ترکه‌های بی انصافی بر قامت یک استعداد

به گزارش بولتن نیوز؛ عبدالصمد ابراهیمی وکیل مهدی طارمی یادداشتی درباره شرایط این بازیکن نوشت كه این یادداشت را می‌خوانید:
اول: اين نوشتار موضع من به عنوان يك هوادار است نه وكيل مهدي طارمی. توضيح تكميلی اينكه از روزی كه مهدی از تركيه برگشته مجموعا سه بار همديگر را ديده‌ايم.يك بار خيلی اتفاقی در باشگاه كه همراه خانواده مرحوم نوروزی براي پيگيری طلب او آمده بود، يك بار درب منزل خودمان كه شناسنامه‌اش نزد من بود و آمد بگيرد و يك بار هم منزل خودش براي پيگيری يك كار حقوقی. بعيد می‌دانم تعداد تماس های تلفنی‌مان هم بيشتر از پنج بار بوده باشد پس تصور عبثی است كه گمان كنيد تمام طول روز را كنار مهدی هستم و حالا هم از روی رفاقت اين كلمات را كنار هم می‌چينم. به جای نام مهدی هر اسم ديگری را می‌توان در اين سطرها جای داد.

دوم: امروز سيل هجمه‌ها به سمت مهدی طارمی روان است. اديبان و معلمان اخلاق، تركه تنبيه به دست گرفته‌اند و بر پيكرش شلاق می‌زنند به رسم ديرينه‌ای كه ديروز و ديروزها مجتبی محرمی و مجاهد و علي نيكبخت و پيام صادقيان و محمد عباس‌زاده را نواخته‌اند و نواخته‌ايم.نه از كردار آنهايی كه نام بردم اطلاعی دارم و خدای ناكرده با اين جملات قصد دارم اتهامي را متوجه آنها كرده باشم و نه در قالب قياس طارمی را مسافر مسيری كج بدانم كه به گمانم مهدی هنوز همان پسر ساده دلی است كه روزی درخشش الماس گونه‌اش چشم علی دايی را گرفت و ره صد ساله را يكساله رفت.نه؛صرفا قصدم يادآوری پيشينه‌مان در حمله به داشته‌هايمان است. ما اولوالعزم های سرازير شده از آسمان داريم به كجا می‌رويم؟ ردای ربانيت‌مان را از كدام حجره الهی برتن كرده‌ايم و نعوذبالله گوشه كتاب وحی‌مان نوشته‌ايم هوالغافل و سزوار اين همه سرزنش!
حمله به يك جوان مستعد بيست و چهار ساله با كدام مستند و ادله؟ عزيزی كه طارمی را نقد كرده و ترديدی ندارم از سر دلسوزی بوده آيا شاهد شب بيداری‌های طارمی و پياده روی شبانه‌اش بوده؟ به اين انديشيده‌ايم بيان "شنيده ها" چه هجمه‌ای عليه اين بازيكن ايجاد می‌كند؟ تصور كرده‌ايد خانواده‌اش در دور دست‌ترين نقطه از پايتخت با خواندن اين جملات چه وضعی دارند؟ به كدام گناه؟اينكه توپ‌هايش تبديل به گل نشده؟ گلزن‌تر از او با كمترين فشار روحی و روانی چند گل زده‌اند؟
براي اينكه طارمی بتواند گلزن ايده‌آلی باشد چه كرده‌ايم؟ فوتبال خودرو و خودآموخته‌اش را در همه اين سال‌ها چقدر صيقل داده‌ايم و نواقصش را برطرف كرده‌ايم؟چگونه می‌شود كه تا طارمی گل می‌زند آن را به سبب نكاتی می‌دانيم كه به او يادآوری كرده‌ايم و تا راه توپش به سمت خارج از چارچوب پايش را به چوب فلك می‌بنديم و معلمی را از ياد می‌بريم؟
بزرگ سپيد مويی كه حرمتش مرا وادار می‌كند تمام قد مقابلش تعظيم كنم از فرهنگ غنی پرسپوليس و عدم تطابق فرهنگی طارمی با اين فرهنگ سخن گفته به نوعی كه انگار تنها "پسر نوح" پرسپوليس مهدی طارمی است. نمی‌خواهم همه ديروزها را مرور كنم و اشتباهات ديگران را فهرست نمايم كه قياس با اشتباهات ديگران خود بزرگ‌ترين اشتباه است اما طارمی در بيست و يك سالگی از ليگ يك به پرهوادارترين تيم آسيا آمده است. او از نقطه‌ای محروم كه مردمان با صفا و صادقش اغلب در پی رزق حلال زير آفتابی كه سيلی به صورت‌شان می‌زند و دل به دريا می‌زنند به پايتختی آمده كه همه می‌دانيم چه دام و تله و خندق‌هايی براي اينگونه جوانان دارد. در ديار ما بوشهر، ما جنوبی‌ها اگر كسی بلغزد دستش را می‌گيريم، به ما پا گرفتن نياموخته‌اند.
برای حفظ او كه امانتی در دست ماست چه كرده‌ايم؟ نشستيم و زيرچشمی قدم‌هايش را در پياده‌روی شبانه شمرديم و ضرب‌در تعداد موقعيت‌های از دست رفته‌اش در بازی‌ها كرديم و درمورد عدم تطابق فرهنگی‌اش با فرهنگ پرسپوليس گفتيم و ازاخلاق‌مداری جذر گرفتيم؟همين؟ به هر دانشگاه و مدرسه‌ای كه بروی تدريس و آموزش وظيفه استاد و معلم است. فرهنگ غنی پرسپوليس و حتی استقلال را كدام‌مان برای اين جوان‌ها تدريس كرديم؟ كدام‌شان می‌داند دهداری اولين سرمربی تاريخ پرسپوليس بود و همين چند روز قبل سالگردش را پشت سر گذاشتيم بی‌آنكه يادی از او در سايت باشگاه شود يا در همين بازی آخر با پيكان، عكسی از اين بزرگ‌مرد جنوبی مبارز با بازيكن‌سالاری را دست يكی از اين بازيكنان بدهيم؟ از تك تك بازيكنان بپرسيد مقبره دهداری در كدام قطعه بهشت زهراست و كنار او كدام پيشكسوت آرميده. اگر 5 نفر دانستند مرا در همان قطعه دفن كنيد. عمو؛ كدام فرهنگ را برايشان تدريس كرده‌ايم كه حالا از جزوات تدريس نشده امتحان می‌گيريم و رفوزه میكنيم و خلاص؟! كدام پيشكسوت را در هر بازی سر ميز شام آورديم تا ده دقيقه از ابهت اين فرهنگ حرف بزند؟ كدام‌شان می‌داند پرسپوليس بزرگ‌مردی فرهيخته چون خود شما داشته كه رخت ديپلمات هم بر تن كرده‌ايد؟ موزه تاريخ و فرهنگ‌مان كجاست عمو؟
اين تركه‌ها را قبلا به پيكر خيلی‌ها زده‌ايم!به گمانم مقصد اين احرام بر تن كرده‌ها كعبه نباشد كه اگر بود در مورد قبلي ها صدق مي كرد.ذبح و تشييع و تدفين استعدادها كار سختي نيست. براي احيا و آموزش چه داريم؟
سوم: هرچه گفتم و نوشتم اگر جفايي به قامت بلند عزيزان پيشكسوت بوده باشد سرم را به نشانه شرمساري پايين مي اندازم و پوزش مي طلبم كه اگر اينجا درد دل نكنم درد دل ها تلنبار مي شوند.