کد خبر: ۱۸۹۷۶۰
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار:
شبکه وبلاگی استان کردستان

رئیس جمهور و لازمه داشتن سعه صدر بیشتر

به گزارش وبلاگستان بولتن نیوز، شبکه وبلاگی استان کردستان نوشت:

هر فرد در طول حیات خود ممکن است بارها توسط دیگران مورد ارزیابی قرار گیرد. برخی از این ارزشیابی ها دارای جنبه های تشویقی و برخی دیگر منتقدانه است. انتقاد از دیگران در صورتیکه هوشمندانه انجام شود آثار بسیار مفیدی خواهد داشت، درغیر این صورت ممکن است با واکنش های منفی مختلف مواجه شود. این رفتار، هنری است که باید آموخت و بدون آگاهی از روش کاربرد آن زیان بار خواهد بود.
انتقاد درست آن است که ضمن تاکید بر نقاط قوت به نقاط ضعف فرد نیز اشاره کند و با ارایه راهکارهای مناسب برای رفع آن سخن به میان آورد.صبح روز سه شنبه رییس جمهور در اجلاس روسای دانشگاه ها و مدیران پارک های علم و فناوری حاضر شد و در جمع تعدادی از اساتید دانشگاه ها به سخنرانی پرداخت. آقای روحانی در بخشهایی از سخنانش در این اجلاس به نقدهای صورت گرفته به توافقنامه ژنو اشاره کرد و با «بی سواد» خواندن منتقدان توافق ژنو گفت:«چرا یک عده بی‌سواد که از بخش‌هایی خاص پول می‌گیرند باید حرف بزنند اما بزرگان،‌ دانشگاهیان و اساتید ما سکوت می‌کنند؟ چرا وقتی یک اتفاق بین‌المللی رخ می‌دهد،‌ اساتید نامه خصوصی به رئیس‌جمهور می‌نویسند؟ چرا فریاد نمی‌زنید؟ چرا وارد میدان نمی‌شوید؟ ما روحیه سقراط ‌وار می‌خواهیم. کسانی که در مذاکرات ژنو،‌ مذاکره کردند نیز از دانشگاه‌ها هستند و از اساتید دانشگاه‌های ما به حساب می‌آیند.»

آنچنانکه در ماه های سپری شده از دولت آقای روحانی شاهد بوده ایم، رئیس جمهور، بدون آنکه پاسخی به انتقادات اصولی و دقیق مطرح شده نسبت به توافقنامه ژنو داشته باشد، با ادبیات روزهای قبل از انتخابات که منتقدان عملکردش در پرونده هسته ای زمان اصلاحات را «بی سواد» خوانده بود، این بار نیز ترجیح داد با تکرار همان روش، اساتید و منتقدان توافق ژنو را با برچسب «بی سواد» به حاشیه رانده و علنا از چهره های دانشگاهی بخواهد که در حمایت از این توافقنامه عجیب و پرحاشیه، وارد میدان شوند.این در حالی است که رئیس جمهور محترم دقیقا روشن نکرده اند که آیا مراد از منتقدین بی سواد، دانشمندان هسته‎ای منتقد به تعطیلی تاسیسات هسته ای کشور هستند و یا اساتید مبرزی چون امثال دکتر سعید زیباکلام (دکترای فلسفه غرب و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران) که این روزها تمامی پروژه های علمی خود را به حالت تعلیق درآورده و برای روشنگری در قبال این توافقنامه غیرقابل دفاع، به دانشگاه های مختلف کشور سفر می کنند.

در همین حال آقای روحانی باز هم روشن نکرده اند که آیا منظور از شخصیت‏های علمی و باسواد مدافع توافقنامه ژنو امثال صادق زیباکلام، سیروس ناصری، حسین موسویان و ... است!؟ چرا که تا کنون شخصیت‎های بارزتری غیر از این اشخاص حاضر به دفاع از توافقنامه ژنو نشده اند. هر چند که طبیعی به نظر می رسد که اساتید برجسته دانشگاه ها به میدان دفاع از توافقنامه ژنو نیایند چنانکه طبق اخبار واصله به رجانیوز، تعدادی از اساتید مطرح علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه های کشور که از قضا موافق دولت آقای روحانی نیز هستند تاکنون ضمن امتناع از دفاع نسبت به توافق ژنو، برخی مفاد و جزییات آن را به سود کشور ندانسته و حتی آنرا با توافقنامه های مذلت بار تاریخ ایران مقایسه کرده اند، بر همین اساس این انتظار زیادی از این اساتید است که اعتبار علمی خود را بواسطه چنین توافقنامه ای به خطر بیاندازند.

