اعتراف مقامات و ناظران غربی به پیروزی دیپلماتیک ایران در مذاکرات

با این وجود، اکنون دیگر برای همگان مشخص شده که این توافق به شدت ضعیف که به ایران اجازۀ خرید قطعات جدید برای زیرساخت های هسته ای اش را می دهد، بی شک برای رسیدن به هدف اصلی مذاکرات یعنی برچیده شدن برنامه هسته ای ایران پیش نخواهد رفت.

گروه بین الملل، هیچکس از این اعلامیۀ وزارت امور خارجه شگفت زده نشد که گفته: "ایران برای خرید قطعات لازم و توسعه زیرساخت های هسته ای خود از بازار سیاه استفاده می کند".

به گزارش بولتن نیوز به نقل از مجلۀ کامنتاری، از سوی دیگر قابل توجه تر شیوه ای است که ون دیپن از وزارت امور خارجه ظاهراً با لحنی بسیار معمولی توضیح داده که این حرکات به وضوح در تناقض با توافق موقت 1+5 با ایران است و ایران آن را امضا کرده است. در واقع، گزارش ها حاکی از این است که ایران مطابق با شرایط توافق نامه پیش می رود.ا ما این حقیقت بیشتر از این که در دفاع از ایران باشد، وزیرامورخارجه کری و کاترین اشتون، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا را محکوم می کند چراکه آن ها درتنظیم قراردادی نقش داشته اند که تا این اندازه بی اثر بوده و اجازۀ چنین کاری را به ایران می دهد.

دولت بارها و بارها تضمین کرده که برخی قدم های بزرگی برای دستیابی به یک پیروزی دیپلماتیک بزرگ برداشته اند و ایران را به امضای این توافق موقت وادار کرده اند. با این وجود، اکنون دیگر برای همگان مشخص شده که این توافق به شدت ضعیف که به ایران اجازۀ خرید قطعات جدید برای زیرساخت های هسته ای اش را می دهد، بی شک برای رسیدن به هدف اصلی مذاکرات یعنی برچیده شدن برنامه هسته ای ایران پیش نخواهد رفت. این توافق تجسم معامله نامناسبی است که کری قول حصول آن را به ما می داد. به ما گفته شده بود که "توافق نکردن بهتر از توافقی نامناسب است". اگر این معاملۀ بدی نباشد، قطعاً آغاز حرکتی بسیار ضعیف است.

توافقنامه موقت نه تنها اجازۀ ادامه غنی سازی هسته ای را، البته در سطح پایین تر، به ایران می دهد، بلکه این حقیقت که اجازه می دهد تا ایرانی ها به خرید قطعات جدید هسته ای ادامه دهند به همه یادآوری می کند که این توافق بسیار آسان گیرتر از چیزی است که همه، حتی سازمان ملل متحد برسر آن به توافق رسیده و انتظارش را داشته اند. در واقع، از سال 2006، شورای امنیت تحریم هایی را علیه کسانی وضع کرده که به فروش چنین قطعاتی به ایران مبادرت می کنند. توافق موقت 1+5 از سوی دیگر در جلوگیری از این قبیل فعالیت ها نیز شکست خورده است .

این هفته مذاکرات برای رسیدن به توافقی جامع که برنامه هسته ای ایران را به طور کامل تعطیل کند، بار دیگر از سرگرفته می شود. با این حال، در هفته های اخیر، بارونس اشتون و وزیر امورخارجه ایران هر دو شک و تردید خود را در مورد احتمال رسیدن به چنین توافقی به خصوص در برهۀ زمانی فعلی ابراز کرده اند. اشتون هفتۀ گذشته در سفر خود به تهران گفت هیچ تضمینی وجودندارد که چنین معامله جامع ای محقق شود. اخیراً وزیر امور خارجه ایران، محمد جواد ظریف نیز نه تنها گفت که ایران انتظار رسیدن به چنین توافقی را در مقطع زمانی ندارد، بلکه حتی ادعا کرد که رسیدن به توافق نهایی اصولاً در دستور کار این مذاکرات نیست.

اکنون که هر دو طرف این مذاکرات ظاهراً به طریقی متقاعد شده اند که این مذاکرات به نتیجۀ مطلوبی نمی رسد، این سوال مطرح می شود که پس به چه دلیل می خواهند در این مذاکرات شرکت کنند و آن را ادامه دهند؟ پاسخ این است که هر دو در این مذاکرات شرکت می کنند–نه به این خاطر که به این کار تمایل دارند بلکه به این دلیل که باید در آن حضور داشته باشند. رژیم تحریم هایی که غرب سال ها وقت و انرژی صرف طراحی دقیق آن ها کرده، سرانجام ایرانیان را پای میز مذاکره کشانده است.

اما تنها کری و اشتون پشت این میز نشسته اند چراکه همه باید ببینند که آن ها بیکار ننشسته اند و در حال انجام کاری هستند این ایده که گزینه نظامی تا به حال واقعاً در دولت اوباما مطرح بوده اکنون کامل غیرقابل قبول و غیرمحتمل به نطر می رسد. اما هم اروپایی ها و هم دولت اوباما هر دو می دانند که اسرائیل و سایر کشورهای منطقه گزینه نظامی را مد نظر دارند. بدین ترتیب آن ها موظفند با در پیش گرفتن این قبیل حرکات دیپلماتیک دیگران را از موضوع حمله نظامی به ایران منحرف کنند، چراکه هردوی آن ها بدون شک از این واهمه دارند که مبادا مجبور شوند در این حمله جانب یکی از طرفین را بگیرند و ناخواسته وارد جنگی شوندکه همواره از تبعات و هزینه های آن اجتناب کرده اند.

از آنجا که تهدید به اقدام نظامی در چشم اروپا و دولت اوباما به مراتب وحشتناک تر از چشم انداز ظهور یک ایران هسته ای است، پیش بینی نیت واقعی آنها کاردشواری نیست. احتمالاً آن ها به دنبال وقت کشی هستند، یعنی نوعی بازی انتظار را در پیش گرفته اند.

اکنون که تحریم ها رفته رفته در حال لغو شدن است و امید اندکی که به بازسازی به موقع و اثربخشی مجدد آن ها وجود دارد، حاصل کار کاملاً واضح است. ایران –چه معجزه ای اتفاق بیافتد و علاقۀ سیری ناپذیرش را به برنامۀ هسته ایش از دست بدهد و چه از طریق روند دیپلماتیک مورد حمایت قرار گیرد- به هر حال، دروازۀ قابلیت های تسلیحاتی هسته ای را پشت سرخواهدگذاشت و در آن صورت دیگر هیچکس حتی فکر حمله نظامی به این کشور را هم نخواهد کرد.

هدف اصلی اوباما و کری رسیدن به این اطمینان است که نه اسرائیل و نه عربستان سعودی هیچ یک تهدید اقدام نظامی خود را عملی نمی کنند؛ و از این ها گذشته، اوباما به خوبی می داند که دورۀ ریاست جمهوری اش رو به پایان است و برطرف ساختن مشکلاتی که حل نشده باقی می گذارد به عهدۀ فرد دیگری خواهد بود.

لینک کپی شد

گزارش خطا