اولویت‌های قرآنی یک وزیر تازه نفس

به گزارش بولتن نیوز، روز گذشته مهم‌ترین خبری که تمامی رسانه‌ها به هر نحوی سعی در انعکاس گوشه‌ای از آن را داشتند، جلسه رأی اعتماد به سه وزیر پیشنهادی دولت برای ترمیم کابینه بود. سه چهره‌ای که طی روزهای گذشته، حجم زیادی از اخبار رسانه‌ها را به خود اختصاص داده بودند تا سرانجام در یازدهمین روز آبان ماه سه وزیر پیشنهادی دولت یازدهم به مجلس، رأی اعتماد خود را از مجلس‌نشینان دریافت کنند و هر کدام راهی محل کار خود شوند تا ماه‌های باقی مانده از عمر دولت یازدهم را به رتق و فتق امور بگذرانند. 

در بین این سه وزارتخانه نیز سند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نام «سیدرضا صالحی امیری» خورد تا اگر بتواند از فردای همان جلسه رأی اعتماد به جنگ هفت خوان ولنگاری‌های فرهنگی برود.

در این یادداشت به دنبال فهرست ولنگاری‌های فرهنگی که البته خود نیاز به پردازش‌های بسیار دارد، نیستیم، دغدغه برگزار شدن یا نشدن کنسرت‌ها همچون برخی که بسیار از آن دفاع می‌کنند نیز نداریم و نگران این نیستیم که در فلان گوشه کشور برگزار می‌شود یا نه، اگر هم نگران باشیم در اولویت‌های بعدی قرار دارد و نگران بازگشت یا عدم بازگشت بازیگران به «جم» رفته که طی روزهای اخیر صحبت‌های زیادی در مورد آنها شده بود نیز نیستیم، این یادداشت می‌خواهد فهرستی از کارها و فعالیت‌های قرآنی زمین مانده در زمان تصدی وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی را فهرست کند تا اگر اولویت‌های سینمایی و هنری و موسیقی و ... اجازه دادند نگاهی هم به آنها انداخته شود. فهرستی که البته به کوتاهی صدای جامعه قرآنی در رساندن صدای رسای خود به گوش مسئولان است. 

اولین چیزی که در این فهرست و در صدر آن قرار می‌گیرد، چیزی جز تجلیل از خادمان برگزیده قرآنی نیست، خادمانی که از سال قبل عادت کرده‌اند، تا با تعویق‌های چندماهه، مراسم تجلیل‌شان به شکلی نه آنچنان درخور برگزار شود. حقیقت امر این است که اگر وزیر محترم جدید، پای صحبت تعدادی از آنها بنشیند، گلایه‌های بسیار زیادی از بی‌توجهی‌ها خواهند داشت.

خادمانی که قرار است بعد از سال‌ها نشستن پای رحل قرآن و زانو زدن در محضر آیات الهی اندکی مورد مهر مسئولان قرار گیرند و با انتخاب شدن به عنوان خادم برگزیده پس از عبور از فیلترهای بسیار زیاد، به عنوان الگوهای اثرگذار برای جوانان معرفی شوند، حالا دوسالی می‌شود که کمتر سراغی از آنها گرفته شده و رفته رفته به فراموشی سپرده می‌شوند. 

حالا اما چشم پیشکسوتان قرآنی نام آشنا و گمنام به وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی است تا در اولین فرصت، مراسمی در شأن خادمان قرآنی و با حضور بالاترین مقام اجرایی کشور که سنتی دیرینه در این مراسم است و نشان خادمی خود را از دستان رئیس جمهور دریافت می‌کنند، تدارک ببیند. سنتی که البته از سال گذشته نادیده گرفته شده و حتی به فراموشی سپرده شده است. 

صندوق حمایت از فعالان قرآنی، دومین خواسته جامعه قرآنی از وزیر تازه نفس است، صندوقی که چندین سال است وعده راه‌اندازی آن داده می‌شود و هر بار وعده راه‌اندازی آن به سال بعد و بعد موکول می‌شود، سال‌هایی که حالا شاید عدد آن به عمر یک دولت هم رسیده باشد، اما هنوز خبری از تحقق آن نیست. 

