خودمانیم، چرا جنس خارجی باکلاس‌تر است؟

گروه فرهنگی-اقتصاد مقاومتی که این روزها دغدغه محافل رسانه ای است، تنها راهکار خروج کشور از بحران اقتصادی در شرایط هجمه تمام عیار غربی ها به ساختار اقتصاد کشور محسوب می گردد. اقتصادی که متاثر از سال ها تحریم است باید باردیگر کمر راست کند، اما برای احیای اقتصاد ایران صرفا پای اقتصاد در میان نیست، بلکه تحقق این مهم ارتباط تنگاتنگی با فرهنگ دارد.
به گزارش بولتن نیوز،رکن اساسی اقتصاد مقاومتی تکیه بر تولیدات داخل است. تنها راه رشد و نمو تولید در داخل کشور سوگیری مصرف ملی به سمت تولید داخلی است و این فرهنگ یک کشور است که تعیین کننده میزان رویکرد مردم به مصرف کالاهای داخلی است؛ آن هم در جهانی مملو از تبلیغات اقتصادی برای کالاهای پرزرق و برقی که در سراسر جهان مشتری دارند!
ایران کشوری است که آمار بالایی از مصرف کالای خارجی دارد و البته این امر در کشورهای نفتی معمولا دیده می شود، زیرا دلارهای نفتی همیشه مشوق واردات هستند، اما سوال اینجاست؛ چرا کشوری که تحریم شده و دیگر از دلار های سرشار نفتی اش خبری نیست، همچنان بر طبل واردات می کوبد؟
این کالا خارجی است؛ اما کدام خارج؟
دکتر حجت الله عبدالملکی، عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق معتقد است: «ما سالانه هشتاد میلیارد دلار کالای خارجی مصرف می کنیم که 55 میلیارد دلار آن به صورت رسمی و بقیه آن نیز به صورت قاچاق وارد کشور می شود. این یعنی دویست و چهل هزار میلیارد تومان از منابع کشور همه ساله صرف خرید کالای خارجی می شود. باید دید این پدیده اقتصادی علتش چیست؟ عموما تصور می کنند؛ علتش بالا بودن کیفیت کالای خارجی است. در پاسخ باید گفت خیر، کمتر از سی درصد علت موضوع کیفیت است و بیش از هفتاد درصد علت تمایل به مصرف کالای خارجی، مساله ضعف فرهنگی است. در فرهنگ ما این قضیه رسوخ کرده است که آنچه در خارج از کشور تولید شده بهتر است. حتی مشاهده می شود که بعضی وقت ها فردی برای خرید به فروشگاه می رود و از کیفیت جنسی سوال می کند، فروشنده می گوید: این جنس خارجی است! و همین دلیلی می شود برای خریده شدن آن کالا و حتی فرد سوال نمی کند که این خارج کجاست؟ آیا این خارج افغانستان است یا چین یا آلمان؟ یا در مواردی دیگر مشاهده می شود به کرات که پوشاک ایرانی را با مارک خارجی در بازار عرضه می کنند تا بهتر فروش رود.»
بررسی تاریخ ایران نشان می دهد که در دوره هایی مسئولین کشور که خود دست نشانده بیگانگان بودند در کنار تبلیغات کمپانی های خارجی تلاش های زیادی برای باارزش جلوه دادن مصرف کالای خارجی در ایران کرده اند! تاجایی که استفاده از یک کالای خارجی هرچند کم ارزش نسبت به مصرف همان کالای ایرانی ولو مرغوب‌ترش فخر محسوب شود.
کار انگلیس است
دکتر عبدالملکی در این زمینه به خبرنگار ما گفت: « این خود به وضوح نشان می دهد که مشکل اصلی ما مشکل فرهنگی است نه مشکل کیفیت! نه اینکه مشکل کیفیت نداریم، مشکل داریم به ویژه در بسته بندی خیلی ضعیف عمل کرده ایم. برخی مسائل از این دست وجود دارد، اما این سی درصد مشکل است. هفتاد درصد مشکل، مشکل فرهنگی است که افراد تصور می کنند اگر کالای خارجی بخرند الزاما برد کرده اند. انگلیسی های خبیث از دهه 1310 به صورت جدی برای نهادینه کردن این مساله و جا افتادن این فرهنگ در ایران سرمایه گذاری کردند. الان ما بیش از هشتاد و پنج یا نود سال است زیر فشار شدید تبلیغات و فرهنگ سازی غربی ها هستیم برای اینکه کالای غیر ایرانی مصرف کنیم.»
فرهنگ سازی از کجا شروع شود؟
در تعمیق فرهنگ ارجحیت مصرف کالای داخلی و حتی وظیفه دینی و اخلاقی دانستن آن هیچ تلاشی همسنگ تلاش رسانه ها نخواهد بود. رسانه های مدرن اعم از تلویزیون و مطبوعات و رسانه های سنتی همچون منابر و مساجد و خطبه های نماز جمعه و ... همه و همه می توانند در این زمینه تاثیرگذار باشند و چه بسا این بار نقش رسانه های سنتی و مذهبی بیشتر هم باشد. رساندن این پیام رسول گرامی اسلام و ائمه معصومین به مردم برای ضرورت پیشگیری از تسلط اقتصادی کفار بر مسلمانان می تواند بیش از چندین تحلیل اقتصادی در کاهش رویکرد مردم به خرید پوشاک خارجی اثر داشته باشد.
