یادی از شاعرمبارزی که اعدام شد

گروه فرهنگ و هنر، بیست‌ونهم بهمن‌ماه سال‌روز درگذشت خسرو گلسرخی است؛ شاعر مبارزی که در دوران حکومت پهلوی اعدام شد.

به گزارش بولتن نیوز، خسرو گلسرخی دوم بهمن‌ماه سال 1322 در رشت به دنیا آمد. پدر و مادرش از مبارزان گیلان بودند. خسرو پنج‌ساله بود که پدرش از دنیا رفت. خسرو و برادرش به همراه مادرشان به قم رفتند و در خانه پدربزرگ‌شان ساکن شدند که از یاران میرزا کوچک‌خان جنگلی در جنبش جنگل بود.

گلسرخی دوران دبیرستان را به پایان رسانده بود و 19 ساله بود که با درگذشت پدربزرگ، اداره مالی خانواده بر عهده او گذاشته شد. خسرو گلسرخی و برادرش راهی تهران شدند و او مشغول کار شد، ‌اما شب‌ها را به خواندن و نوشتن می‌گذراند.

این شاعر و نویسنده مبارز در دوران حکومت پهلوی محاکمه و در 29 بهمن‌ماه 1352 اعدام شد. متن دفاعیه گلسرخی در دادگاه و یادکردش از امام حسین (ع) و آزادگی ایشان شهرت بسیار دارد. پیکر خسرو گلسرخی در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.

شعرهای او که عموما با نام مستعار نوشته می‌شد، پس از مرگش به صورت کتاب منتشر شد. مجموعه شعرهای «خسته‌تر از همیشه» و «ای سرزمین من» به کوشش کاوه گوهرین، «سیاست هنر، سیاست شعر» با نام خ. گلسرخی، «نیما و حقیقت خاکی» با نام خسرو تهرانی و «ادبیات توده» با نام خسرو تهرانی از جمله‌ آثار اوست.

بخش‌هایی از شعری که گلسرخی در دادگاهش خواند:

«این سرزمین من چه بی‌دریغ بود

که سایه مطبوع خویش را

بر شانه‌های ذوالاکتاف پهن کرد

و باغ‌ها میان عطش سوخت

و از شانه‌ها طناب گذر کرد

این سرزمین من چه بی‌دریغ بود

ثقل زمین کجاست؟

من در کجای جهان ایستاده‌ام؟

با باری ز فریادهای خفته و خونین

ای سرزمین من

من در کجای جهان ایستاده‌ام ...؟»