رفع مشکل بیکاری با توان داخلی حل شدنی است

با توجه به آمارهای بیکاری که در کشور اعلام شده و اقداماتی که دولت در این زمینه انجام داده چه زمانی می توانیم شاهد افزایش اشتغال باشیم؟
ابتدا باید عرض کنم که کاهش نرخ بیکاری یکی از دستاوردهای مهم برای تمام مسئولان و خواسته اکثر آنهاست، اما رسیدن به این مهم نباید مانع از دیدن واقعیات و یا استفاده از راهکارهایی غیر اصولی آن هم در شرایط مهم و حساس فعلی باشد. به این دلیل که هرگونه اشتباه در حوزه اقتصادی می‌تواند، دیگر بخش‌ها را تحت تأثیر خود قرار داده و راهی برای نفوذ بیگانگان به کشور باشد.
در شرایط فعلی عامل اصلی بیکاری چیست؟
از دید برخی سیاست‌گذاران و دست‌اندرکاران ایجاد اشتغال، منفی شدن روند ایجاد شغل در ایران ارتباط نزدیک و مستقیمی با تحریم و رکود موجود در اقتصاد کشور داشته است. اما امروز یکی از پیش‌فرض‌های مهم از نظر آنها یعنی تحریم‌ها برطرف شده پس اکنون عامل دیگر یعنی رکود به عنوان اصلی‌ترین دلیل افزایش نرخ بیکاری همچنان باقی مانده است.
دولت اخیرا قصد دارد با جذب سرمایه های خارجی بخشی از این مشکل را رفع کند. نظرتان در این باره چیست؟
مسئولان و دست‌اندرکاران بخش اشتغال ایران براین باورند که سرمایه‌گذاری و ایجاد رونق اقتصادی می‌تواند عاملی در افزایش فرصت‌های شغلی باشد که البته نگاه و تحلیلی درست هم به نظر می‌رسد؛ اما رها کردن این تیر که قرار است دو نشان را هدف بگیرد نیازمند زیربنایی است که باید به آن توجه ویژه داشته باشیم. ولی قبل از بررسی این زیربنا لازم است به این نکته اشاره شود که هنوز اقتصاد ایران از شرایط تجارت آزاد در بازارهای بین المللی برخوردار نیست و نمی‌تواند از مزایای آن بهرمند شود و در شرایط فعلی هنوز هم امکان کارشکنی از سوی بیگانگان وجود دارد.

زیرساخت‌های مورد نیاز کشور برای ایجاد رونق اقتصادی و اشتغال‌زایی چیست؟
امروز اقتصاد کشور مقام سازی نشده و سمت و سوی واردات به گونه‌ای شکل گرفته است که دوباره درصورت شیطنت کشورهای غربی با چالش تولید و به دنبال آن کاهش اشتغال مواجه خواهیم شد. به همین دلیل باید نسبت به اجرای فرمایشات مقام معظم رهبری یعنی اقتصاد مقاومتی جدی‌تر وارد شویم.
برای ایجاد رونق نباید صرفاً به سرمایه‌های خارجی چشم داشته باشیم چون براساس آمار بیش از هزار هزار میلیارد تومان حجم نقدینگی در بازار ایران است و می‌توان با استفاده از روش‌های دقیق و علمی، این میزان نقدینگی داخلی را به تولید هدایت کنیم. چون درصورت تکیه صرف به سرمایه‌های خارجی صرفاً مشکلات امروز را به آینده انتقال داده‌ایم نه اینکه بطور کلی مشکلات برطرف شده باشد.