به نظر می رسد بهتر است برای قضاوت بهتر و دقیق تر در این باره رییس جمهور محترم طی مذاکراتی با رییس سازمان صدا و سیما ضمن برداشتن فشارهای متعدد برای عدم نقد این توافقنامه در رسانه ملی و همچنین دیگر مطبوعات، مجوز یک مناظره ساده تلوزیونی میان «موافقان با سواد» و «منتقدان بی سواد» توافق ژنو را صادر کند تا آحاد مردم در این باره به قضاوت روشن تری برسند.شاید بهتر باشد رییس جمهور با سعه صدر بیشتر و احترام نسبت به منتقدان دلسوز کشور، با فراموش کردن التهابات دوران انتخابات که منتقدان عملکرد خود در دوره اصلاحات را «بی سواد» خطاب می کرد، تلاش کند تا به معنای واقعی کلمه «رییس جمهور همه مردم ایران» باشد نه آنکه هر از چندگاهی با برچسب های مختلف از جمله «تازه انقلابی شده ها»، «جنگ نرفته ها»، «بی سوادها»، «افراطی ها»، «همسوهای با اسراییل» و ... به جای پاسخ دادن به اصل نقدها، تلاش کند تا منتقدان را از میدان نقد به در سازد.

هر شعار، ايده و آرماني بالاخص آنگاه که در سطوح اجتماعي – سياسي مطرح ‌شود، وقتي معناي واقعي خود را مي‌يابد که به زيور عمل نيز مزين گردد و ظرفيت تحقق عيني و عملي نيز داشته باشد. طبيعي است که در تحقق عملي آن شعارها، اولويت با افراد و جريان‌هاي است که خود طراح و پيشنهاد دهنده آن بوده‌اند. در طول دو سه دهه اخير ملت بزرگ ايران شاهد طرح شعارها و ايده‌هايي چون اصلاح طلبي، عدالت خواهي، آزادي خواهي, استکبار ستيزي و ... بوده‌اند. عمل به اين شعارها خود بهترين معيار براي قضاوت افکار عمومي نسبت به جريان‌هاي سياسي است که از تابلودار اين شعارها بوده اند.

شعار "اعتدال گرايي" نيز از جمله اين ايده‌هاي اجتماعي - سياسي است که توسط آقاي روحاني در آستانه انتخابات رياست جمهوري يازدهم طرح گرديد و توانست اعتماد اکثريت ملت را کسب نمايد و صاحب ايده را بر مسند رياست جمهوري بنشاند. از اين پس و با آغاز به کار دولت يازدهم، تحقق عيني و عملي شعار "اعتدال گرايي" که به ادعاي حاميان آن در حد يک گفتمان و دکترين عملي سياست‌ورزي خودنمايي مي‌کند، به مطالبه عمومي ملت ايران تبديل شده است و دولت اعتدال در قبال عملکرد خود بايد پاسخگوي افکار عمومي باشد.

اما متاسفانه در اين مسير علي‌رغم تلاش‌هاي انجام شده، گاه شاهد تندروي‌ها و افراطي‌گري‌هايي هستيم که  ادعاي اعتدال ورزي را با ترديد مواجه ساخته است. شايد اين نقض غرض و فاصله گرفتن از مفهوم پسنديده اين شعار از جانب برخي اطرافيان رئيس جمهور قابل تحمل باشد، اما از شخص رئيس جمهور محترم که صاحب اين شعار است براي پابرجا ماندن ارزش اين شعار انتظار بيشتري مي‌رود.

