تمام مسائل به دست دانشگاه است

بولتن نيوز:‌دانشجويان در هر كشوري نماد بالندگي و پيشرفت محسوب مب‌شود. اين موضوع در دين و فرهنگ ما كه نشأت گرفته از اسلاميت و ايرانيت است اهميت صد چندان دارد. به همين دليل است كه در در كلام رهبران انقلاب اسلامي هميشه از دانشجو تكريم و تجليل شده و وظايف سنگيني بر عهده‌ي آنان نهاده‌اند. در زير برخي از وظايف دانشجويان از منظر حضرت روح‌الله (ره) مي‌آيد:

مقدرات آینده به دست دانشجویان:

دانشجوها ذخاير اين ملت هستند، مقدرات مملكت ما در آتيه به دست دانشجويان امروز است، يعنى در هر رشته‏اى كه باشند، در رشته حقوق باشند يك نحو مقدرات در ساير رشته‏ها هم شئونات مختلفه كشور در دست دانشجويان است كه آتيه كشور را آنها بايد اداره بكنند چنانچه معلمين تربيت كننده اشخاصى هستند كه آنها بايد مقدرات مملكت را به دست بگيرند، يعنى سعادت يك مملكت كليدش به دست معلم است و به دست دانشجو. اول معلم كه بايد تربيت كند قشرهاى جوان را و بعد خود جوانها كه بايد مملكت را اداره كنند، بنابراين هر مملكتى در عالم، هر كشورى در عالِم موجوديتش بسته است به دست دانشجو و معلم. (صحيفه،ج7، ص254)

اصلاح جامعه در گرو اصلاح دانشگاه:

ما اگر دانشگاهمان اداره نشود، كارمان زار است! دانشگاه، تمام مسائل به دست دانشگاه است. يعنى اين دو تا قطبِ دانشگاه و روحانى همه مقدرات مملكت تو مشت اينهاست. دانشگاهى، دانشجو، چه دانشجوى قديمى، چه دانشجوى جديد، همه مسائل توى دست اينها بايد حل بشود. اينها قوه متفكره يك ملت هستند. اگر دانشگاه را ما سست بگيريم و از دست ما برود، همه چيزمان از دستمان رفته است. يك مسئله‏اى است كه نبايد شما بنشينيد كه من عمل بكنم؛ و نه من هم بايد بنشينم كه شما تنها. ما هر دو بايد دست به دست هم بدهيم، آنقدرى كه من مى‏توانم من انجام بدهم آنقدرى كه شما مى توانيد شما انجام بدهيد. جوان هستيد، در مقابلشان بايستيد؛ صحبت كنيد؛ حرف بزنيد. اشخاصى كه مى‏توانند در آنجا بيايند حرف بزنند، برويد پيدايشان كنيد برداريد برويد، دعوتشان كنيد به دانشگاه. (صحيفه،ج8ص 141)

دانشجو مصلح جامعه

شما قشر دانشجو ...هم شما بزرگ هستيد و بزرگوار و هم شما مسئول هستيد و ملتفت باشيد كه اين مسئوليت را، اين بارى كه به دوش شما آمده است، خواهى نخواهى به دوش شما و به دوش همه اين مسئوليت آمده است، و خداى تبارك و تعالى از شماها انتظار اين معنا را دارد كه شماها تربيت كنيد جامعه را، و اين يك خدمت بزرگ است كه اگر خوب انجام بگيرد اين خدمت اينقدر ارج دارد كه نمى‏توانيم ما تعريفش را از عهده برآييم. و اگر خداى نخواسته بد انجام بگيرد، فسادش آنطور است كه عالَم فاسد مى‏شود، اگر عالِم فاسد بشود اينطور نيست كه مثل يك آدم عادى است كه اگر فاسد شد خودش فاسد است، اين مرضى مسرى است، سارى است، فساد عالِم سرايت مى‏كند به همه قشرها، من خودم ... كه سابقاً يكوقتى مى‏رفتم بعض از شهرها را مى ديدم كه مردمش صالحند. (صحيفه،ج‏7، ص: 256)

تحصيل همراه با تهذيب:

إذَا فَسَدَ العَالِمُ فَسَدَ العَالَمُ‏. اين «عالِم» من نيستم؛ شما هم هستيد؛ همه‏مان هستيم. شما همه جزء علما هستيد، كه اگر چنانچه خداى نخواسته فاسد باشيد، عالَم را به فساد مى‏كشيد؛ و اگر صالح باشيد، عالَم را به صلاح مى‏كشيد. صلاح و فساد يك جامعه به دست مربيهاى- آن هست- آن جامعه هست. و آن مربيها شماهاييد. (صحيفه،ج 7،ص 470)

حوزه و دانشگاه:

شما و طبقه روحانيين كه هر دو يك شغل داريد؛ هر دو شغل واحد داريد؛ و مع الأسف اين دو قشر را كه مربى جامعه هستند دستهاى ناپاك از هم جدا كرد. ما تا حالا با آقايان روبه رو نمى‏شديم. يعنى شما از ما فرار مى‏كرديد، ما هم از شما، شما ما را قبول نداشتيد؛ ما هم شما را قبول نداشتيم. شما براى ما يك چيزى مى‏گفتيد؛ ما هم براى شما يك چيزى مى‏گفتيم. من نه از «شما» مقصودم اين افراد است؛ و نه از «ما» مقصودم خودم هستم. لكن قشرها اينطور شده بودند، مى‏رفتند توى دانشگاهها به دانشجو و به استاد و به غير استاد و به همه يك صورت بسيار زيباى ظاهرى ارائه مى‏دادند: اين آخوندها مرتجعند! اينها مى‏خواهند ما را برگردانند به آن عصر حجر! (صحيفه،ج7ص469)