ادعای امارات ؛ بی اطلاعی یا خواب زدگی ؟!

امارات در ادعایی تحریك آمیز، بار دیگر جمهوری اسلامی ایران را به اشغال جزایر سه گانه متهم كرده است.

شیخ عبدالله بن زاید آل نهیان، در یک جلسه پرسش و پاسخ در "شورای ملی فدرال" در اظهاراتی کوشید جزایر ایرانی تنب و ابوموسی را نیز همانند جولان، جنوب لبنان، غزه و کرانه باختری سرزمین اشغالی بنامد و ایران را همانند اسرائیل برای اعراب متجاوز قلمداد کند.

این اظهارات از چند جهت قابل نقد و بررسی است.

نخست، مقطع زمانی طرح این اظهارات است که درست در زمانی بیان شده است که آمریکا و رژیم صهیونیستی طبق یک برنامه از پیش طراحی شده، به حملات تبلیغاتی جدید در چارچوب تهدید و اتهام علیه همه اعضای محور مقاومت دست زده اند و در این جهت ایران به حمله اتمی، سوریه به نابودی زیرساخت هایش، غزه به اشغال مجدد تهدید شده اند.

در عین حال سوریه به تجهیز حزب الله به موشک های دوربرد اسکاد، حزب الله به دست داشتن در ترور رفیق حریری و ایران نیز به توسعه موشک های قاره پیما متهم شده اند.

در چنین فضایی، تردیدی باقی نمی ماند که اظهارات اخیر وزیر خارجه امارات عربی متحده علیه ایران نیز بخشی از پروژه تبلیغاتی جدید آمریکا و رژیم صهیونیستی بوده است؛ به خصوص آنکه
نمی توان دست و نقش عوامل یهودی را در بروز بحران مالی دبی و گسترش آن به دیگر امارت های این امیرنشین نادیده گرفت.

نکته قابل تامل دیگر در طرح اظهارات وزیر خارجه امارات، به مقطع زمانی آن و اوضاع شکننده داخلی امارات عربی متحده در هر دو وجه اقتصادی و سیاسی مربوط است و از این لحاظ می توان آن را به "آتش زیر خاکستر" تشبیه کرد.

از لحاظ سیاسی، امارات عربی متحده پس از مرگ شیخ زاید، دستخوش یک سری حوادث و رخدادهای قابل تامل بوده است که نمونه اخیر آن، مرگ مشکوک شیخ احمد بن زاید، برادر امیر در جریان سقوط هواپیما در مغرب بود.

وی مدیر عامل صندوق سرمایه گذاری با 600 میلیارد دلار و یکی از سرمایه داران این کشور بوده است.

از لحاظ اقتصادی نیز گرچه بیشتر مشکلات در حوزه امیرنشین دبی متمرکز بوده، اما ابوظبی نیز از این بحران بی تاثیر نبوده است و به عللی چون پیامدهای بحران دبی و ممانعت عربستان از انتخاب دبی به عنوان مقر پول مشترک شورای همکاری خلیج فارس، جایگاه منطقه ای و بین المللی آن ضعیف شده است.

از این منظر، اظهارات وزیر خارجه امارات عربی متحده را علیه ایران می توان در چارچوب ایجاد دشمن فرضی برای پاسخ به نیازهای درونی ارزیابی کرد.

اظهارات وزیر خارجه امارات عربی متحده علیه جزایر ایرانی، از این جهت نیز قابل تامل است که نشان می دهد ادبیاتی که در این اظهارات به کار گرفته شده، ادبیات بعثی است و قبلا رژیم بعثی صدام از این ادبیات استفاده و سعی می کرد ایران را همانند اسرائیل، دشمن اعراب معرفی کند.

اکنون که امارات همانند برخی کشورهای عربی مانند یمن، اردن و مصر، میزبان بعثی های فراری شده است، لذا تاثیر این حضور را می توان در سیاست های این کشورها نیز علیه ایران مشاهده کرد.

اما از همه مهم تر اینکه اظهارات وزیر خارجه امارات عربی متحده علیه ایران در حالی تکرار می شود که افزون بر مستندات حقوقی و تاریخی موجود که ادعای این امارت را بر جزایر ایرانی رد می کرد، اسنادی که انگلیس به تازگی از آرشیو سیاسی خود آزاد کرد، بار دیگر هیچ تردیدی در مالکیت ایران بر جزایر تنب و ابوموسی باقی نگذاشت و از این لحاظ، تکرار این ادعا یا نشانه بی اطلاعی از تاریخ و حقوق، و یا نشانه خواب زدگی طرح یک چنین ادعایی است و از قدیم نیز گفته اند که اگر کسی خواب باشد، می شود او را بیدار کرد، اما اگر خود را به خواب زده باشد، نمی شود.

حال باید دید شیخ عبدالله خواب است یا خود را به خواب زده ؟!