تکرار اين سخن که "برخي پيام‌ انتخابات 24 خرداد را نشنيده‌اند" از جمله فاصله گرفتن از اين شعار و يادآور سرايت فضاي پراحساس قبل از انتخابات به بعد از آن است که با مشي اعتدال قابل جمع نيست.آخرين نمونه اين فاصله‌گيري‌ها اظهاراتي است که صبح روز سه شنبه در اجلاس روساي دانشگاه ها و مديران پارک‌هاي علم و فناوري به وقوع پيوست. رييس جمهور در جمع تعدادي از اساتيد دانشگاه‌ها به سخنراني پرداخت و در بخشهايي از سخنانش به نقدهاي صورت گرفته به توافقنامه ژنو اشاره کرده و با «بي سواد» خواندن منتقدان توافق ژنو ابراز مي‌دارد:

«چرا يک عده بي‌سواد که از بخش‌هايي خاص پول مي‌گيرند بايد حرف بزنند اما بزرگان،‌ دانشگاهيان و اساتيد ما سکوت مي‌کنند؟ چرا وقتي يک اتفاق بين‌المللي رخ مي‌دهد،‌ اساتيد نامه خصوصي به رئيس‌جمهور مي‌نويسند؟ چرا فرياد نمي‌زنيد؟ چرا وارد ميدان نمي‌شويد؟ ما روحيه سقراط ‌وار مي‌خواهيم. کساني که در مذاکرات ژنو،‌ مذاکره کردند نيز از دانشگاه‌ها هستند و از اساتيد دانشگاه‌هاي ما به حساب مي‌آيند.»

چنين اظهارنظري غيرواقع بينانه که باتحقير منتقدين همراه و آثار احساس و تا حدودي عصبانيت در آن مشهود است، در زمره نشانه‌هايي است که افکار عمومي را در پايبندي دولت يازدهم به شعار اعتدال گرايي دچار ترديد خواهد کرد.به هر حال در جامعه همواره مخالفيني وجود دارند که فارغ از درستي يا نادرستي ادعاهايشان، و مطابق با عقل و شرع و عرف سياسي بايد براي صبورانه نظراتشان را شنيد. اين موارد اختلافي اتفاقا آنگاه بيشتر خواهد شد که موضعات محل مناقشه از حساسيت بيشتري در سطح جامعه برخوردار باشد. امروزه در صدر اين موضوعات و مناقشات مساله ديپلماسي هسته‌ي دولت يازدهم است که حتي در بين هواداران دولت روحاني نيز منتقديني دارد، همانطور که سياست‌هاي هسته‌ي دولت نهم و دهم نيز همواره مورد انتقاد اصلاح طلبان و حتي شخص آقاي روحاني قرار داشت.به هر حال مذاکرات آقاي ظريف و گروه 5+1 چيزي نيست که نتايج آن تنها در سرنوشت بخشي از جامعه اثرگذار باشد. اين مساله امروز به موضوعي ملي بدل شده که سرنوشت تک تک افراد جامعه به آن بستگي دارد، لذا نبايد انتظار داشت که دهن‌ها بسته شده و منتقدين و مخالفين به بي‌سوادي و قلم به مزد بودن متهم شوند!

بنظر مي‌رسد حتي در بين اساتيد دانشگاه نيز جمع قابل ملاحظه‌اي هستند که آنان نيز جزو منتقدين ديپلماسي هسته‌اي به حساب مي‌آيند اما گويا چون نظراتشان با مذاکره کنندگان همسو نيست، صبر و حوصله‌اي براي تحمل و شنيدن سخن آنان  وجود ندارد. که اگر اينگونه باشد مي‌تواند دولت اعتدال را دچار آفت و بيماري‌اي سازد که دولت‌هاي گذشته نيز به خاطر وجود برخي بي‌تدبيري‌ها و افراطي‌گري‌ها در مقاطعي بدان دچار گرديدند!

