دکتر محمدرضا عبداله پور: از سال 1991 و تشکیل حکومت دوفاکتو در کردستان عراق، مرزهای جغرافیایی کردستان عرا ق شامل سه استان سلیمانیه ، اربیل و دهوک بودند. این تقسیمات جغرافیایی بدنبال فروپاشی حزب بعث و تا سال 2014 همچنان ادامه داشته است . اما با ظهور گروه تروریستی داعش ، قلمرو جغرافیایی کردهای عراق به استانهای نینوا ، دیالی ، صلاح الدین و کرکوک نیز تسری و به نوعی بعد از پیدایش داعش ، ژئوپلیتیک کردستان عراق ، گسترش یافته و با این توضیح که قلمرو خواهی کردهای عراق نه به سوی مرزهای شرقی خود با ایران بلکه عمق شمال عراق را نشانه رفته است . بنابراین مرزهای منطقه اقلیم کردستان در جنوب غرب تا ارتفاعات حمرین ( حد فاصل بین تکریت و کرکروک ) ، در منتهی الیه شمال غرب ، مرزهای سوریه ( مناطق ربیعه و سلسله ارتفاعات شنگال ) ، و مناطق جنوبی ( مناطق خانقین ، سعدیه و مندلی) . حریم های مذکور محلهای مورد مناقشه ای قلمرویی بین حکومت مرکزی و منطقه اقلیم بوده که در حال حاضر در قلمرو کردستان عراق جای گرفته است . به طور کلی حملات داعش به مناطق شمالی عراق نه تنها باعث در داخل عراق ، بسط زئوپلیتیکی کردستان عراق گشته بلکه یک کارکرد انسجام بخش هویتی را برای کردها درپی داشته است ، بلکه در خارج نیز باعث یک شان و پرستیز بین المللی برای کردها شده است و این در حالی است که قدرتهای منطقه ای و فرامنطقه ای نیز قبض و بسط ژئوپلیتیکی این منطقه را به شدت رصد می نمایند . این رصد از آنجا مهم می باشد که با گسترش قلمرو زمینی کردها به مناطق همرز با کشور سوریه ، کردستان عراق با پیوستگی هویتی با کانتون های کرد سوری مانند جزیره ، کوبانی و آفرین خود را در مقام یک طرف چانه زنی منطقه ای می دانند . بنابراین حضور داعش برای کردهای عراق یک تهدید – فرصت بوده که شاید تا کنون یک بازنده اقتصادی بوده ولی به طور یقین یک برنده ژئوپلیتیک است این موضوع برای همسایگان درگیر در بحران و مرتبط با داعش نیز در منطقه مزوپوتامیا صدق می کند چرا که منافع اساسی این کشورها نه رنگی ایدئولوژیک بلکه لعابی ژئوپلیتیک دارد . 
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com