تبلیغ کالای خارجی؛ تیری بر پیکر اقتصاد مقاومتی
رسانه را موثرترین ابزار عصر مدرن خوانده اند و در مثل است که تبلیغات در عصر امروز می تواند به اسکیمو هم یخچال بفروشد! پس چنین ابزاری را نباید در ترویج فرهنگ اقتصاد مقاومتی از قلم انداخت.
دکتر عبدالملکی در این باره می گوید:«مهمترین دستگاه و ابزار فرهنگ سازی رسانه است. رسانه می تواند فرهنگ را درست کند یا تخریب نماید. این نکته را نیز در حاشیه ذکر کنم که یکی از علل دشواری رشد بازار محصولات داخلی، وجود کمپین های تبلیغاتی بسیار قوی بین المللی برای برند های خارجی است. مثلا سامسونگ را ببینید با توجه به فروش بسیار زیاد وسود بسیار زیادی که دارد؛ میلیاردها دلار خرج تبلیغات می کند! در همه جای دنیا در همه شبکه های ماهواره ای بیل بوردهای شهری، نشریات داخلی و خارجی رد پایش هست. بسیار دشوار است که بتواند یک برند داخلی در تبلیغات از او سبقت بگیرد. شرکتهای داخلی صرف نظر از مساله کیفیت، در تبلیغات به شدت عقب می مانند. اینجا وظیفه و نقش رسانه های داخلی آشکار می شود که بیایند این خلا را پر کنند. به وضوح باید گفت هر تبلیغ کالای خارجی که در رسانه های داخلی از بیل بورد های شهری گرفته تا روزنامه و یا تلویزیون منتشر گردید تیری است بر بدن اقتصاد مقاومتی. و برعکس هرگاه ی کالای ایرانی معرفی گردد کمکی است به اقتصاد ملی.»
وی سه نقش عمده زیر را برای رسانه در راستای خدمت به اقتصاد مقاومتی دسته بندی می نماید:
نخست: فرهنگ سازی برای مصرف کالای داخلی در متن برنامه ها و تفهیم این موضوع که با خرید کالای خارجی دارای مشابه داخلی به اقتصاد و معیشت خودتان ضربه می زنید.
دوم: رپرتاژ غیر مستقیم برای کالاهای داخلی در متن برنامه ها
سوم:  اولویت دادن به آگهی های تبلیغاتی داخلی و یارانه دادن و ارزان کردن نرخ آگهی تولیدات داخلی
آیا رسانه های کشور به نقش خطیر خود در اقتصاد مقاومتی واقفند؟
متاسفانه شاهد این هستیم که بعضا رسانه های داخلی به جولانگاه تبلیغات کالاهای خارجی تبدیل شده اند و حتی رسانه ملی یعنی صدا و سیما نیز در برنامه های پر طرفدار و پر بیننده خود مانند برخی سریالها شخصیتهایی را به تصویر می کشد که از لوازم آشپزخانه و تلویزیون منزل تا گوشی دست و لباسهای تنشان خارجی است!
یعنی دقیقا بر عکس آنچه انتظار می رود به طور پنهان و در بطن محتوای برنامه برای مصرف کالای خارجی تبلیغ می شود. رسانه هایی که با اندکی پرداخت بیشتر به کمپین تبلیغاتی برندهای خارجی تبدیل می شوند و از هر خدمتی برای افزایش فروش این برندهای ضد تولید داخلی در کشورخود دریغ نمی کنند!
رسانه ای به نام آموزش و پرورش
شاید در پایان بد نباشد در کنار ذکر نام رسانه های مذهبی و سنتی و رسانه های مدرن همچون صدا و سیما و ... نامی هم از یک رسانه فراگیر برده شود که کمتر از آن به عنوان رسانه یاد می کنیم. رسانه ای تحت عنوان آموزش و پرورش! آری رسانه ای که اگر بخواهد و درست عمل کند فرهنگ یک ملت را به کلی اصلاح می کند و در غیر این صورت می توان آن را به نابودی بکشاند.
رسانه ای که در موارد آزمایشی با مقیاس های کوچک تر مثل موضوع فرهنگسازی ترافیک نشان داد، می تواند آموزه های خود را تا عمق خانواده ها هدایت کند! به یاد بیاوریم همین کره جنوبی که روزگاری برای آموزش دیدن شیوه های تولید در کشور در حال توسعه اش کارشناسانش را به ایران می فرستاد و امروز بر قله های توسعه یافتگی تکیه زده؛ برای تغییر فرهنگ ملی و ترغیب به مصرف داخلی و تقبیح فرهنگ مصرف کالای وارداتی از مدارس شروع کرد، تاجایی که کودکان دبستانی در کره، خانواده های مصرف کننده کالای خارجی را خائن می دانستند!
به راستی چرا آموزش و پرورش ایران در مساله اقتصاد مقاومتی کاملا رویکرد بی تفاوتی را اتخاذ کرده است؟
در پایان باید گفت و تاکید کرد که هرچند هم تلاشگران دولت و بخش خصوصی در عرصه اقتصاد بکوشند تا فرهنگ ارجحیت کالای خارجی بر کشور حکومت کند، نمی توان انتظار ایجاد اقتصادی مقتدر بر پایه تولیدات داخلی را در ایران داشت.

منبع: هفته نامه طراوت استان چهارمحال و بختیاری