دولت یازدهم نقد را تحمل نمی‌کند. رئیس دولت یازدهم بارها با اظهارات خود منتقدان را در معرض تهمت‌ها و توهین‌های سنگین قرار داده است. از تازه انقلابی و یک‌شبه انقلابی گرفته تا کاسب تحریم و این بار، او منتقدان محتوای توافق ژنو را «بی‌سواد» دانست. حسن روحانی دیروز در اجلاس روسای دانشگاه‌ها و مدیران پارک‌های علم و فناوری به منتقدان محتوای توافقنامه ژنو تاخت. او که در جمع برخی اساتید دانشگاه سخن می‌گفت، همچنین گلایه‌هایی نیز به اساتید دانشگاه داشت. او گلایه کرد که چرا کسی از جامعه دانشگاهی از او و عملکرد وزارت امور خارجه‌اش در موضوع هسته‌ای و بویژه توافق ژنو علنا حمایت نمی‌کند. روحانی البته همین منتقدان به زعم او بی‌سواد را به دریافت پول از جاهای خاص نیز متهم کرد. به گزارش ایسنا، جملات جنجالی روحانی در این سخنرانی از این قرار است: «می‌خواهم یک نقد هم نسبت به دانشگاه بکنم؛ البته شما باید نقد کنید اما من می‌خواهم بگویم چرا دانشگاه خاموش است؟ چرا یک عده بی‌سواد که از بخش‌هایی خاص پول می‌گیرند باید حرف بزنند اما بزرگان،‌ دانشگاهیان و اساتید ما سکوت می‌کنند؟ چرا وقتی یک اتفاق بین‌المللی رخ می‌دهد،‌ اساتید نامه خصوصی به رئیس‌جمهور می‌نویسند؟ چرا فریاد نمی‌زنید؟ چرا وارد میدان نمی‌شوید؟ ما روحیه سقراط‌‌وار می‌خواهیم. کسانی که در مذاکرات ژنو،‌ مذاکره کردند نیز از دانشگاه‌ها هستند و از اساتید دانشگاه‌های ما به حساب می‌آیند». وی افزود: چرا فقط یک عده معدود که از جاهای معدودی تغذیه می‌شوند؛ صحبت می‌کنند؟ البته نمی‌گوییم آنها حرف نزنند ولی چرا فقط آنها صحبت می‌کنند؟ چرا فقط یک عده کم‌سواد صحبت کنند و اساتید دانشمند و بزرگان دانشگاه ما خصوصی حرف می‌زنند؟ چرا آنها به میدان نمی‌آیند؟ آینده تاریخ این را به ما نمی‌بخشد.

این ادبیات روحانی البته همانگونه که گفته شد مسبوق به سابقه است. او پیش‌تر با اظهارات خود منتقدان محتوای توافق ژنو را در معرض اتهاماتی نظیر «کاسبی تحریم» و «تازه انقلابی» و «افراطی» قرار داد و این اتهامات به صورت وسیعی مورد استفاده حامیان رسانه‌ای روحانی قرار گرفت. اینک آقای روحانی معتقد است منتقدان محتوای توافقنامه ژنو بی‌سوادند و از جاهای خاص پول می‌گیرند. این یک اتهام سنگین و هزینه‌ساز است. برخی معتقدند روحانی این اظهارات تند را درست در زمانی مطرح کرده که در جامعه یک انتقاد فراگیر به دلیل بی‌تدبیری دولت در ماجرای سبد کالا شکل گرفته است. از سوی دیگر سوء‌مدیریت دولت در وضعیت خطرناک استان‌های شمالی که طی روزهای اخیر به واسطه بارش برف و باران به‌وجود آمده نیز یکی از موضوعات مطرح و برجسته در افکار عمومی است. بنابراین از این نگاه، شاید این اظهارات تند روحانی بتواند تاحدودی سوءتدبیر ملموس دولت در این ماجراها را تحت‌الشعاع قرار دهد. با این حال این اظهارنظر روحانی موضوعی نیست که تنها بتوان در اندازه یک تهمت یا اهانت آن را قلمداد کرد. در اظهارنظر روحانی تمام منتقدان تجمیع شدند. منتقدانی که اکنون یک جامعه وسیع از مراجع عظام تقلید و علما تا دانشمندان هسته‌ای و اساتید دانشگاه و نمایندگان مجلس را تشکیل داده‌اند. بنابراین به نظر نمی‌رسد به بهانه تحت‌الشعاع قراردادن افتضاحاتی مانند سبد کالا یا سوء‌مدیریت در بحران مناطق شمالی کشور، چنین توهینی نسبت به این جامعه وسیع منتقدان صورت بگیرد. البته مروری بر نحوه تعامل این دولت با منتقدان طی 6 ماه اخیر نشان می‌دهد، یک نوع نگاه مشترک نسبت به منتقدان میان آنان وجود دارد. از اظهارات عجیب محمود سریع‌القلم، عقل منفصل روحانی در انتقاد از اظهارنظر توده‌های مردم درباره موضوع هسته‌ای تا ادبیات فاخر اکبر ترکان، مشاور ارشد روحانی و توهین‌های مکرر او به منتقدان، همه نشان از باور مشترک آنان نسبت به موضوعاتی مانند دیدگاه‌های مختلف و منتقد دارد.

