ماجرای «سیاه‌بازی اشتون»، «بحران کاغذ»، «من روحانی هستم» و «آل احمد موسیقی»

سرویس فرهنگ و هنر بولتن نیوز

چه کسی به حاشیه‌ها دامن می‌زند: منتقدین یا دولت؟

رئیس حوزه هنری استان تهران گفت: مشکل نویسندگان ما ممیزی نیست، بلکه کمبود کاغذ است. این سوال در ذهن به وجود می آید که چرا رئیس جمهور به جای پرداختن به موضوعات اصلی این حوزه به موضوع ممیزی اشاره می کند.

ذرّه‌بین فرهنگی: با اینکه حساسیت‌ها بر روی مقولات فرهنگی مدام بالا و بالاتر می‌رود، اما متأسفانه‌ مدیریت فرهنگی کشور، آدرس‌های اشتباهی را درپیش گرفته و بر دغدغه‌های فرهنگی کشور می‌افزاید. یکی از مهمترین این مسائل، حوزه‌ی کتاب و نشر است. با اینکه چند سالی‌ست مشکل کاغذ در کشور ما وجود داشته و ما هم از طریق همین رسانه چندین بار به آن اشاره کرده و راه حل‌هایی نیز ارائه کرده‌ایم، اما در دولت جدید کلا این مسئله به حاشیه رفته و چیزهایی در متن فعالیت فرهنگی دولت قرار گرفته که از ضریب اهمیت پایینی برخوردارند. امیدواریم متن و حاشیه در این دولت در جای واقعی خود قرار بگیرند.

مگر مستندهای ساخته شده در نقد دولت قبلی مجوز داشتند؟

محسن رضایی در نمایشگاه کتاب: «من روحانی هستم» مسیر قانونی را طی نکرده است. جنتی گفت در مسائل فرهنگی نظر رهبر انقلاب را به نظر روحانی ترجیح می دهد.

ذرّه‌بین فرهنگی: با این که مستند مذبور چند ماهی‌ست توزیع شده و در برخی دانشگاه‌ها و مراکز فرهنگی پخش شده است، اما حساسیت‌ با تأخیر دولت به آن جای تأمل دارد. از آنجا که محتوای موجود در این مستند چندان قابل کتمان نیست، منتقدان آن سعی می‌کنند از زمین و آسمان دلیل بیاورند که آنرا بکوبند. مثل همین غیرقانونی بودن ساخت و پخش مستند"من روحانی هستم". حال باید پرسید چطور وقتی در دولت قبل تندترین نقدهای مستند از طریق همین موسسه(شفق) بیان می‌‌شد غیرقانونی نبود، اما حالا یک دفعه غیرقانونی می‌شود؟ انصاف هم خوب چیزی‌ست...

آل‌احمد موسیقی رفت

عبدالحسین مختاباد، عضو شورای شهر تهران در پیامی به مناسبت درگذشت استاد لطفی نوشته است: بدون تردید او یکی از تاثیرگذارترین موسیقیدانان در طی نیم قرن گذشته در تاریخ موسیقی ایران زمین بوده است، آثار بی بدیلش در عین نو آوری، طراوت و زیبایی از ریشه‌ای تماما ایرانی حکایت می‌کرد، او حکایت تمام قد بازگشت به خویشتن در عصر ترکتازی‌های مدرنیته بود و چه جانانه از عهده این پیمان سخت و جانفرسا برآمد. محمد رضا لطفی همان جلال آل احمد موسیقی اصیل ایرانی بود.

ذرّه‌بین فرهنگی: درگذشت استاد لطفی حقیقتاً ضایعه‌ی بزرگی برای موسیقی ایران است. ما هم از همین طریق به جامعه‌ی موسیقی ایران تسلیت عرض می‌کنیم. اما در بین پیام‌های درگذشتی که برای ایشان ارائه شد، پیام مختاباد حاوی نکته‌ی جالبی بود که متأسفانه سال‌ها از سوی جو هنری کشور بایکوت شده بود. جلال آل‌احمد بودن، ویژگی توبه‌کنندگی و بازگشت به ارزش‌ها را با خود به همراه دارد که استاد لطفی در حوزه‌ی موسیقی، مظهر آن بود. چه خوب است اهل فن، این موضوع را بررسی کرده و کار تحلیلی بیشتری روی آن انجام دهند. باشد که شاهد موج نویی در عرصه‌ی موسیقی کشور باشیم.

سیاه‌بازی اشتون با ابزار فرهنگ

یک طراح لباس ایرانی برای «کاترین اشتون» لباسی طراحی و تهیه کرده است که در آن از طرح‌های لباس‌های تاریخی ایرانی مایه گرفته شده است. گفته می‌شود که قرار است اشتون این لباس را در یکی از جلسات دیپلماتیک خود به تن کند.

ذرّه‌بین فرهنگی: خوب به سلامتی این هم یک شمه‌ی دیگری‌ست از استفاده‌ی ابزاری غربی‌ها از فرهنگ برای پیشبرد اهداف سیاسی‌شان. جالب این است که چقدر در جوامع این افراد، دم از هنر و فرهنگ مستقل زده می‌شود اما حقیقت آن است که ایشان به خوبی یاد گرفته‌اند چطور غیرمستقیم از فرهنگ، ابزار بسازند و سوءاستفاده‌های خود را انجام دهند. امیدواریم دیپلمات‌های ما فریب چنین رفتارهایی را نخورند.