خوک و گاو

این داستان من رو به یاد چیزی انداخت .( البته ربطش تو قدردانستن هست ) تو دوران دانشجویی دوستی داشتم که 4 سال هم اتاقی بودیم خیلی به درد هم خوردیم , اون رتبه اول کلاس و ادم باهوش و مثبتی بود ,و من از داشتنش خوشحال و مفتخر بودم ما همشهری نبودیم و بعد از دانشگاه از هم دور شدیم و درگیر زندگی خودمون شدیم ولی کم و بیش در تماس بودیم .بعد از 3 سال من رفتم به دیدنش ولی اون خیلی عوض شده بود وقتی بهش گفتم , گفت آدم تو زندگی موقعیتهای مختلفی رو تجربه میکنه و قرار نیست همیشه همه چیز ثابت بمونه ...تو این مدت هر کدوم پیشرفتهایی تو سطح زندگی و کاریمون داشتیم و من این رو قبول دارم که پیشرفت لازمه زندگیه سالم هست و حرفش رو قبول کردم ولی این برام قابل هضم نیست که با بالا رفتن سطح زندگی بخوام گذشته و رابطه های قدیمی رو فراموش کنم هرچند اون ادم قدیمی الان پایینتر از من باشه , به هر حال زمانی ما هردو تو یک شرایط بودیم . این مسئله یک مقدار من رو اذیت میکنه .چون خودم آدمها رو با این دید که چقدر برای من مفید باشن نگاه نمیکنم . با وجودی که دوستای جدیدی پیدا میکنم ولی رابطه های قبلیم رو بی دلیل خراب نمیکنم .نمیدونم اشتباه از فکر منه یا اون ...