چرا اساتید حمایت نمی‌کنند؟
اما موضوع مهم و قابل تامل در اظهارات روحانی، انتقاد یا در واقع گلایه او از اساتید دانشگاه بود. روحانی از اساتید دانشگاه به دلیل عدم حمایت علنی از محتوای توافق ژنو انتقاد کرد. این نگرانی البته قبل از این نیز از سوی برخی عوامل رسانه‌ای او مطرح شده بود. آنها گلایه دارند که چرا در مقابل جامعه وسیع منتقد محتوای توافقنامه ژنو، کسی به دفاع از مفاد این توافقنامه برنمی‌خیزد. این یک موضوع بسیار مهم است. قاعدتا اکنون دیگر نمی‌توان بهانه‌هایی مانند هراس جامعه دانشگاهی نسبت به دفاع از محتوای توافق را ادعا کرد. اکنون دولت در اختیار حسن روحانی است و فضا برای دفاع اساتید از او فراهم است. با این حال دلیل عدم حمایت آنان از محتوای توافق چیست؟

به نظر می‌رسد نخبگان دانشگاهی نگاهی مردد به توافق ژنو دارند. آنها اعتبار علمی خود را در یک موضوع مشکوک و مردد هزینه نخواهند کرد. تردید جامعه دانشگاهی نسبت به آنچه در ژنو اتفاق افتاد یک واقعیت انکارناپذیر است. آقای روحانی به جای آنکه جامعه دانشگاهی را به دلیل عدم همراهی با سیاست‌های او در حوزه هسته‌ای شماتت کند، شاید باید نسبت به اعتقاد خود درباره توافقنامه تجدیدنظر کند. نمی‌توان جامعه دانشگاهی را به دلیل عدم حمایت از محتوای توافق ژنو سرزنش کرد. جامعه دانشگاهی همانند همه مردم دیده است که آقای روحانی تنها چند ساعت پس از توافق ژنو صراحتا اعلام کرد حق غنی‌سازی ایران در متن این توافقنامه تثبیت شده است اما کمی بعد که متن توافق منتشر شد، کسی چنین موضوعی را در متن توافق ندید. آیا باید انتظار داشت جامعه دانشگاهی چشم بر این موضوع ببندد و صرفا از موضع سیاسی به حمایت از این توافقنامه بپردازد؟ جامعه دانشگاهی عدم توازن در توافق ژنو را به خوبی مشاهده کرده و می‌داند زمانی که ایران در گام نخست با توقف غنی‌سازی 20 درصد اقدام به نابودی ذخیره آن می‌کند، در واقع نگرانی اصلی رژیم صهیونیستی درباره برنامه هسته‌ای ایران را از بین برده است اما در مقابل این امتیاز بزرگ، ایران چه امتیازی دریافت کرده است؛ آیا آقای روحانی انتظار دارد اساتید علوم سیاسی و حقوق بین‌الملل برای چنین تدبیری کف بزنند؟ جامعه دانشگاهی به خوبی می‌داند آمریکایی‌ها توافق ژنو را به مثابه یک دالان فشار بر ایران تلقی می‌کنند. آنها اظهارات جان کری را می‌شنوند که ایران را تهدید می‌کند در صورت عدم اجرای تفسیر آمریکا از توافق ژنو، منتظر گزینه نظامی باشد. اساتید دانشگاهی ما در واقع همه این موارد را دیده و می‌بینند. از همه مهم‌تر به نظر نمی‌رسد ادبیات آقای روحانی درباره منتقدان توافق ژنو شایسته آن جمع نخبگانی بوده باشد. سخنرانی در میان دانشگاهیان چارچوب و مختصات خاص خود را دارد و باید متناسب با شأن آنان اظهارنظر کرد. به نظر می‌رسد این اظهارنظر آقای روحانی در تخریب منتقدان، موجب بهبود ذهنیت جامعه دانشگاهی نشده و نخواهد شد.

