حاج احمد آقا، کسی که آقازاده‌ بودن در طراز انقلاب اسلامی را به ما آموخت

گروه سیاسی ـ نمی‌دانم چرا؟ هرچند همه‌ی حوادث ناگوار باعث تلخی کام انسان می‌شود، اما حادثه‌ی دم عید، تلخی بیشتری دارد. خصوصاً وقتی یک حادثه، همه‌ی مردم یک کشور را درگیر خودش می‌کند، این تلخی دو چندان می‌شود. شاید به خاطر همین باشد که تلخی و غم درگذشت یادگار امام این قدر زیاد است و شاید برای آن‌هایی که آن را درک کرده‌اند، هیچ‌وقت فراموش‌شدنی نباشد.

به گزارش بولتن نیوز، سید احمد خمینی، معروف به حاج احمد آقا. کسی که از اول قیام پدر، عین یک پسر واقعی، کنار امام (ره) بود و در اوج سختی‌های مبارزه و یا در حساس‌ترین لحظات سال‌های تثبیت نظام، حتی یک‌بار هم نگفت که چرا من باید جوانی و راحتیم را فدای آرمان پدرم کنم؟ همان طلبه درس حوزه خوانده‌ای که در جریان حساس‌ترین امور کشور بود اما اگر پیش می‌آمد، پاچه‌ی شلوارهایش را توی جورابش گرت می‌کرد و با یک توپ پلاستیکی دولا، در جمع دوستان صمیمی، گل کوچک بازی می‌کرد.

شاید که نه، حتماً او این همه تعهد و غیرت و صمیمیت و فروتنی را که چهار ویژگی برجسته‌ی حاج احمد آقاست، از پدرش آموخته که مثل او، در شرایطی که امکان بیش‌ترین بهره‌برداری‌های شخصی وجود دارد، به همان داشته‌های دوران طلبگی اکتفا می‌کند. نه اینکه دستانش را در کثیف‌ترین رانت‌ها آلوده کرده و به بهانه‌ی سابقه‌ی مبارزتی خود و پدر، روزگار موافق را زمان پس انداز شخصی بداند.

حاج احمد آقا یکی از موقع شناس‌ترین افرادی است که جمهوری اسلامی به خود دیده و یکی از آن‌هایی ست که داشتن بزرگی روح انسانی را عملاً ثابت می‌کند. تنها کافی است تصورش را بکنید که این امین امام، بعد از رحلت بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، رفتاری از خود بروز می‌داد غیر از آنچه که بروز داده است. چه اتفاقی می‌افتاد؟

پدر که نظام سلطنتی با مکانیزم جانشینی خانوادگی را برچیده است، بعد از مجاهدت‌های فراوان از پیش عاشقان خود کوچ می‌کند. جامعه در اوج احساسات. جهان منتظر اینکه در ایران تازه انقلاب شده با کلی ادعا، چطور قرار است جانشین رهبری انتخاب شود؟ و اینکه آیا در زمان بزنگاه، این انقلابیون مدعی حاضرند سر آرمان‌هایشان بایستند یا اینکه شانه خالی کرده و به سیاقی رفتار می‌کنند که نظام برانداخته رفتار می‌کرد؟

مسلماً کوچک‌ترین ان‌قلت حاج احمد آقا می‌توانست بزرگ‌ترین آسیب‌ها را به اصل انقلاب اسلامی وارد کند؛ اما آقازاده‌ای که در مکتب امام خمینی (ره) تربیت‌یافته نه در بین کارتل‌دارهای معامله‌گر، حتی همان کوچک‌ترین ان‌قلت را هم وارد نکرد با اعتقاد و فروتنی، تصمیم نظام را پذیرفت و در جهت تقویت آن، هر کاری که توانست انجام داد. حتی یک‌بار هم نگفت من که فرزند بانی این انقلاب و نظام جدید هستم و جوانی‌ام را کنار مبارزات پدر به میان‌سالی رسانده‌ام، باید نه بیش‌ترین سهم که حداقل سهمی از نتایج انقلاب داشته باشم. چون می‌دانست قرار است چه زمانی، پاداش این همه ایثار و فروتنی را دریافت کند.

مرحوم حبیب‌الله عسکر اولادی در مورد این خصلت حاج احمد آقا نقل می‌کند که: «حاج احمد آقا نظر خودش را در مقام رابط امام و امت و مسؤولین هیچ دخالتی نمی داد. و این از دو جهت نمود خوبی داشت. یكی اینكه ایشان در ملاقات دادن به مسؤولین و امت، علیرغم شایعاتی كه از دوستان و دشمنان وجود داشت هیچ فرقی قائل نمی شد و تا حد امكان تمام مسؤولین را از هر گروه و حزبی كه بودند، در تماس با امام قرار می داد حتی اگر افراد و گروههای مخالف هم از امام ملاقات می خواستند در صورت عدم وجود مشكل امنیتی به آنها كمك می كرد تا با امام دیدار كنند.»

در نتیجه، به نظر می‌رسد نوع رفتار حاج احمد آقا در زمان درگذشت حضرت امام (ره) و مسئله‌ی جانشینی ایشان اگر بیشتر از همراهی‌های مجدانه‌ی وی در کنار پدر ارزشمند نباشد، چیزی کمتر از آن ندارد و حقیقتاً یکی از نقاط اوج و تعالی انقلاب اسلامی بوده و می‌تواند تبدیل به یک الگوی تربیتی و رفتاری برای همه‌ی آقازاده‌های نظام باشد. همه‌ی آقازاده‌هایی که مثل حاج احمد آقای صمیمی خودمان رفتار نکردند و گذشته از آلودگی‌های مالی که دامنش را گرفت، در اوج غربت رهبر نظام اسلامی، سهم خواهی کردند و دنبال دستمزد زحمت نکشیده‌ خود گشتند. درحالی‌که حاج احمد آقا در دوران تثبیت زعامت آیت‌الله خامنه‌ای و در جهت تأیید ایشان گفت:

«باید همگی پشت سر رهبری قرار بگیریم و از آرمان‌های امام و رهبر عزیز و محبوبمان، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای دفاع کنیم.» «رهبر عزیز ... بزرگواری که به دنیا نشان داد که عصر خمینی پایان‌پذیر نیست و باید برای اهداف امام از جان مایه گذاشت.» «مطمئناً امریکا چشم به کشور شما دوخته است. مطمئناً امریکا برای نابودی شما، تا آخرین نفس علیه شما اقدام خواهد کرد و لحظه‌ای شما را راحت نخواهد گذاشت. لذا شما به احترام خون شهدا و اسرا و به احترام مجروحان و مفقودالاثرهایتان باید کمربندها را محکم ببندید و پشت سر مقام معظم رهبری بایستید و از آرمان‌های امامتان دفاع کنید.»

اما آیا همه‌ی آقازاده‌ها در شرایط حساس نظام، این‌گونه به دفاع از رهبر انقلاب برخاستند؟ مسلماً همین تفاوت‌هاست که این انسان بزرگ را از دیگران متمایز کرده و او را در جایگاه الگو در نظام اسلامی قرار می‌دهد.