صندوقی که تنها مشکل آن، منابع مالی است و اگر بود همین منابع تا به حال بارها راه‌اندازی شده بود، همین صندوق، می‌تواند بسیاری از مشکلات قرآنی‌ها را که اتفاقاً این روزها کم هم نیستند، برطرف کند. مشکلاتی که تنها یکی از آنها بیمه فعالان قرآنی است، فعالانی که به دلیل نبود این صندوق به حالتی سرگردان مانند درآمده و نمی‌دانند، سرانجام چه خواهد شد و تا چه زمانی باید از قیف وارونه‌ای که صندوق بیمه هنرمندان برای آنها در نظر گرفته است، رد شوند. 

فعالان قرآنی چندسالی هست که از طریق صندوق هنرمندان بیمه می‌شوند، صندوق بیمه هنرمندان نیز که به دلیل تعداد زیاد اعضاء به حجم بالایی از بدهی به سازمان تأمین اجتماعی رسیده است، به هر بهانه‌ای به دنبال خالی کردن شانه از زیر این بار است و قیفی وارونه برای ورود فعالان قرآنی و عضویت آنها در صندوق متبوعشان نهاده‌اند تا شاید با استفاده از آن کمترین تعداد از فعالان قرآنی بتوانند به عضویت صندوق در بیایند. بحث تعداد زیاد اعضای صندوق هنرمندان و ناتوانی آن از پرداخت حق بیمه‌ها باعث شده تا شاهد سخت‌گیری‌هایی در مورد فعالان قرآنی و تنگ‌تر کردن دایره آنها با درست کردن شاخص‌های جدید، باشیم.

سومین موضوعی که انتظار می‌رود وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی بیش از اسلاف خود به آن توجه داشته باشد، حضور در جلسات شورای توسعه فرهنگ قرآنی است، جلساتی که تدارک دیده می‌شود تا تصمیمات کلان قرآنی در آن اتخاذ شود، اما هر بار به دلیل عدم حضور وزرا و نیز برخی مسئولان رده بالایی که عضو این شورا هستند به تعویق می‌افتد تا گاه شاهد تعویق‌های مکرر این جلسات باشیم.

جلساتی که هر دو ماه یکبار برگزار می‌شود و مدت زمان آن شاید کمتر از سه ساعت نیز باشد، این مهم را به ذهن تداعی می‌کند که آیا حق فعالیت‌های قرآنی کشور این نیست که وزرای عضو شورای توسعه که یکی از آنها وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی است از ۱۴۴۰ ساعتی که در طول دو ماه می‌گذرد سه ساعت را به قرآن و جلسات قرآنی و دفاع از طرح‌های قرآنی اختصاص دهند. 

نکته جالب، اینجاست که هر سه وزیری که روز گذشته موفق به کسب رأی اعتماد از مجلس شدند، عضو شورای توسعه فرهنگ قرآنی هستند، نگاهی گذرا به حضور این سه وزیر در جلسات شورای توسعه فرهنگ قرآنی خالی از لطف نخواهد بود. سه وزیری که در بین آنها وزیر ورزش و جوانان بدون حضور حتی در یک جلسه شورای توسعه – بر اساس آمار تا پایان سال ۹۴ – رکورددار غیبت در جلسات قرآنی است. 

وزیر آموزش و پرورش نیز در ۴۰ درصد جلسات حضور داشته و البته در تمام جلساتی که در سال ۹۴ برگزار شده است هیچ حضوری نداشته است، وزیر ارشاد نیز تاکنون در ۳۶ درصد جلسات شورا حضور یافته است و البته از نیمه دوم سال ۹۳ تا پایان سال ۹۴ که حدود هشت جلسه برگزار شده است، هیچ حضوری نیافته است.   

فارغ از همه این بحث‌ها دوازدهمین میراث‌دار صندلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اگر می‌خواهد اندکی متفاوت از اسلاف خود گام بردارد باید علاوه بر مدنظر قرار دادن این سه اولویت کاری، جلسات بسیار بیشتری را با قرآنی‌های کشورمان داشته باشد، تا شاید اندکی فرهنگِ در آستانه از ریل خارج شدن به مسیر خود بازگردد. 

سه برنامه‌ای که مطمئنا از عهده معاونت کم سن و سال قرآن و عترت به تنهایی ساخته نیست و ورود و حمایت و البته پیگیری شخص وزیر را می‌طلبد.

منبع: خبرگزاری قرآن