همه ایران آماده محرم می شود

به گزارش بولتن نیوز، در سر تا سر شهر؛ میتوان پارچه هایی را دید که این شعر محتشم کاشانی مزین شده است :
 
 باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

کار جهان و خلق جهان جمله درهم است

گویا طلوع می کند از مغرب آفتاب

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گرخوانمش قیامت دنیا بعید نیست

این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند

گویا عزای اشرف اولاد آدم است

بوی محرم می آید... کم کم دارند شهر را سیاهه میزنند... بوی اسپند را میتوان در کوچه ها استشمام کرد...چیزی دیگر به شروع محرم نمانده است...

نذر حضرت عباس شده ام

تلاش میکند تا سیاه ای که منقوش شده با نام مبارک امام حسین (ع) را بر سر در هیات و حسینیه آویزان کند ...

منتظر میمانم ؛جدای همه سختی هایی که نصب پارچه داشت چقدر برایش لذت بخش بود ؛ حال خوبی دارد .با لبخندی از رضایت میگوید: مادرم مرا نذر حضرت عباس کرده تا نفس میکشم باید در خدمت بهترین بنده خدا باشم ..

عشق به امام حسین تمام نشدنی است

جوان دیگری نیز از چهارپایه ای که تقریبا چند متری است بالا میرود و با حال و احوال وصف ناشدنی به تعبیر خودش میگوید :عشق به امام حسین مگر عشق به همه خوبی ها نیست ?این عشق بعد از یک روز کاری خیلی می چسبد... این را میگوید و پارچه قرمز رنگی که رویش نوشته شده السلام علیک یا ابا عبدالله را به دیوار حسینیه میزند و ادامه میدهد؛از کوچکی عاشق این کار بودم حالا که بزرگتر شده ام از قبل ماه محرم چنان غم بزرگی بر دلم مینشیند که فقط زدن سیاهه بر سر در خانه آرامم میکند

از کوچه پس کوچه هاوخیابان های اصلی که میگذرم خودم را میرسانم به خیابان پانزده خرداد...چقدر زندگی در این خیابان جریان دارد ....خیابان مملو از جمعیتی است که گویی دل تنگ روضه های امام حسین هستند ..
چند هزار سال از واقعه دشت کربلا میگذرد که اینچنین کودک و بزرگ ..پیر و جوان و زن و مرد را به بازار سیاهه و بیرق وزنجیر و سنج و....کشانده است .
همچنان با خودم مرور میکنم که باز این چه شورش است .....