اما چاره چيست؟آیا زیباتر نیست که در تقابل با اصحاب نقد، پاسخگویی متین را جایگزین فرافکنی کنیم؟!به راستی چگونه است که شما رئیس‌جمهور خونریز آمریکا را «مؤدب و باهوش» می‌دانید اما با مردم وطن خود، اینگونه سخن می‌رانید؟! و وقتی شما چنین سخن می‌گویید، دیگر چه انتظاری از مشاوران ارشد حضرتعالی است که رای نیمی از مردم را رای به بی‌قانونی نخوانند؟!

آقای روحانی!
این رفتار و گفتار، قطعا زیبنده دولتی که قرار بود مدد از خرد و خردورزان بگیرد نیست. ان‌شاءالله با تغییر نگاه به مردم و اصحاب نقد، شاهد تدبیر واقعی- و نه شعاری!- در دولت کنونی باشیم و از یاد نبریم که دولت‌ها به عبارتی همه موقتند و آنچه باقی و ماناست، ملت عزیز و سرافراز ایران است. بنظر مي‌رسد با به ميدان آمدن صبر و حوصله هميشگي رئيس جمهور محترم و هم نوايي عملي با شعار اعتدال گرايي و به کارگيري استدلال بيّن و زبان ليّن به جاي سخنان رنجش آور، فرصت ارزيابي دقيق از مسايل و داوري مردمي فراهم مي‌آيد.در پاسخ به این اظهارات رئیس‌جمهور باید گفت، ما بی‌سوادیم و سواد شما هم در نحوه توزیع سبدکالا کاملاً نمایان و مشهود بود. بهترین پاسخ به آقایان همین یک مصرع است که گفت، ادب مرد به ز دولت اوست.

در جهان امروز نقش احساسات و افکار انسانی در توسعه و تکامل انسان‌ها ، سازمان‌ها و جوامع پررنگ گشته است و برقراری ارتباطات و هم‌اندیشی بین آنها از اهمیت بیشتری برخوردار گشته است. اگر فردی آگاه و توانمند نسبت به احساس و عملکرد ضعیف و نامطلوب افراد یا واحدهای دیگر بطور مطلوب و مفید اظهارنظر کند، از قدرت انتقاد موثر و مثبت بهره‌برداری کرده است، او به خوبی به نقاط قوت و ضعف طرف مقابل واقف است و درصدد تقویت نقاط قوت و حذف نقاط ضعف وی برمی‌آید.
به علاوه به آگاه سازی وی از فرصت‌ها و تهدیدات محیط می‌پردازد. مدیران آگاه برای اصلاح و توسعه فردی ، گروهی و سازمانی و نیز برای انتقال دانش و مهارت خود به دیگران و اصلاح آن‌ها لازم است تا از قدرت انتقاد مثبت برخوردار باشند. چرا که در فرایند مشاوره علاوه بر مهارت فنی ، مهارت انسانی و رفتاری حائز اهمیت بسیاری است. از سوی دیگر هر انسانی که مورد انتقاد قرار می‌گیرد، با بکارگیری هوشمندانه و به دور از تعصب و احساس ، می‌تواند به اصلاح دانش ، نگرش و مهارت‌های خود اقدام کند.در مجموع انسان‌ها نیازمند انتقاد کردن و انتقادپذیری موثر و مثبت برای تکامل خود ، گروه و سازمان هستند. این نقد افراد ، سازمان‌ها و جوامع را به سوی تعالی سوق می‌دهد در حالی که نقد منفی ، روحیه خصومت و پرخاشگری و تضاد را گسترش داده و افراد و سازمان‌ها را به سوی عدم بهره‌وری از منابع انسانی و مادی و در نهایت نابودی آنها سوق می‌دهد.

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
حمد
|
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
|
۰۸:۵۹ - ۱۳۹۲/۱۲/۰۷
0
0
آنهای که در مورد هسته ای اظهار نظر می کنند دو گونه است يک بخش آن خطرات بين المللی را مانند رئيس جمهور در ک می کنند و بخش ديگر ممکن است بدون قصد نا خود آگاه در مسيری افتاده باشند سونيت دشمن توجيه کند منظور اين است و شايد عده ای منافعشان در ايجاد جنگ نابرابر تأمين باشد و در جهت آن اظهار نظر می کنند .
نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین