کارل لندشتاینر که بود و چه کرد

به گزارش بولتن نیوز،از آن زمان به بعد، انتقال خون ایمن تر شده است. فعالیت های لندشتاینر امکان تعیین گروه های خونی را فراهم کرد و به ما امکان داد انتقال خون را با اطمینان بیشتری انجام دهیم. وی به خاطر این کشف بزرگ جایزه نوبل پزشکی سال ۱۹۳۰ را به خود اختصاص داد. مخلوط کردن خون دو فرد ممکن است به تجمع اجزای خون در کنار یکدیگر منجر شود. در این حالت خون " کپه کپه" به نظر می‌رسد. گلبول های قرمزی که کنار هم جمع شده‌اند می‌توانند باعث واکنش های خطرناکی در بدن شوند. این واکنش‌ها می‌توانند نتایج مرگ باری داشته باشند. لندشتاینر کشف کرد که کپه کپه شدن خون زمانی رخ می‌دهد که فرد دریافت کننده خون، پادتن ضد گلبول های فرد دهنده را در خون خود داشته باشد.

کارل لندشتاینر در ۱۴ ژوئن ۱۸۶۸ در وین به دنیا آمد. پدرش، لئوپولد لندشتاینر، دکتر حقوق، روزنامه نگار و ناشر روزنامه، وقتی که کارل شش ساله بود، فوت شد. و بعد از فوت پدر، مادرش، فانی هس، سرپرستی او را بر عهده گرفت. پس از پایان مدرسه، لندشتاینر پزشکی را در دانشگاه وین خواند، او در سال ۱۸۹۱ در این رشته فارغ‌التحصیل شد. او هنگامیکه دانشجو بود، تحقیقات بیوشیمیایی را آغاز کرده بود و در سال ۱۸۹۱ مقاله‌ای درباره تاثیر رژیم غذایی در ترکیب خاکستر خون منتشر ساخت. او برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر از شیمی پنج سال در آزمایشگاه‌های Hantzsch در زوریخ، امیل فیشر در وورتسبورگ و Bamberger E در مونیخ به سر برد.

او پس از بازگشت به وین، مطالعات پزشکی خود را در بیمارستان عمومی وین از سرگرفت. او در سال ۱۸۹۶ دستیار ماکس فون در موسسه بهداشت وین شد. او در این زمان به مکانیسم ایمنی بدن علاقه‌مند شد. از سال 1898 تا 1908 او از پست معاون در گروه پاتولوژی دانشگاه علوم تشریح وین، به استاد A رسید.

Weichselbaum، شخصی که علت مننژیت باکتریایی را کشف کرده بود، به همراه Fraenckel، pneumococcus (میکروب سینه پهلو) را کشف کردند. در این زمان لندشتاینر مشغول به کار بر فیزیولوژی بیماری morbid و ترجیحاً بر آناتومی این بیماری بود.

تا سال ۱۹۱۹، پس از بیست سال کار بر روی پاتولوژی آناتومی، لندشتاینر با تعدادی از همکارانش مقاله‌های بسیاری از یافته‌های خود درخصوص تشریح بیماری و ایمونولوژی منتشر کرده بودند. او حقایق جدیدی در مورد ایمونولوژی سفلیس کشف کرد و ان‌ها را به دانسته‌های reaction Wassermann افزود. او همچنین نشان داد که علت فلج اطفال می‌تواند با تزریق مواد آماده شده توسط سنگ زنی نخاع از کودکانی که از این بیماری مرده بود به میمون‌ها منتقل می‌شود. کمبود میمون‌ها در وین باعث شد او برای آزمایش‌های بیشتر به انستیتو پاستور در پاریس برود. کار او در انجا، همراه با Flexner و Lewis انجام می‌شد.

لندشتاینر سهم زیادی در هر دو آناتومی پاتولوژی، بافت شناسی و ایمنی شناسی، که همه نشان می‌دهد، نه تنها مراقبت دقیق او را در مشاهده و توضیحات، بلکه درک بیولوژیکی است. اما نام او همیشه برای کشف برجسته خود را در سال ۱۹۰۱ در خصوص گروهای خونی برای همیشه باقی خواهد ماند. در سال ۱۹۳۰ جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی به خاطر این کشف عظیم به او داده شد.

در سال ۱۸۷۵ Landois گزارش داد، هنگامی که خون حیوانات دیگر به انسان تزریق می‌شود، این گلبول‌های خون خارجی منعقد می‌شود و در رگ‌های خونی انسان با رهایی از هموگلوبین شکسته می‌شود. در ۱۹۰۳-۱۹۰۱، لندشتاینر اشاره کرد که ممکن است واکنش مشابه رخ دهد هنگامیکه خون از یک فرد انسان به انسان تزریق می‌شود، ولی این واکنش با خون حیوانات رخ نمی‌دهد، اما باخون یک انسان دیگر، ممکن است شوک، زردی و هموگلوبینوری (Hemoglobinuria) رخ دهد.

با این حال پیشنهادهای او، مورد توجه قرار نگرفت. تا زمانی که، در سال ۱۹۰۹، او گروهای خونی را در چهار گروه A، B، AB و O طبقه بندی کرد. لندشتاینر پیش از این، در ۱۹۰۱-۱۹۰۳، پیشنهاد کرد که تعیین ویژگی‌های گروه‌های خونی ارثی هستند. بخش عمده‌ای از کار بعدی که لندشتاینر و دانش آموزانش انجام دادند در خصوص گروه‌های خونی و ایمونولوژیک در وین انجام نشد، اما در نیویورک توسط انها انجام شد. شرایط در سال ۱۹۱۹ در وین به گونه‌ای بود که کارهای آزمایشگاهی بسیار دشوار بود و هیچ آینده‌ای برای اتریش نبود، لندشتاینر به دادستانی بیمارستان کوچک کاتولیک‌های رومی در لاهه انتخاب شد. در اینجا (۱۹۱۹-۱۹۲۲) از او دوازده مقاله، در رابطه با haptens منتشر شده است. وقتیکه کارش در هلند به اتمام رسید با خانواده‌اش به نیویورک رفت. در انجا او، با همکاری با لوین و وینر، کار بیشتر بر روی گروه‌های خونی که تا حد زیادی برای گسترش تعداد این گروه‌ها بود انجام داد، و این کار، منجر به کشف عامل RH در خون، که مربوط به خون انسان بود، شد.

لندشتاینر تا آخر عمر خود را، صرف بررسی گروه‌های خونی وآنتی ژن، آنتی بادی و سایر عوامل ایمونولوژیک که در خون رخ می‌دهد، کرد. وی در سال ۱۹۱۶ با Helen Wlasto ازدواج کرد و حاصل این ازدواج دکتر E. Landsteiner است.