا، الوصفیه و اربد زندگی میکنند.
وضعیت آوارگان در اردن به مراتب
بهتر از سایر کشورهای میزبان میباشد، اما پایین بودن بهداشت، بالا بودن
میزان بیکاری و فقر و سطح پایین آموزش از معضلات جامعه فلسطینیهای حاضر در
اردن است.
مذاکرات سیاسی در سایه بحران آوارگی
در
مذاکرات سیاسی خصوصاً مذاکرات صلح اعراب و رژیم صهیونیستی، آوارگی
فلسطینیان یکی از عوامل چالشزا بر سر راه تداوم گفتگوها تلقی میشده است.
هرچند برای حل این مسأله راهحلهای مختلفی پیشنهاد میشود که بعضی از آنها منصفانه و تعدادی هم فقط یک برنامه سیاسی بود.
حضور آمریکا در خاورمیانه با انگیزه نجات صهیونیسم
بی شک حضور نظامی آمریکا در منطقه خاورمیانه دارای یک هدف مهم بوده است و آن حفظ موجودیت نامشروع رژیم اشغالگر قدس است.
حضور
نظامی در خلیج فارس به بهانه جنگ ایران و عراق و حمله صدام به کویت،اشغال
عراق و افغانستان از مواردی است که در چارچوب تلاش برای بقای رژیم
صهیونیستی قابل تعریف است.
بیداری اعراب مسلمان و فرصت طلبی صهیونیستها
جنبشهای
اخیر در تونس، مصر،یمن، بحرین و اعتراضات مردمی در اردن،عربستان،عمان و
کویت،شرایط خاصی را در منطقه به وجود آورده است که میتواند منجر به
طمعورزی و سوء استفاده صهیونیسم و حامیان آن شود.
در روزهایی که
خیزشهای مسلمانان در کشورهای عربی،به کانون توجه همه مسلمانان و شاید
تمام مردم جهان بدل شده است، رژیم صهیونیستی و آمریکا احتمالا درصدند تا با
سوء استفاده از اوضاع تمام تلاش خود را برای بهبود وضعیت رژیم صهیونیستی
انجام داده و با اجرای توطئه تجزیه کشور مسلماننشین اردن،اشغالگران قدس
را از ورطه سقوط نجات دهد.
البته مذاکرات متعدد میان سران خائن عرب با رژیم صهیونیستی، در ادوار مختلف برگزار و در نهایت نیز منجر به تأسیس تشکیلات خودگران شد. هدف صهیونیستها و همپیمانان آنان از موافقت با تأسیس این تشکیلات، به بن بست رساندن مبارزات فلسطینیها بود؛ هدفی که ابتدا قرار بود از مذاکرات سازش میان سران عرب و اشغالگران قدس برای آنها حاصل شود.
اما اکنون و در موقعیت کنونی با وجود شعلهور شدن آتش خشم ملتهای عرب مسلمان علیه حاکمان وابسته خود، به نظر می رسد صهیونیسم بینالملل عرصه را برای به ثمر نشاندن اهداف پلید خود، مناسب و مساعد دیده است و از راه تجزیه کشور اردن قصد دارد تا به آرزوهای شوم خود جامه عمل بپوشاند.
به گمان آنان در صورت توفیق این طرح می توان با بیرون راندن مردم فلسطین از سرزمین خود و اعطای بخشی از خاک اردن به آنان از خطر کنونی نجات یافت. البته هنوز جزئیات این طرح و نقش کشورهای عربی منطقه در آن افشا نشده است.
بر این اساس گفته می شود هشدار اخیر دکتر محمود احمدینژاد در این باره، نتیجه تدبیر و موقعیت سنجی وضعیت کنونی منطقه بوده است.
شبکه ایران
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com